Αν αναζητήσεις το όνομά της στο Διαδίκτυο βρίσκεσαι μπροστά σε αποτελέσματα που φανερώνουν το μέγεθος της επιτυχίας του εγχειρήματός της. Η Δέσποινα Κανάκογλου το 2016 δημιούργησε τη δική της ευκαιρία και με βάση το στούντιό της στη Θεσσαλονίκη έβγαλε στον αέρα το πρώτο podcast του GiatiOxi.
“Επέλεξα να κάνω podcast γιατί δεν μου έδινε κανείς μια θέση στο “τραπέζι” του και το podcast ήταν το μέσο για να φτιάξω το δικό μου “τραπέζι”.” έχει πει σε πολλές συνεντεύξεις της.
Σήμερα, μετά από 425 επεισόδια κι ένα κοινό που έχει αναπτυχθεί σε παραπάνω από 80 χώρες, πολλές συνεντεύξεις σε sites και τηλεοπτικά Μέσα και μία πρόσφατη ομιλία της στο TEDXLarissa, που κατέγραψε περισσότερα από 100.000 views σε 40 μέρες, η Δέσποινα μάς μιλάει για την πορεία της, τα εμπόδια που άφησε πίσω της, τα μαθήματα που έμειναν, την αξία του χαρίσματος και τους επόμενους στόχους της.
Δέσποινα που ήσουν και ποια ήσουν πριν το giati oxi;
Πριν το giatioxi ήμουν σε μια παύση, αυτό που τώρα αποκαλώ “σπίτι – πυτζάμα”. Shit happened, εντάξει πολλά shits happened, διαδοχικά και αποσύρθηκα από το παιχνίδι της ζωής, έχοντας χάσει κάθε ελπίδα και δυνατότητα. Μπήκα σε ένα τούνελ και δεν ήξερα πώς να βγω και πολλές φορές είχα αναρωτηθεί, αν θα βγω και ποτέ. Καμιά φορά, είναι ακριβώς αυτό που λέει ο μύθος του φοίνικα, ότι μέσα από τις στάχτες αναγεννιέσαι. Το μόνο που ήμουν ήταν άνεργη, άεργη, με κατάθλιψη. Είχα ξεχάσει ποια είμαι.
Γιατί διάλεξες αυτόν τον τίτλο για την ομιλία σου στο TEDx;
Αυτή η “παύση”, αυτή η περίοδος που έκρυβα και ντρεπόμουν, με έκανε να νιώθω ότι δεν ανήκω κάπου και ότι κάτι δεν πάει καλά με μένα. Ένιωθα ότι η ζωή είναι ένα πάρτι και εγώ λείπω και δεν έχω δικαίωμα να είμαι εκεί. Είχα μιλήσει για αυτό σε πάρα πολλές εκπομπές αλλά μόνο ηχητικά. Όταν με κάλεσαν τα παιδιά του TΕDxLarissa για να είμαι ομιλήτρια, δεν χρειάστηκε να το σκεφτώ πολύ. Δύο ήταν τα κύρια θέματα στο μυαλό μου (το 2ο είναι για επόμενo ΤΕDx) για τα οποία θεωρούσα ότι μπορώ να πω κάτι δημοσίως. Σε αυτήν την υποκριτική χώρα που ζούμε, δεν είμαι η μόνη που έχω περάσει κάτι τέτοιο και ένα τέτοιο άνοιγμα από την πλευρά μου, θα είναι ανακουφιστικό και για άλλους. Και επίσης, ήταν ακόμη ένας τρόπος, με πρόσωπο και φωνή, να κάνω δική μου την ιστορία μου. Να μου ανήκει, να μην είμαι “σκλάβα της”.
Σ’ αυτή την πρόσφατη ομιλία σου μίλησες για την περίοδο που έμεινες στο σπίτι προσπαθώντας να βρεις ξανά τον εαυτό σου. Ήταν ένα διάστημα που σίγουρα σου έμαθε πολλά, σήμερα τι νιώθεις για αυτή την περίοδο;
Καμιά φορά, αναρωτιέμαι “Τώρα, αλήθεια συνέβη;”. Ξέροντας, πια, ποια είμαι απορώ πώς άντεξα. Με καμαρώνω μόνο για δύο πράγματα: που είμαι αυτοδίδακτη στα ισπανικά και που βγήκα από την 5ετη τρύπα. Όλα στη ζωή είναι μαθήματα αυτογνωσίας, αν τα επεξεργαστείς με ψυχραιμία, περιέργεια και κουράγιο. Εγώ τότε είχα επεισόδια κατάθλιψης αλλά είναι και η υποκριτική ελληνική κοινωνία. Κάποιος/ κάποια που χάνει τον βηματισμό στη ζωή, δεν θέλει και πολύ να αρχίσει να αμφιβάλλει για τον εαυτό του με τη επίπλαστη διαφημιζόμενη ευτυχία γύρω του. Τώρα σκέφτομαι, ότι ήταν μια αναγκαία παύση του εαυτού μου. Σαν να μου είπε στοπ, τώρα κοίτα μέσα σου. Παρακράτησε όμως.
Πιστεύεις στο σωστό timing;
Δεν πιστεύω στο timing γιατί το timing είναι πάντα λάθος. Πιστεύω ότι η τύχη σε βρίσκει δουλεύοντας. Πιστεύω σε αυτό που λέει ο Αριστοτέλης ότι Τύχη είναι όταν η εξαιρετικά σκληρή προετοιμασία συναντά την ευκαιρία. Και πιστεύω στους ανθρώπους που βρίσκουν το κουράγιο και μαζί με το φόβο τους, προσπαθούν να δημιουργήσουν οι ίδιοι της συνθήκες και τις ευκαιρίες και που προστατεύουν πάση θυσία το μονοπάτι τους. Στους καιρούς που ζούμε, χωρίς συγκεκριμένα προνόμια, δεν μπορεί να γίνει αλλιώς. Και θέλω να πω σε αυτούς που είναι εκεί έξω και προσπαθούν, να συνεχίσουν να προσπαθούν και πώς τα εμπόδια και τα όχι, ίσως είναι απόδειξη ότι χαρτογραφούν καινούρια νερά.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Ποια προσωπική σου ανάγκη και σκοπός σε οδήγησε μπροστά στο μικρόφωνο;
Η ανάγκη να αναπνεύσω. Ήταν τόσο μεγάλο το διακύβευμα και αυτό μόνο μου εξηγεί πώς άντεξα τα πρώτα πέντε χρόνια. Κατάλαβα μέσα σε ένα δευτερόλεπτο, ότι πρέπει να κάνω αυτό. Σαν να άρχισα να θυμάμαι ποια είμαι. Μου είναι εύκολο να μεταφράσω ένα περίπλοκο ζήτημα σε απλούς pop όρους κι αυτό το κάνω από τα 10 μου χρόνια. Έτσι έχω μάθει να σκέφτομαι. Μου είναι πολύ εύκολο να κάνω μια συζήτηση με κάποιον που έχω γνωρίσει πριν πέντε λεπτά και να μιλήσουμε σαν κανονικοί άνθρωποι. Έχω φίλους και έχω συναναστραφεί, στα τρία χρόνια που έζησα στη Βαρκελώνη, ανθρώπους διαφορετικών εθνικοτήτων, θρησκειών κ.λπ. κι αυτό βγαίνει στις εκπομπές και επίσης εξηγεί και το ιδιαιτέρως εντυπωσιακό φάσμα των ακροατών μου, από έναν καθηγητή πανεπιστημίου στη Γερμανία, μέχρι ένα μαθητή στους Αμπελόκηπους Θεσσαλονίκης και μια νοικοκυρά στη Μελβούρνη. Αργότερα, το πώς φτάσαμε στο δευτερόλεπτο αυτό μου απαντήθηκε και στο επεισόδιο για τον εγκέφαλο με τον Νευροεπιστήμονα Θανάση Ντινόπουλο.
Έχεις δηλώσει ότι η μόνη ερώτηση που καλούμαστε να απαντήσουμε είναι ποιοι είμαστε. Πόσο εύκολη είναι η διαδικασία μέχρι να οδηγηθούμε στην απάντηση; Πως μπορεί κανείς να πιάσει αυτό το κουβάρι από την άκρη του;
Ο μόνος τρόπος να μάθει κάποιος ”ποιος είναι” είναι να ζει ενεργά στη ζωή, να συμμετέχει. Να παίρνει αποφάσεις για τη ζωή του, που θα ξεκινήσουν από δοκιμή και λάθος. Να είναι δικές του οι αποφάσεις, δικά του τα ρίσκα, δικά του και τα λάθη. Μόνο έτσι μαθαίνεις ποια είσαι και φυσικά, δεν τελειώνει ποτέ η διαδικασία του να μάθεις τον εαυτό σου. Όταν αποφάσισα να φύγω στη Βαρκελώνη για Master χωρίς να ξέρω Ισπανικά, όλοι μα όλοι μου έλεγαν, μα δεν θα τα καταφέρεις. Εγώ όμως ήξερα ποια είμαι όσον αφορά την ικανότητα να μου εστιάζω σε μια ξένη γλώσσα, ότι την αφομοιώνω πιο εύκολα από άλλους και ότι θα μου πάρει καιρό αλλά θα τα καταφέρω. Κι αυτό το ήξερα για μένα, έχοντας σπουδάσει τότε άλλες τρεις ξένες γλώσσες.
Αν όμως, δεν ξέρεις ποια είσαι και αφήσεις και το σύνδρομο του απατεώνα να πάρει τα ηνία, τότε θα αφήσεις ξένες γνώμες να κάνουν κουμάντο. Και φυσικά, το ίδιο έγινε και με το giatioxi. Μιλάμε πάντα για νούμερα και στατιστικά στη δουλειά που κάνω. Για μένα όμως ήταν εξαρχής, ο τρόπος που κάνω την εκπομπή το πιο σημαντικό και αυτό το ήξερα. Και βρέθηκαν πάρα πολλοί να μου πουν ότι δεν είμαι έτοιμη και ότι δεν θα καταφέρω τίποτα. Ειλικρινά, μπορώ να σκεφτώ λίγα πράγματα χειρότερα από τα να σε στοιχειώνουν οι επιθυμίες που εγκατέλειψες και θα μπορούσες να είχες κάνει.
Υπολογίζεις πολύ στην αξία του χαρίσματος. Είναι θέμα συγκυρίας, τύχης, εκπαίδευσης ή ακόμα και του περίγυρού μας για να το ανακαλύψουμε;
Καταρχάς, δεν πιστεύω στο θεόσταλτο χάρισμα κι αυτό είναι. Όποιο και αν είναι αυτό, ακόμα και το χάρισμα του να τραγουδάς, χρειάζεται πολύ διάβασμα και πάρα πολλή εξάσκηση. Όποιος νομίζει, ότι αυτοί οι οποίοι θαυμάζει για αυτό που κάνουν καλά ότι δεν έχει πειθαρχία, εστίαση, συνέπεια και υπομονή από πίσω, είναι βαθιά νυχτωμένος. Ωστόσο, οι περισσότεροι πρέπει να εκτεθούμε σε καταστάσεις για να καταλάβουμε ότι είμαστε σε κάτι καλοί και καλές και πάλι τις περισσότερες φορές, αυτή η φωνή μέσα μας, δεν θα φωνάζει, θα ψιθυρίζει. Κάποιοι πρέπει να δημιουργήσουν οι ίδιοι, όπως έγινε στη δική μου περίπτωση, το μέσο για να διοχετευτεί αυτό το χάρισμα.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Για ποιο θέμα της εκπομπής σου σε εντυπωσίασε η ανταπόκριση του κόσμου; Ποια θεματική απολαμβάνεις περισσότερο; Και ποια θεματική δίστασες να “πιάσεις”;
Τα θέματα τα απολαμβάνω εξίσου. Ίσως, λίγο παραπάνω τα θέματα που αφορούν στον εγκέφαλο. Εγώ αποφασίζω τους καλεσμένους και τα θέματα και η 1η ακροάτρια του giatioxi είμαι εγώ. Είμαι ταυτόχρονα αυτή που συζητάει και αυτή που ακούει. Είναι πάντα προσωπικό το διακύβευμα. Με νοιάζει πραγματικά να μάθω από αυτόν/αυτήν που έχω απέναντι μου. Δεν δίστασα για θεματική, για καλεσμένους έχω διστάσει.
Π.χ. ο Γιάννης Μπουτάρης και ο Ογκολόγος, Γιάννης Μπουκοβίνας γιατί είναι αυτοί που είναι, για τη σοφία που κομίζουν στα πράγματα, τον τρόπο που εκφράζονται. Στο επεισόδιο με τον κυρ- Γιάννη, στα πρώτα λεπτά του επεισοδίου, έχει ανέβει η φωνή μου πέντε οκτάβες από το άγχος μου.
Είχες πάντα αυτή την αγάπη στη μελέτη της φιλοσοφίας; Ή είναι κάτι που ήρθε με την ανάπτυξη του giati oxi;
Κατάλαβα, από την ανταπόκριση του κόσμου, ότι είναι συλλογικό το ζήτημα με τη φιλοσοφία. Κάτι είχε πάει λάθος στο σχολείο, εγώ τελείωσα δημόσιο σχολείο. Τελειώσαμε το σχολείο νομίζοντας ότι η φιλοσοφία είναι κάτι ελιτ, βαρετό και “διανοουμενίστικο”. Όταν άρχισα να βλέπω αμερικάνικα podcast να μιλάνε με pop τρόπο για Έλληνες φιλοσόφους, είπα θα το κάνω και εγώ. Σίγουρα θα υπάρχουν Έλληνες που θέλουν να μιλήσουν για φιλοσοφία σαν να μιλάνε για ταινίες και είμαι πολύ περήφανη που βρήκα τις κατάλληλες και είμαι σίγουρη ότι υπάρχουν και άλλοι εκεί έξω. Και όπως μπορείς να φανταστείς, πολλοί και πολλές ακροάτριες μου έστειλαν το ίδιο.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Από το 2016 μέχρι σήμερα τι θα έλεγες ότι έχεις μάθει για σένα/τη ζωή/τους άλλους μέσα από το giati oxi;
Έμαθα ότι χρησιμοποιώντας την αντίληψη μου και εμπιστεύοντας την κρίση μου, τα πράγματα ξεμπερδεύονται. Όλο το giatioxi είναι βασισμένο στην κοινή λογική και στο ποιο είναι το αμέσως μικρό βήμα που πρέπει να κάνω. Έμαθα ότι όταν τα πράγματα δυσκόλευαν, και είχαν δυσκολέψει πολλές φορές και πολύ, να ξαναγυρνάω σε αυτό που ξέρω ότι κάνω καλά, στο να κάνω καλές εκπομπές δηλαδή και να γίνομαι καλύτερη, να κάνω πιο ωραία θέματα, να ανακαλύπτω καινούριους καλεσμένους. Και κάπου εκεί, να φροντίζω να απολαμβάνω, κάτι που για το δικό μου χαρακτήρα, δεν είναι εύκολο. Κάπου εκεί στο άγχος της προετοιμασίας για το ΤEDx, και λίγες μέρες πριν ανεβώ στο stage, είπα ότι πρέπει και να το απολαύσω. Είναι μια ευκαιρία που μέσω αυτού του παγκόσμιου θεσμού και πλατφόρμας θα ακουστεί και η δική μου ιστορία.
Αυτοδίδακτη στα podcasts και στα Ισπανικά, τι άλλο θέλεις να ανακαλύψεις μόνη σου;
Νομίζω στα πιο σημαντικά της ζωής, επαγγελματικής και προσωπικής, τους κανόνες τους γράφουμε εμείς. Ζούμε μαγικές εποχές με τους gatekeepers να μην μπορούν να κρατήσουν τις πόρτες πια κλειστές. Έχω πάρα πολλά να ανακαλύψω ακόμα μόνη μου. Θέλω να κάνω σειρά προϊόντων giatioxi και ασχολούμαι με αυτό τώρα. Όπως καταλαβαίνεις, δεν έχω την παραμικρή ιδέα γιατί δεν το έχω ξανά κάνει αλλά πολλά πράγματα δεν τα είχα ξανακάνει.
Μέσα από τη δική σου ιστορία θέλεις να παρακινήσεις κι άλλους να υλοποιήσουν τις ιδέες τους. Τι λες σε εκείνους που πιστεύουν ότι ζούμε σε μία εποχή που η δημιουργικότητα, ο ρομαντισμός και το όραμα καταπατώνται από την καθημερινότητα και τις ανάγκες επιβίωσης;
Ξέρω που ζω. Αν δεν έχεις προνόμιο, ο δρόμος είναι αδιανόητα δύσκολος. Ο προνομιούχος δεν είναι κάποιος που έχει πλεονεκτήματα, είναι αυτός, που εξαιτίας του προνομίου του, δεν έχει εμπόδια, του ανοίγουν οι πόρτες, βρίσκεται στα δωμάτια που παίρνονται οι αποφάσεις. Οι υπόλοιποι, και σίγουρα πιο πολύ οι γυναίκες, πρέπει να βγούμε στην αρένα, να υποστούμε υποτίμηση, αμφισβήτηση, απορρίψεις, μικροεπιθετικότητα, να βλέπουμε αναξιοκρατία και νεποτισμό, να χτυπάμε πόρτες, να μάθουμε για αυτήν τη δεξιότητα του να βγάζεις λεφτά, γιατί είναι δεξιότητα, και οι περισσότερες, επίσης, δεν τη μάθαμε από το σπίτι μας και μετά να επιστρέφουμε στη δουλειά μας. Υπάρχει τεράστιο κόστος να πληρώσεις. Τεράστιο. Υπάρχει όμως και το άλλο κόστος, της αποδοχής της αορατότητας σου, της υιοθέτησης μια ζωής που, στο τέλος, δεν είναι η δική σου. Πρέπει κάποιος να επιλέξει ποιο κόστος είναι διατεθειμένος να πληρώσει. Η ζωή είναι μία.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Έχουμε ταυτιστεί σε πολλές εκπομπές μαζί σου, ο καθένας για τον δικό του λόγο. Η φωνή σου μας είναι οικεία σαν μία φίλη που κάνει τις ερωτήσεις εκ μέρους μας. Πώς νιώθεις εσύ αυτή την αγάπη του κόσμου;
Λοιπόν, μου πήρε πολύ καιρό να τη συνηθίσω. Και το σύνδρομο του απατεώνα χτυπούσε κάθε φορά τα πρώτα χρόνια. Στο σύνδρομο του απατεώνα δυσκολεύεσαι να δεχτείς καλά σχόλια ενώ τα αρνητικά μια χαρά! Με βοήθησαν οι ακροατές και σε αυτό και άρχισα να νιώθω ότι γίνεται μια κοινότητα και εγώ απλά είμαι η φωνή που ξεσπαθώνει στο μικρόφωνο για όλες μας και μου πήρε πολύ καιρό να τη βρω αυτή τη φωνή. Ρε παιδιά, να το πω κι από εδώ. Ευχαριστώ πάρα πολύ!
Δέσποινα, τώρα που το #giatioxi έχει μεγαλώσει και πετύχει ποιος είναι ο στόχος σου;
Είμαι ευγνώμων για κάθε μέρα του giatioxi, για κάθε καινούριο ακροατή και ακροάτρια, για όλους και όλες που ακούν σταθερά, δεν το έχω δεδομένο και είναι το καταφύγιο στις δύσκολες μέρες. Να κάνω καλύτερα θέματα, να βρίσκω καινούριους ανθρώπους που θα πάνε την κοινότητα του giatioxi παραπέρα. Από εκεί και πέρα, θέλω να κάνω προϊόντα giatioxi, ηχογράφηση επεισοδίου με κοινό στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη, giatioxi festival για να πω μερικά.
