Η Χρύσα Παπά, για 2η συνεχόμενη χρονιά, μας παρουσιάζει την παράσταση ΣΕΡΡΑ – Η ψυχή του Πόντου. Η ηθοποιός, δίνει μορφή σε 12 ρόλους, στο μονόλογο που βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Γιάννη Καλπούζου. Στο θέατρο Μικρό Άνεσις, ξεκινάει το ταξίδι της, από τις 2 Φεβρουαρίου.

Αυτή τη φορά αφήνει πίσω της ρόλους κι απαντάει σε ερωτήματα ζωής.

Που και πως βρίσκεις το peace of mind σου;

Βρίσκω το peace of mind μου στην ησυχία. Είναι πολύ σημαντικό για μένα να βρίσκω λίγη ησυχία, διότι έχει τόση φασαρία η δουλειά μου, όση και το μυαλό μου που σκέφτεται θέματα που αφορούν τη δουλειά, την καθημερινότητα, τη ζωή και όσα συμβαίνουν γύρω μας. Οπότε αυτό που πραγματικά με ηρεμεί, είναι η ησυχία και η φύση. Τρελαίνομαι με τη φύση. Δυστυχώς η Αθήνα δε βοηθάει πολύ σε αυτό, αλλά για αυτόν ακριβώς το λόγο έχω φτιάξει ένα σπίτι “ζούγκλα”. Έχω περίπου 140 φυτά! Ζω μέσα σ’ αυτά, είμαι ο κηπουρός τους, έχω μάθει πολλά πράγματα, και πραγματικά όλο αυτό με ηρεμεί. Είναι ψυχοθεραπευτικό, ακόμα και να τα βλέπεις να αλλάζουν με τις εποχές. Τέλος, το peace of mind μου το βρίσκω κοντά στα ζώα, και για να πω την αλήθεια μου κοντά στα σκυλιά, και στους ανθρώπους μου.

Είναι δικαίωμα να είμαστε ευτυχισμένοι ή πρέπει να το κερδίσουμε;

Είναι και δικαίωμά μας, και υποχρέωσή μας, και πρέπει να το κερδίζουμε. Είναι δικαίωμα μας, γιατί είμαστε σ’ αυτή τη ζωή. Είναι υποχρέωσή μας, ακριβώς γιατί είμαστε σ’ αυτή τη ζωή. Δεν είναι δεδομένο, και νομίζω ότι πρέπει να έχω το νου μου και να είμαι σε επαφή με αυτή την σκέψη της ευτυχίας, αν όχι κάθε μέρα, πολύ συχνά. Δεν είναι εύκολο να το κάνω πάντα, that’s life. Με έχει απασχολήσει πολύ αυτό που λέμε “ευτυχία”, και για μένα ο μόνος δρόμος για να νιώσω ευτυχία είναι μέσα από την ευγνωμοσύνη. Από το να εκτιμίσω ότι είμαι υγιείς, μέχρι του να κατακτήσω κάτι, να πετύχω κάτι, να νιώσω κάτι. Μόλις το κατανοήσω αυτό, νιώθω ευγνωμοσύνη, άρα και ευτυχία.

Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα σε σωστό και λάθος;

Νομίζω πως δεν υπάρχει σωστό και λάθος. Νομίζω δεν υπάρχει καλό και κακό. Είναι όλα κουτάκια που μας έχουν φορεθεί. Δε μιλάω για περιπτώσεις που αφορούν πολέμους, εγκλήματα, εκεί δεν υπάρχει συζήτηση. Μιλάω για την καθημερινότητα, που θα πούμε “α αυτό είναι σωστό, και εκείνο είναι λάθος”. Δεν υπάρχει αυτό, γιατί κάποια στιγμή στη ζωή, θα δεις πως κάτι που θεωρούσες λάθος, μπορεί να μην ήταν. Υπάρχει μόνο το τι νίωθω ότι πρέπει να κάνω αυτή τη στιγμή.

Αν η ανθρωπότητα έχει έναν σκοπό, ποιός είναι αυτός;

Να είμαστε άνθρωποι! Άνθρωποι, με ό,τι σημαίνει αυτό. Να είμαστε άνθρωποι, και να έχουμε σεβασμό! Δεν είμαστε ανώτερα όντα από τα υπόλοιπα ζωά. Για την ακρίβεια, είναι προσβλητικό να λέμε έναν άνθρωπο ζώο, και εννοώ ότι είναι προσβλητικό για το ζώο, με όλα αυτά που συμβαίνουν στην κοινωνία μας.

Συνδέονται όλα μεταξύ τους τελικά;

Ναι. Είμαστε ένας κύκλος, και δεν το έχουμε καταλάβει. Είμαστε μια αλυσίδα, και ούτε αυτό το έχουμε καταλάβει. Καταστρέφουμε τα πάντα γύρω μας, και στοχεύουμε στο να φτιάχνουμε κτήρια, σκεπτόμενοι δε ξέρω τι. Μάλλον δε σκεφτόμαστε. Είμαστε κομμάτι της φύσης, και αν το αποδεχτούμε, και το καταλάβουμε… θα είμαστε όλοι καλύτεροι. Καλύτεροι σαν σύνολο, γιατί όποιος πιστεύει ότι είναι ανώτερος, ενώ γύρω μας σκοτώνεται κόσμος, δεν έχει τον σεβασμό που χρειάζεται αυτός ο κόσμος.

Για τι θα ήθελες να σε θυμούνται οι άνθρωποι;

Μέχρι τώρα δεν με έχει πιάσει κάποια ματαιοδοξία για τη δουλειά μου. Θα ήθελα όμως οι δικοί μου άνθρωποι, και οι άνθρωποι των δικών μου ανθρώπων, να με θυμούνται για τις σχέσεις που δημιουργήσαμε. Και για τις αξίες μου…

Μπορεί ένας μόνο άνθρωπος να αλλάξει τον κόσμο;

Ο ρομαντικός μου ευατός, που υπερτερεί από τον ρεαλιστή μέσα μου, ναι το πιστεύει. Πιστεύω και μέσα από την τέχνη μου, και ειδικά μέσα από το θέατρο που είναι μια ζωντανή τέχνη πως μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο. Πιστεύω πως αν εγώ σήμερα φερθώ καλά στους ανθρώπους που συναναστρέφομαι, κι έστω ένας από αυτούς να επηρεαστεί από αυτό, μπορεί να το υιοθετήσει. Πρόκειται για μια αργή διαδικασία, αλλά πιστεύω ότι θα γίνει. Ο ρεαλίστής εαυτός μου, λέει ότι είναι όλα τόσο σκληρά δομημένα γύρω μας, που γινόμαστε άψυχα ρομπότ. Με μια προσωπική αντίσταση όμως, που θα έχει ο καθένας στην κοινωνία, μπορούμε να οδηγηθούμε στο να ζήσουμε καλύτερα.

Φωτογραφία: Ραφαήλ Φωτόπουλος 

Ευχαριστούμε πολύ το Peace of Mind (Πλατεία Υμηττού 3, Υμηττός) για τη φιλοξενία.