Ξυπνάς. Ανοίγεις το Instagram. Πρώτο story τα στιγμιότυπα από μία συναυλία. Επόμενο story μια νεαρή γυναίκα με ένα oversized μπλουζάκι, με στάμπα από αγαπημένη μπάντα και λαμπερό δέρμα, τεντώνει τα χέρια της στον αέρα, σε ένα minimal δωμάτιο. Όπως το υπολογίζεις έχει ξυπνήσει από τις έξι.

Ακόμα και ο ακατάστατος κότσος και τα τσαλακωμένα σεντόνια στο χρώμα του πούρου διατηρούν μια αίσθηση μινιμαλιστικής κομψότητας.

Στο επόμενο story της ο ήλιος λάμπει, τα φυτά της ευδοκιμούν, ένα αχνιστός καφές και στο επόμενο το outfit της μέρας. Ακόμα και ο αφρός στον καφέ της παρατηρείς ότι είναι υπέροχος. Και το φως που πέφτει στα παπούτσια της πιο λαμπερό από όσο έχεις ξαναδεί ποτέ. Για τα παπούτσια της απορείς ακόμα;

Είναι «αυτό το κορίτσι» και θέλω να είμαι αυτή. Ή τουλάχιστον ο αλγόριθμος αυτός λέει.

Αυτό το κορίτσι είναι η μοντέρνα αισθητική – που παρελαύνει ως τρόπος ζωής – στο Instagram, το Pinterest και το TikTok. Όταν το βλέπεις μαγεύεσαι. Υπάρχει τελειότητα, πειθαρχία και καλή διάθεση πίσω από κάθε στοιχείο της πρωινής ρουτίνας της. Ποιος δεν θα ήθελε να έχει κατακτήσει έναν τέτοιο συνδυασμό; Και, φυσικά, ποιος από εμάς δεν θα παρασυρόταν από την ιδέα της τέλειας ζωής;

Έτσι, αγόρασα αβοκάντο. Αγόρασα και καινούργιο yoga mat. Και αγόρασα και baby pink βερνίκι νυχιών. Έβαλα το ξυπνητήρι στις 6:30 το πρωί και φαντάστηκα τον εαυτό μου να λάμπει στον πρωινό ήλιο σε έναν περίπατο πριν τη δουλειά, με ωραίο μπουκάλι νερό, φορώντας ένα μπεζ leggings που θα ταιριάζει με τα νύχια μου.

Μέχρι τις 7:45 έκανα scrolling στο Internet. Σηκώθηκα, είδα ότι έχει συννεφιά, έβαλα ένα γάλα αμυγδάλου, έσβησα μερικά spam email και κοίταξα το ημερολόγιό μου. Άνοιξα το ραδιόφωνο και σημείωσα μερικές δουλειές ακόμα.

Τελικά τα αβοκάντο χάλασαν και το βερνίκι νυχιών μου φάνηκε εξαιρετικά βαρετό ως χρώμα. Δεν λειτουργούσε το πλάνο μου.

Τότε ήταν που πραγματικά κατάλαβα: απέτυχα να είμαι αυτό το κορίτσι επειδή είμαι αυτό το κορίτσι.

Η παγίδα του να γίνεις αυτό το κορίτσι φαίνεται ότι είναι ο μόνος δρόμος για πραγματική αυτοβελτίωση. Πρέπει να φτάσεις στο σημείο που θα το έχεις δοκιμάσει και θα έχεις ανακαλύψει ότι είναι εντάξει να θέλεις ήσυχα πρωινά. Να αγαπήσεις τη ρουτίνα σου. Και να θέλεις να βελτιώσεις μόνο ότι θα εξελίξει ό,τι είσαι ήδη. Δηλαδή η επιδίωξη της καλύτερης εκδοχής αυτού που είσαι. Όχι κάτι άλλο.

Η όλη ιδέα είναι βουτηγμένη στην τοξική θετικότητα, αλλά παράλληλα είναι μια απόδραση που πολλοί από εμάς χρειαζόμαστε αυτή τη στιγμή. Αυτό το κορίτσι δεν το ξυπνάει ένα παιδί που πεινάει, ένας ακατάστατος σύντροφος ή μια στοίβα από λογαριασμούς. Αυτό το κορίτσι δες το σαν αντικατοπτρισμό αυτού που λαχταράς και είναι εντάξει να θέλεις κάτι διαφορετικό. Είναι εντάξει να θέλεις french τοστ με φράουλες στο πρωινό σου. Είναι εντάξει να θες να μείνει κατάλευκο το jeans σου για να το φοράς με καλοσιδερωμένο μπεζ μεταξωτό πουκάμισο.

Η ατομική μας ευεξία δεν είναι αισθητική

Εδώ είναι το πρόβλημα, όμως. Ίσως αυτά τα πράγματα είναι οι ανάγκες μας, αλλά ίσως να μην είναι. Κάνει κάθε φορά που κοιμόμαστε μέχρι τις 9 μ.μ. μια αποτυχία και μετατρέπει κάθε χαμένη ευκαιρία για αβοκάντο τοστ, σε ήττα. Και δεν θυμίζει σε τίποτα αυτοφροντίδα.

Πρέπει να εξασκηθούμε λίγο περισσότερο στο ερώτημα «είναι καλό για εκείνη VS είναι καλό για μένα;». Γιατί είναι πολύ ΟΚ να παίρνουμε έμπνευση από το Διαδίκτυο αλλά η συμμετοχή μας είναι προαιρετική.

Η αυτοφροντίδα εξακολουθεί να είναι αυτοφροντίδα ακόμα κι αν κανείς δεν τη δει.