Δύο τέτοια βιβλία, αν και εκ πρώτης όψεως εντελώς διαφορετικά, είναι το “Οι μέρες στο βιβλιοπωλείο Μορισάκι” της Yagisawa Satoshi και το “Greenlights, Άναψε πράσινο, Φύγαμε!” του Μάθιου Μακόναχι. Δύο ιστορίες που, η καθεμία με τον δικό της τρόπο, μιλούν για το πώς η ζωή πάντα βρίσκει τρόπους να μας οδηγεί εκεί που πρέπει να είμαστε.

Αν και τόσο διαφορετικά μεταξύ τους, τα δύο αυτά βιβλία μοιράζονται έναν κοινό πυρήνα: μιλούν για το πώς η ζωή μας ξεβολεύει, μας ρίχνει και μετά μας δίνει τη δυνατότητα να ξανασηκωθούμε – με τρόπο που δεν περιμέναμε.

Το “Οι μέρες στο βιβλιοπωλείο Μορισάκι” φανερώνει τη δύναμη της ησυχίας και της επανεκκίνησης, ενώ το “Greenlights, Άναψε πράσινο, Φύγαμε” σε καλεί να πάρεις το τιμόνι στα χέρια σου και να επιταχύνεις. Και τα δύο, με τον δικό τους τρόπο, αποτελούν μια υπενθύμιση ότι οι ιστορίες –είτε τις διαβάζουμε είτε τις ζούμε– είναι αυτές που μας καθορίζουν.

Το ερώτημα είναι: ποιο από τα δύο έχεις ανάγκη αυτή τη στιγμή; Μια ανάσα ή ένα σπρώξιμο προς το άγνωστο;

“Οι μέρες στο βιβλιοπωλείο Μορισάκι”: Μια ιστορία για την παρηγοριά των βιβλίων

Το μυθιστόρημα της Yagisawa Satoshi είναι ένα μικρό, γλυκό καταφύγιο. Η Τακακό, μια νεαρή γυναίκα στο Τόκιο, νιώθει πως η ζωή της διαλύεται όταν ο σύντροφός της την εγκαταλείπει. Όμως, μια απρόσμενη πρόσκληση από τον θείο της, που διατηρεί ένα παλιό βιβλιοπωλείο, την οδηγεί σε ένα ταξίδι αυτογνωσίας.

Το βιβλιοπωλείο Μορισάκι είναι ένας χώρος γεμάτος παλιά βιβλία και ανθρώπους που ζουν μέσα στις ιστορίες τους. Εκεί, η Τακακό μαθαίνει να επιβραδύνει, να διαβάζει ξανά και να ανακαλύπτει την ομορφιά της καθημερινότητας. “Δεν υπάρχει καλύτερη θεραπεία από ένα καλό βιβλίο”, λέει ο θείος της, και όντως, μέσα στις σελίδες των παλιών μυθιστορημάτων, η ίδια αρχίζει να γιατρεύεται.

Η γραφή της Κοσιούα είναι απλή και ήρεμη, θυμίζοντας τις κινηματογραφικές εικόνες του Γιασουνάρι Καβαμπάτα. Η ιστορία της Τακακό δεν είναι μόνο μια προσωπική διαδρομή, αλλά και ένας ύμνος στη δύναμη των βιβλίων να γίνονται πυξίδες ζωής. “Η ζωή δεν είναι πάντα όπως τη σχεδιάζουμε”, διαβάζουμε σε ένα σημείο. “Αλλά πολλές φορές, εκεί που δεν το περιμένουμε, βρίσκεται ακριβώς αυτό που χρειαζόμαστε.”

“Greenlights, Άναψε πράσινο, φύγαμε!”: Καθημερινή σοφία μέσα από ένα προσωπικό ταξίδι

Από την Ιαπωνία μεταφερόμαστε στην άγρια αμερικανική Δύση και την ανεξέλεγκτη ενέργεια του Matthew McConaughey. Το “Greenlights, Άναψε πράσινο” δεν είναι η κλασική αυτοβιογραφία ενός διάσημου ηθοποιού, αλλά κάτι πολύ περισσότερο: ένα ημερολόγιο ζωής, ένα μανιφέστο δράσης και μια συλλογή από μαθήματα που μπορείς να εφαρμόσεις άμεσα.

Ο McConaughey χρησιμοποιεί τη μεταφορά των “πράσινων φαναριών” για να περιγράψει τις ευκαιρίες που παρουσιάζονται στη ζωή μας – αρκεί να έχουμε το θάρρος να τις αναγνωρίσουμε και να πατήσουμε το γκάζι. “Η ζωή δεν σου δίνει πάντα αυτό που θέλεις”, γράφει, “αλλά σου δίνει αυτό που χρειάζεσαι. Και κάποιες φορές, αυτό είναι ακόμα καλύτερο.”

Το βιβλίο του είναι γεμάτο προσωπικές ιστορίες, άλλοτε ξεκαρδιστικές και άλλοτε στοχαστικές, από το πώς έζησε έναν χρόνο σε ένα βαν στα νησιά της Αυστραλίας μέχρι τη στιγμή που αποφάσισε να αλλάξει εντελώς την καριέρα του και να αφήσει πίσω τις ρομαντικές κομεντί για πιο απαιτητικούς ρόλους. “Αν δεν βρεις το πράσινο φως, γίνε εσύ το πράσινο φως”, λέει κάπου στο βιβλίο, μια φράση που συνοψίζει το πνεύμα του.

Αυτό που κάνει το “Greenlights” τόσο ξεχωριστό είναι η αμεσότητά του. Ο Matthew McConaughey δεν δίνει συμβουλές αφ’ υψηλού, αλλά μοιράζεται τις εμπειρίες του με έναν τρόπο που σε κάνει να νιώθεις ότι κάθεσαι μαζί του και συζητάτε με ένα ποτό στο χέρι. Και τελικά, το μήνυμά του είναι απλό: αν θες να ζήσεις μια συναρπαστική ζωή, πρέπει να μάθεις να λες “ναι” στις ευκαιρίες και “όχι” στις δικαιολογίες.