Η Λένα Παπαληγούρα, βρίσκεται ανάμεσα στη Νόρα Χέλμερ και τη Ρωξάνη, καθώς πρωταγωνιστεί στις θεατρικές παραστάσεις “Το Κουκλόσπιτο” και “Συρανό”. Η επιτυχία και των 2 είναι γνωστή, καθώς το Κουκλόσπιτο, βρίσκεται για 2η χρονιά στο θέατρο Πορεία, ενώ το διάσημο έργο του Γαλλικού θεάτρου, Συρανό, που σκηνοθετεί ο Γιώργος Νανούρης στο θέατρο Αλκυονίς, αν και ξεκίνησε πριν από λίγες εβδομάδες έχει ήδη αποσπάσει πολύ καλές κριτικές. Κοινός παρανομαστής και στα 2; Η ηθοποιός Λένα Παπαληγούρα. Αυτή τη φορά αφήνει πίσω της ρόλους κι απαντάει σε ερωτήματα ζωής.

Που και πως βρίσκεις το peace of mind σου;

To peace of mind μου το βρίσκω με την οικογένειά μου. Τα παιδιά μου έχουν τη δυνατότητα να με γεμίζουν κάθε φορά που είμαι μαζί τους δύναμη και αθωότητα. Ιδανικά θα έλεγα ότι η ηρεμία με βρίσκει με τα παιδιά μου και τον σύντροφό μου κοντά στη θάλασσα, αλλά και χωρίς αυτή, ξέρω ότι δίπλα τους θα είμαι καλά.

Είναι η αγάπη ένα είδος εθισμού;

Η λέξη “εθισμός” για μένα, έχει μια αρνητική χροιά, καθώς συνδέεται με την εξάρτηση. Η αγάπη δε μπορεί να είναι κάτι αρνητικό, η αγάπη έχει μόνο θετικά συναισθήματα. Δεν είναι εθισμός η αγάπη, είναι τρόπος ζωής, που αν τον γνωρίσεις, δε θα θέλεις μετά να ζεις αλλιώς, δε θα θέλεις να ξεφύγεις από αυτό.

Ποιο είναι αυτό το ένα πράγμα που δε θα κατανοήσεις ποτέ;

Την ανυπαρξία. Δε θα καταλάβω ποτέ τι συνέβαινε πριν και τι θα συμβεί μετά από εμάς.

Φοβάσαι τον ίδιο το θάνατο σου ή στεναχωριέσαι για όσα θα γίνουν μετά, χωρίς εσένα;

Φοβάμαι πολύ το θάνατο των αγαπημένων μου ανθρώπων. Φοβάμαι πολύ την απώλεια ανθρώπων που αγαπώ. Φοβάμαι τον τρόπο με τον οποίο θα πεθάνω εγώ, αλλά δεν ξέρω αν φοβάμαι τον ίδιο το θάνατο. Βέβαια με όσα απάντησα κατά κάποιον τρόπο φαίνεται ότι τον φοβάμαι. Πριν γεννηθούν τα παιδιά μου δε με ένοιαζε τι θα γίνει μετά από εμένα. Τώρα με νοιάζει. Με νοιάζει όχι μόνο τι θα συμβεί στο μέλλον για τα δικά μου παιδιά, αλλά για όλα τα παιδιά του κόσμου.

Για τι θα ήθελες να σε θυμούνται οι άνθρωποι;

Θα ήθελα να με θυμούνται ως έναν καλό άνθρωπο!

Μπορεί η ελεύθερη βούληση και το πεπρωμένο να συνυπάρχουν;

Θεωρώ ότι με κάποιον τρόπο συνυπάρχουν έτσι κι αλλιώς. Το τι συμβαίνει στη ζωή μας εξαρτάται πολύ από την τύχη, που αυτό κατά την άποψή μου είναι το πεπρωμένο, διάφοροι τυχαίοι παράγοντες δηλαδή που φτιάχνουν την πορεία της ζωής του ανθρώπου. Σίγουρα όμως, το πως εσύ θα δουλέψεις με την τύχη σου, και το πως θα βρεθείς αντιμέτωπος με τις ευκαιρίες που σου δίνονται, είναι κάτι που έχει να κάνει με την ελεύθερη βούληση. Πρόκειται για μια συνύπαρξη αυτών των 2 και δεν είμαι και σίγουρη αν μπορείς να ξεχωρίσεις ποιό είναι αυτό που υπερνικά.

Ποια είναι η διαφορά μεταξύ ενός ενήλικα κι ενός μικρού παιδιού;

Η πρώτη διαφορά που διαπιστώνω είναι ότι γεννιόμαστε από τη φύση μας καλοί, κι αυτό μεγαλώνοντας αλλάζει. Δε ξέρω ειλικρινά που πάει η καλοσύνη μας. Η δεύτερη διαφορά που διαπιστώνω είναι ότι η αθοώτητα και η καθαρότητα που βλέπει ένα παιδί τον κόσμο, χάνεται καθώς μεγαλώνουμε. Σκέψου το πιο απλό… ένα παιδί μέχρι να πάει σχολείο συνεχώς ρωτάει “γιατί”, και μόλις πάει, σταματάει να ρωτάει. Δεν είναι τυχαίο αυτό.

Φωτογραφία: Ραφαήλ Φωτόπουλος 

Eπεξεργασία/επιμέλεια: Χριστίνα Φωντή

Ευχαριστούμε πολύ το Peace of Mind (Πλατεία Υμηττού 3, Υμηττός) για τη φιλοξενία.