Η Ευαγγελία Πλυτά, πρωταθλήτρια ενόργανης γυμναστικής, αποχώρησε από την ενεργό δράση το 2018 μετά τη συμμετοχή της στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στη Ντόχα. Σήμερα, είναι κριτής αγώνων ενόργανης γυμναστικής και προπονήτρια γυμναστικής.

Τι σε παρακίνησε να γίνεις αθλήτρια; Γιατί διάλεξες την ενόργανη; 

Ήμουν ένα αρκετά δραστήριο παιδί στο σχολείο! Είχε έρθει λοιπόν μια από τις προπονήτριες του συλλόγου στον οποίο εντάχθηκα αργότερα και με είδε, μίλησε στην οικογένεια μου και με πήγαν στο γυμναστήριο!

Θυμάσαι την 1η επιτυχία σου; 

Θυμάμαι τον αγώνα που είχα κατέβει με 39 πυρετό και κατάφερα να ολοκληρώσω με επιτυχία, χωρίς τραυματισμό και με ευχαρίστηση! Ήταν ο πρώτος μου αγώνας και θυμάμαι είχαμε βγει τρίτες στο ομαδικό τότε.

Αν αναλογιστείς τη χειρότερη αθλητική σου επίδοση τι θα έλεγες ότι έμαθες από αυτή την εμπειρία; 

Σίγουρα υπάρχουν πολλές ατυχές στιγμές στην ενόργανη γυμναστική! Όπως και στα περισσότερα αθλήματα της γυμναστικής. Προπονείσαι αρκετές ώρες για μερικά μόνο δευτερόλεπτα.. ωστόσο αυτό που έμαθα είναι ότι πρέπει να συνεχίζεις να μη το αφήνεις στη πρώτη δυσκολία, με γνώμονα πάντα τη σωματική και ψυχική υγεία!

Πώς το να είναι κανείς αθλητής τον κάνει καλύτερο άνθρωπο;

Ο αθλητισμός σε βάζει σε μια διαδικασία προγραμματισμού και πειθαρχίας από μικρή ηλικία. Να προγραμματίσεις τη μέρα σου ώστε να τα προλάβεις να τα κάνεις όλα με επιτυχία. Στη συνέχεια σε μαθαίνει να λειτουργείς ομαδικά, είτε αυτό είναι η επικοινωνία με προπονητή είτε με συναθλητές! Κοινωνικοποίηση και σεβασμός, θεωρώ.

Σκέφτηκες ποτέ ότι θα μπορούσες να ασχοληθείς με κάποιο άλλο άθλημα;

Όσο έκανα ενόργανη όχι δε το είχα σκεφτεί, ωστόσο τώρα που έχω σταματήσει πιστεύω ότι με τις βάσεις που είχα από το άθλημα θα μπορούσα να κάνω και κάποιο άλλο, σίγουρα όχι κολύμβηση.

Τι εγκαταλείπεις για τον πρωταθλητισμό;

Δε θεωρώ ότι εγκαταλείπεις κάτι, ίσως περιορίζεις κάποια πράγματα ωστόσο είναι συνειδητή επιλογή όταν είσαι εκεί να κανείς αυτό που σε ευχαριστεί και περνάς όμορφα.

Είναι ο επαγγελματικός αθλητισμός όσο δύσκολος φαίνεται;

Χρειάζεται αρκετές ώρες και αρκετό κόπο! Είναι δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο.

Τι ρόλο παίζει ένας προπονητής στη ζωή ενός αθλητή;

Βασικός ρόλος, ειδικά όταν μιλάμε για πρωταθλητισμό, καθώς προπονείσαι πολλές ώρες και το γυμναστήριο γίνεται δεύτερο σπίτι σου! Αλλά και στον μαζικό αθλητισμό είναι εξίσου καθώς και στις δυο περιπτώσεις υπάρχει αλληλεπίδραση και επικοινωνία. Συνήθως ξεκινούν οι αθλητές σε μικρή ηλικία όπου είναι ακόμη σα σφουγγάρι και αντλούν αρκετά χαρακτηριστικά.

Αν θα μπορούσες να ζητήσεις να επιλυθεί ένα θέμα που μαστίζει τον ελληνικό αθλητισμό ποιο θα διάλεγες να λύσεις; 

Θέματα συμπεριφορών και το οικονομικό κομμάτι ώστε να μπορούν οι αθλητές να έχουν περισσότερα, όπως ιατρική περίθαλψη, αποθεραπεία καλύτερο εξοπλισμό και περισσότερες ευκαιρίες για αγώνες και προετοιμασίες.

Ποια πιστεύεις ότι είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίζουν οι περισσότεροι αθλητές σήμερα;

Οι περισσότεροι παλεύουν μόνοι τους, χωρίς στήριξη οικονομική χωρίς την απαραίτητη ομάδα υποστήριξης και περίθαλψης να τους περικλείει. Αν εξαιρέσουμε τους αθλητές που φέρνουν επιτυχίες, οι οποίοι έχουν αναγνωρισιμότητα κυρίως λόγω της προβολής τους από χορηγούς οι υπόλοιποι δυστυχώς δεν λαμβάνουν τη στήριξη που τους αναλογεί.

Αν μιλούσες σε μία τάξη γεμάτη από παιδιά τι θα τους έλεγες για την ενόργανη γυμναστική προκειμένου να τους τραβήξεις το ενδιαφέρον;

Στα μάτια ενός παιδιού το γυμναστήριο μοιάζει με ένα τεράστιο παιδότοπο, που μπορούν να κινούνται με ασφάλεια! Αναλόγως την ηλικία θα ανέφερα και του παιχνιδιού, τα οφέλη που έχει η γυμναστική στο σώμα μας, στη δημιουργικότητα στη κινητικότητα και γενικότερα την αίσθηση στον αέρα που είναι κάτι το μοναδικό.

Σίγουρα στερήθηκες πράγματα για να πετύχεις όσα έχεις πετύχει. Αξίζει λες τελικά τον κόπο;

Δεν νιώθω ότι στερήθηκα κάτι, μέχρι ένα σημείο θεωρώ ότι άξιζε! Όταν ένιωσα ότι αυτό που κάνω δεν αξίζει πια ήταν κι η χρόνια που αποχώρησα από τον χώρο.