Έχεις μετρήσει τις φορές που έχεις πει συγγνώμη στη ζωή σου; Ή μήπως είσαι από αυτούς που μετρούν τα συγγνώμη που δεν άκουσαν ποτέ;

Το σίγουρο είναι ότι λες sorry. Και sorry που στο λέω, αλλά αυτό το ξενόφερτο συγγνώμη δεν πιάνεται. Γιατί έχει γίνει κάτι σαν μια παραλλαγή του ακόμα πιο σύντομου ok, για εκείνες τις περιπτώσεις, που ok ρε αδερφέ κάτι με/σε ενόχλησε. Και έως εκεί.

Το ακόμα πιο σίγουρο ότι δεν έχεις ζητήσει συγγνώμη απ’ αυτόν που πρέπει, αλλά δεν πάει ποτέ το μυαλό σου ποιος μπορεί να είναι. Ο εαυτός σου.

Πήγαινε σε έναν καθρέφτη και δες το πρόσωπό σου. Η φύση έχει προνοήσει για να είναι φτιαγμένο αρμονικά. Ζήτα συγγνώμη για όλες εκείνες τις φορές που το κατηγορούσες. Για τη μύτη σου. Τα σγουρά μαλλιά που δεν κάθονταν. Τα ίσια μαλλιά που δεν τσάκιζαν. Το μούσι που έβγαινε σπανό. Τα σπυράκια που τολμούσαν και εμφανίζονταν.  Τα μάτια που δεν πήραν από το DNA της γιαγιάς και βγήκαν καστανά αντί για πράσινα.

Ανέβα στη ζυγαριά σου. Δες το νούμερο που θα σου πει. Αποδέξου το. Και ζήτα συγγνώμη στο σώμα σου που του συμπεριφέρεσαι σαν να είναι εχθρός σου. Για τα πολλά κιλά. Για τα λίγα. Για τη χαλάρωση. Την κυτταρίτιδα. Για το τζιν που δεν μπαίνει. Για το χαμηλοκάβαλο παντελόνι που δεν ταιριάζει με την μπυροκοιλιά.

Βγάλε τις παλιές φωτογραφίες από το άλμπουμ. Δες ξανά τον εαυτό σου μικρό. Και ζήτα του συγγνώμη που ένιωθε ότι έφταιγε για όλα όσα γινόντουσαν μέσα στο σπίτι. Για την κακοκεφιά της μαμάς και τις φωνές του μπαμπά. Για το 16,2 που δεν ήταν 18,9. Για το στήθος που μεγάλωνε απότομα. Για το στήθος που ήταν σαν σανίδα. Για τη λεπτή φωνή που έβγαινε από ένα στόμα με μουστάκι.  Για τις χυλόπιτες που έριξες. Και γι’ αυτές που έφαγες.

Κλείσε παράθυρα. Σβήσε μουσική. Κλείσε την πόρτα. Κάτσε κάπου και πες δυνατά για να το ακούσεις.

Συγγνώμη

Πες το σε ‘σένα μόνο. Αποκάλεσε τον εαυτό σου με το όνομά σου και δες πώς ο ίδιος σου o εαυτός θα ξαφνιαστεί με τον ήχο της φωνής σου, όταν αυτή  απευθύνεται σε ‘σένα και μόνο.

Πες συγγνώμη γιατί κι εσύ άνθρωπος είσαι. Κι αυτό που λέμε για τους γονείς ισχύει και για τα παιδιά. Κανείς δεν μας έμαθε πώς να μεγαλώσουμε. Και όλα τα κάναμε για πρώτη φορά. Και δεν φταίμε. Δες φταις. Αυτή τη φορά. Για όλες τις επόμενες δεν ξέρουμε.

Ζήτα συγγνώμη, αγάπα τον εαυτό σου, και θα δείξει….

Τ.Α