Ας υποθέσουμε ότι κάποιος σε προσκαλεί να πάτε στην Αφρική για σαφάρι.  Βάζεις κάτω τα υπέρ και τα κατά και μετά από πολύ σκέψη, ο μόνος λόγος να μην πας είναι γιατί δεν ξέρεις τι να φορέσεις. Αλλά όχι αγαπημένη μου περιπετειώδη αναγνώστρια. Όσο υπάρχει το Savoir Ville και η ομάδα μόδας μας, τέτοια πράγματα δεν πρέπει να σε ανησυχούν. Θα πάμε πίσω πίσω εκεί που όλα ξεκίνησαν, θα πορευτούμε μαζί μέχρι το σήμερα, θα σου κρατώ το χέρι, τίποτα δεν θα πάθεις κι αν δεις λιοντάρι κάνε την ψόφια.

Αρχικά να ξεκαθαρίσουμε ότι το σαφάρι style, δεν είναι παραδοσιακή φορεσιά της Αφρικής, δηλαδή δεν είναι η αντίστοιχη στολή της Σαρακατσάνας για εμάς. Μετράει κάπου στα 150 χρόνια και ξεκίνησε από τους ευγενείς  Άγγλους που επισκέπτονταν την Αφρική, για να εξερευνήσουν και να γνωρίσουν τη άγρια αυτή ήπειρο. Γιατί αν θυμάστε καλά και με προσέχετε τόσο καιρό που μιλάω, θα θυμάστε ότι έχουμε πει τι φορούσαν οι ντόπιοι ιθαγενείς της Αφρικής στο άρθρο με τα έθνικ. Τα ρούχα τους λοιπόν έπρεπε να είναι κυρίως πρακτικά, ανθεκτικά και να τους προστατεύουν από τη ζέστη. “Blend in” ήταν το μότο τους, να γίνουν ένα με το πλήθος, το περιβάλλον και την βλάστηση. Έτσι χρώματα όπως το μπεζ, το χακί, το λευκό, το καφέ, όλες οι αποχρώσεις τους, και animal prints όλων των ειδών (δεν θέλετε να σχολιάσω για το αν ήταν αληθινά ή όχι) ήταν στην χρωματική τους παλέτα. Το κλασσικό σαφάρι look αποτελείται κυρίως από τρία πράγματα: το σαφάρι jacket ή bush jacket, το καπέλο και το όπλο ή τη φωτογραφική μηχανή. Όπως καταλαβαίνετε για τα τελευταία δύο δεν πρόκειται να σας μιλήσω, γιατί δεν έχω ιδιαίτερες γνώσεις  ούτε από ντουφέκια ούτε από επαγγελματικές μηχανές και δεν υπάρχει λόγος να πάρω κανέναν στο λαιμό μου. Για τα δύο πρώτα πολύ ευχαρίστως.

Το σαφάρι jacket λοιπόν πρωτοεμφανίστηκε στο τέλος του προηγούμενου αιώνα, και αρχικά ήταν μέρος της στολής του Αγγλικού στρατού. Σε χρώματα μπεζ ή χακί, πολλές τσέπες, μανίκοτο ξεμανίκοτο, και με ζώνη στη μέση, έγινε το must ρούχου κάθε επίδοξου εξερευνητή, όπως του Teddy Roosevelt, του Robert Baden-Powell και του Denys Finch Hatton. Την αρχή στο γυναικείο κοινό έκανε η Osa Johnson, που με τον άντρα της Martin Johnson ήταν από τους πιο γνωστούς Αμερικανούς εξερευνητές και παραγωγοί ντοκιμαντέρ. Η Osa, αν και ήταν σκληρή και περιπετειώδης, πάντα κατάφερνε να δείχνει περιποιημένη. Τι καλύτερο από το να βλέπεις μια απλή τουρίστρια να την κυνηγάει μια αγέλη άγριων ζώων; Μια στυλάτη τουρίστρια να  την κυνηγάει μια αγέλη άγριων ζώων! Σοβαρά τώρα, πάντα έδινε στο ίσως πιο αντρικό ύφος του jacket, πιο θηλυκές πινελιές, με λεπτές ζώνες, printed φουλάρια και μικροσκοπικά ρολόγια. Στη συνέχεια, ο Ernest Hemingway, κάνει ακόμα πιο δημοφιλή το jacket και τη δεκαετία του 1950 συστήνεται και στο Hollywood στην ταινία “Mogambo” με την πρωταγωνίστρια Grace Kelly, να παραδίδει μαθήματα του νέου σαφάρι look. Και τώρα έρχεται πάλι ο άνθρωπος κλειδί, αυτός ο άνθρωπος αυτός, ο Yves Saint Laurent, που το 1968 συστήνει στις πασαρέλες το σαφάρι jacket και φτάνει να γίνεται εξώφυλλο στη Vogue, φορεμένο από το θρυλικό μοντέλο Veruska. Από ότι καταλαβάινετε αυτή ήταν η αρχή του σύγχρονου σαφάρι look, το οποίο υιοθετήθηκε αμέσως. Το 1985  η Meryl Streep στην ταινία “Out of Africa”, μας ξαναθυμίζει γιατί μας άρεσε τόσο πολύ, με τα μπεζ της τα σακάκια και τα λευκά λινά πουκάμισα, όπως το ίδιο έκανε και η Kim Basinger το 2000 στο “I dreamed of Africa”, σε πιο χαλαρή μίνιμαλ εκδοχή. Μέχρι σήμερα είναι ένα από τα σίγουρα trend κάθε καλοκαιριού, ενώ ο οίκος Yves Saint Laurent συνεχίζει να μας χαρίζει παρόμοιες συλλογές.

Το καπέλο από την άλλη έχει υποστεί τρεις αλλάγες, αλλά ποτέ δεν λείπει από το look. Αρχικά και μέχρι το 1950, χρησιμοποιούταν το “pith helmet”, ένα καπέλο/κράνος, παραδοσιακά φτιαγμένο από την «ψίχα» ενός ινδικού φυτού, σε χρώμα λευκό ή μπεζ. Μετά ήρθε το “borsalino hat” που είναι και το αγαπημένο μου. Ένα fedora hat, φτιαγμένο από τσόχα, σε λευκό ή μπεζ χρώμα (κλασσικά) και την ωραία του τσαχπινιά, το λουράκι περιμετρικά του. Λέγεται ότι έσωσε τη ζωή του κυνηγού Stan Lawrence Brown όταν του επιτέθηκε ένας ελέφαντας. Εγώ πάντως τους πιστεύω. Από το 1980 και μετά,  ήρθε το (ξενέρωτο) “tiley hat”. Το γεγονός ότι είναι απόλυτα πρακτικό για έναν άνθρωπο που θέλει να κάνει όντως σαφάρι, προστατεύει από ήλιο, αέρα, βροχή και έχει και κρυφές τσέπες δεν με συγκινεί καθόλου και συνεχίζω να το θεωρώ ξενέρωτο. Κι ας βγαίνει και σε χακί. Και δεν σας το βάζω ούτε σε φωτογραφία γιατί μου χαλάει την αισθητική.

Φτάνοντας στο σήμερα, το σαφάρι look έχει υποστεί πάρα μικρές παραλλαγές. Το κλασσικό jacket δεν φοριέται και πολύ, και τώρα πια κλασσικός συνδυασμός θεωρείται λευκό πουκάμισο με χακί ή μπεζ παντελόνι/ βερμούδα. Οι μπόλικες τσέπες που υπήρχαν στο jacket έχουν μεταφερθεί στο κάτω ρούχο και ζώνες, φουλάρια, γυαλιά ηλίου και κυρίως καπέλα, συνεχίζουν να είναι must. Νέες εκδοχές, προσθέτουν μακριές φούστες, έντονα animal print, μιξ του έθνικ και του σαφάρι δημιουργώντας ένα λιτό ντύσιμο με έντονα αξεσουάρ, και όλα αυτά πάντα στους κλασσικούς γήινους τόνους του λευκού του μπεζ και του χακί.

Υ.Γ. Επειδή δεν ανέφερα παντελόνια και παπούτσια προηγουμένως δεν σημαίνει ότι έβγαιναν ημίγυμοι για κυνήγι, απλά φορούσαν ένα απλό παντελόνι σετ με το jacket και δερμάτινες ανθεκτικές μπότες.

Ετοιμαστείτε λοιπόν μικρές μου εξερευνήτριες και βγείτε για κυνήγι.