Η συγχώρεση είναι κομμάτι της ανθρώπινης φύσης κι έτσι δεν πιστεύω ότι ένας άντρας και μια γυναίκα συγχωρούν με διαφορετικούς τρόπους και για διαφορετικούς λόγους. Παρ’ όλ’ αυτά, η ερώτηση της Ελένης ήταν επικεντρωμένη στους άντρες και θα απαντηθεί αναλόγως.

Αγαπητή Ελένη, ένας άντρας συγχωρεί όταν αυτή ακριβώς είναι η πιο συμφέρουσα γι’ αυτόν επιλογή που έχει στα χέρια του τη δεδομένη στιγμή που το κάνει. Η χρονικότητα είναι ένα ελαφρώς άλλο θέμα, το οποίο όμως πατάει κι αυτό στους λόγους που ένας άντρας συγχωρεί.

Ανάλογα με το χρόνο που συμβαίνει, ένας άντρας μπορεί να συγχωρέσει τόσο την ώρα της ‘φωτιάς’, όταν δηλαδή αυτό που τον πείραξε καίει ακόμα, όσο και σε μια πιο ‘κρύα’, μελλοντική στιγμή, που τα πάθη έχουν καταλαγιάσει.

Δεν νομίζω πως έχει σημασία τι είναι ακριβώς αυτό που συγχωρεί. Δεν είναι τόσο καθοριστικό όσο φαίνεται το πότε κάποιος συγχωρεί ένα ολόκληρο κέρατο ή το πότε συγχωρεί ένα πιο αθώο ψέμα. Ό,τι έχει τη δύναμη να μας πληγώσει, έχει τη δύναμη να μας πληγώσει. Αντιστοίχως, δεν υπάρχουν και ένοχες απολαύσεις εφόσον είναι απολαύσεις, αλλά αυτό το κρατάω για μελλοντική ανάλυση.

Η συγχώρεση την ώρα της φωτιάς

Ένας άντρας συγχωρεί τη γυναίκα που τον πλήγωσε όσο οι πληγές είναι ακόμα ανοιχτές, όταν δεν μπορεί χωρίς αυτήν. Νόμος. Του κράτους, των σχέσεων, της ζωής, των πάντων. Αρκεί να νιώσει αυτό που ψοφάει να νιώσει εκείνη τη στιγμή του πόνου. Να νιώσει ότι εσύ (Ελένη, Μαρία, Σοφία) έχεις καταλάβει το λάθος σου και έχεις μετανιώσει πικρά. Ή έστω ότι έτσι δείχνεις.

Εκ των πραγμάτων όταν ένας άνθρωπος πηγαίνει στη δουλειά του με μια ευτυχισμένη σχέση και γυρνάει σπίτι με μια σχέση υπό διάλυση (συμπλήρωσε εσύ το λόγο), δεν μπορεί να διαχειριστεί απολύτως τίποτα. Βασικά δεν θέλει να διαχειριστεί τίποτα.

Τι θέλει την ώρα που πονάει; Α) Να μην πονούσε, δηλαδή να μην τον είχες πονέσει. Β) Να μη σε χάσει. Σε ευθεία κόντρα με όσα λέω και ακούω εδώ και 15 χρόνια με τους κολλητούς μου, κανείς δεν είναι απόλυτα έτοιμος να ‘τελειώσει’ έναν άνθρωπο με το που μαθαίνει το κακό που του ‘κανε ο άνθρωπος αυτός. Μόνο ο Παπακαλιάτης είχε τέτοια φοβερά ρεφλέξ και χώριζε αμέσως μετά τη μαλακία, αλλά κι αυτός όχι πάντα.

Αφού έγινε το λάθος, ο άντρας σκέφτεται 35 λύσεις το δευτερόλεπτο, αναζητώντας αυτήν που θα τον κάνει να νιώσει καλύτερα. Όποια λύση κι αν προκριθεί τελικά, ο αυτόματος χωρισμός είναι έξω απ’ τα επικρατέστερα σενάρια. Εκτός αν, Ελένη μου, σε περίμενε στη γωνία για να σε χωρίσει με την πρώτη ευκαιρία. Αλλά εδώ, όπως καταλαβαίνεις, οι αποφάσεις ήταν ήδη ειλημμένες, άρα ακυρώνεται το σχήμα ‘σε πλήγωσα-θα με συγχωρέσεις;’.

Η ‘κρύα’ συγχώρεση

Νιώθω γαμάτα στην καινούργια μου σχέση, κανονίζω ήδη ταξίδια για το Μπαλί ή τα Πουκέ, κάνω το καλύτερο σεξ της ζωής μου και μου χτυπάς, Ελένη, το κουδούνι. Ανοίγω και τι να δω; Εσένα κλαμμένη να μου λες για εκείνο το βράδυ πριν 3,5 χρόνια που δε σήκωνες τα τηλέφωνα γιατί χαριεντιζόσουν με εκείνον τον μπάνικο μπάρμαν. Ναι, το πιθανότερο είναι να σε συγχωρήσω, να σε πάρω αγκαλιά και να σε παρακαλέσω να φύγεις λίγο γρήγορα, γιατί με περιμένει το κορίτσι μου στο δωμάτιο.

Γιατί είναι πανεύκολο να συγχωρείς όταν κάποιος άλλος/ κάπου αλλού / κάπως αλλιώς σου εξαφάνισε τον πόνο. Όταν δεν πονάς, συγχωρείς αβάδιστα κι αβίαστα.