Θα σου πω κάτι πολύ σοβαρά: Αν είναι να κάνεις μπάτσελορ πάρτυ, μην παντρευτείς ποτέ Θανάση φίλε μου.

Θανάση θέλω λίγο να με προσέξεις. Θα σου μιλήσω σαν φίλος, σαν αδερφός. Η παγκοσμιοποίηση Θανάση ο είναι σαν το καρπούζι: Ωραίο φρούτο αλλά αν φας πολύ, πρήζεσαι. Έτσι και το μπάτσελορ ρε Θανάση, αλήθεια σου λέω. Θανάση, όταν σε γνώρισα, μου μιλούσες για τη Μαρία και χαμογελούσες μέχρι τα αυτιά. Ελαμπες. Πίναμε μπύρες σ’εκείνο το μπαράκι στο Χαλάνδρι και μου έλεγες πόσο κότα είσαι να πλησιάσεις το Μαράκι γιατί κάθε φορά που την έβλεπες σε έλουζε κρύος ιδρώτας και έτρεμες σαν να είχες Πάρκινσον. Στήναμε σχέδια για να βρούμε τρόπους να της μιλήσεις. Άφησες μούσι Θανάση, για να είσαι τρέντι και στη μόδα, τρέχαμε στις Κηφισιές και στα Φάληρα που σύχναζε για να συναντηθείτε «κατά τύχη», μέχρι που με έβαλες να ξεμοναχιάσω τη Στέλλα, τη φίλη της για να μείνετε μόνοι σας σ’εκείνο το μπαράκι στην παραλιακή. Τρεις μήνες την πολιορκούσες, δεν κοιμόσουν τα βράδια, δεν ερχόσουν μαζί μας στο γήπεδο. Σου μιλούσα για τον Μέσσι και μου έλεγες για τη μέση-δαχτυλίδι της Μαρίας. Θυμάσαι το πρώτο καλοκαίρι που πήγατε διακοπές μαζί; Σε έτρεχε το Μαράκι στις ερημιές και στα Κουφονήσια και έχασες το Euro του 2008. Ποιος; Εσυ ρε Θανάση, που αν η UEFA δεν είχε βεβαιωθεί ότι ήσουν στον καναπέ σου έτοιμος να δεις το ματς, δεν άρχιζε κανένα επίσημο παιχνίδι τα τελευταία 15 χρόνια. Αμ τότε που γνώρισες τα πεθερικά σου; Κίτρινος σαν το κερί ήσουν σ’εκείνο το τραπέζι. Ψέλλιζες μετα βίας κάποιες λεξούλες μην τυχόν και δεν κάνεις καλή εντύπωση στον πεθερό σου. Ασε που έφαγες και τους κολοκυθοκεφτέδες αμάσητους. Τους σιχαίνεσαι τους κολοκυθοκεφτέδες Θανάση κι αυτό το γράφει μέχρι και η Wikipedia. Αντράκι σκληρό, σαν Νέο Βιτάμ. (Δε θέλω να σου θυμίσω ότι όταν συγκατοικήσατε με τη Μαρία άφησες πίσω το playstation γιατί την εκνεύριζε αφόρητα. Ακόμα μνημονεύουν εκείνη τη μέρα στα κεντρικά της Sony. Μαύρη Δευτέρα τη λένε.)

 Σε κοιτάζω Θανάση και, αλήθεια, σε ζηλεύω. Βρήκες τη Μαρία, τη Μαρία ΣΟΥ και αποφάσισες να ζήσεις το υπόλοιπο της ζωής σου με τη γυναίκα που ερωτεύτηκες όσο καμία άλλη, με τη γυναίκα που θα σε ακολουθούσε και στο Πεκίνο αν σας το’ φερνε έτσι η συγκυρία. Τη γυναίκα που αφαίρεσε την ιδιότητα της «γυναίκας» για όλες τις υπόλοιπες στα μάτια σου. Έκανες την πιο ωραία επιλογή στα μάτια μου και τα ξεσαλώματα, τα ξενύχτια και τις γκόμενες δε σου της στέρησε η Μαρία: Τα παράτησες ευχαρίστως συνειδητά και ήταν η πιο «αντρίκια» επιλογή που έκανες.

Άσε τους γιάνκηδες στο ΝιουΓιορκ να κάνουν «μπάτσελορ» πάρτυ με πούρα και call girls. Aσε να «γορτάζουν για τελευταία φορά πριν σκλαβωθούν», άσε να ζήσουν το αστείο πλαστικό παραμυθάκι τους, με άρωμα γκλαμουριάς και φτηνό ουίσκι. Στο ΝιουΓιορκ δεν έχει Μαρίες, Θανάση. Αχιλλέας Ιορδανίδης