Η Μάνια Μπικώφ είναι πρωταθλήτρια τριάθλου και υδατοσφαίρισης, υπεραθλήτρια με πολλές συμμετοχές σε Ironman, προπονήτρια υδατοσφαίρισης, τριάθλου και κολύμβησης, διεθνής εκπαιδεύτρια ναυαγοσωστικής από την παγκόσμια Ομοσπονδία, ιδιοκτήτρια της Σχολής Ναυαγοσωστικής «Lifeguard Hellas Training Center», συνιδρύτρια της βραβευμένης εθελοντικής ομάδας «SAVELIFE» της «Lifeguard Hellas SAR Volunteer Team», σύζυγος, μητέρα τεσσάρων παιδιών και άνθρωπος με έντονη εθελοντική δράση. 

Έχετε διαγράψει μια αξιοσημείωτη πορεία στον αθλητισμό, από την υδατοσφαίριση μέχρι το τρίαθλο. Ποιες προκλήσεις αντιμετωπίσατε ως γυναίκα αθλήτρια σε αυτά τα διαφορετικά αθλήματα και πώς τις ξεπεράσατε;

Η πηγή πάντα όλων αυτών των προκλήσεων που με ρωτάτε έχει να κάνει με το ότι είμαστε γυναίκες, το αέναο αυτό στερεότυπο. Μία γυναίκα δεν πρέπει να παίζει ένα ανδρικό άθλημα, Ένα κορίτσι δεν πρέπει να τρέχει σε προπονήσεις σε αλλά να κοιτάει τα μαθήματά της. Μία γυναίκα από τη στιγμή που κάνει οικογένεια δεν πρέπει να βγαίνει να τρέχει με σορτσάκι, δεν πρέπει να στερεί χρόνο από το σύζυγο ή τα παιδιά της κάνοντας αθλητισμό κ.τ.λ., κ.τ.λ.

Είχα την τύχη να μεγαλώσω σε μία οικογένεια που δεν μου επέτρεψε ποτέ να σκεφτώ ότι ως κορίτσι μπορώ να κάνω λιγότερα πράγματα από ότι ένα αγόρι κ αυτό έκαιγε μια φλόγα πάντα μέσα μου και λειτουργούσε ακόμη πιο παρακινητικά και με πείσμωνε με σκοπό να θέλω να φτάσω ακόμα πιο ψηλά στους στόχους, που ανά εποχή είχα. Φυσικά μιλάμε για πολλά χρόνια πριν και πραγματικά θεωρώ ότι πάνω σε όλες εμάς τις αθλήτριες της γενιάς μου, έχει χτιστεί αυτό το πιο υγιές αθλητικό μαζικό κίνημα, όπου οι γυναίκες πλέον θεωρούν αυτονόητο.

Ως μητέρα τεσσάρων παιδιών και επαγγελματίας, πώς καταφέρνετε να διατηρείτε την ισορροπία μεταξύ οικογενειακής και επαγγελματικής ζωής, ενώ παράλληλα συμμετέχετε ενεργά σε απαιτητικά αθλήματα;

Πραγματικά πιστεύω ότι δεν υπάρχει κάτι που θες να κάνεις και δεν μπορείς. Ο αθλητισμός ήταν πάντα προτεραιότητα και σε όλη μου τη ζωή προσάρμοζα το πρόγραμμά μου δημιουργώντας χρόνο να κάνω τις προπονήσεις μου, επιλέγοντας για παράδειγμα να μην πάω για καφέ με την παρέα μου, ή να κοιμηθώ λιγότερο, ώστε να βγω για προπόνηση. κάτι στερήσε κάτι κερδίζεις πάντα αλλά αυτό είναι προσωπική επιλογή.

Υπήρξα για πολλά χρόνια επαγγελματίας υδατοσφαιρίστρια και στη συνέχεια όταν ήρθε ο καιρός για οικογένεια δεν θα μπορούσα παρά να συμβαδίσω με έναν άνθρωπο επίσης του αθλητισμού, έτσι με τον σύζυγό μου Σπύρο Μητριτσάκη ο οποίος είναι επίσης αθλητής και πτυχιούχος ΤΕΦΑΑ, υπάρχει όχι μόνο η κατανόηση αλλά κ η αμέριστη στήριξη. Έχουμε όπως είπατε 4 παιδιά τα οποία βρίσκονται όλα στον αθλητισμό και είμαι σίγουρη ότι όπως κ σε εμένα έτσι κ σε αυτά, οι αρχές που διέπουν τον αθλητισμό θα είναι αρχές που θα διέπουν και τη ζωή τους για πάντα.

Με όλες αυτές τις δραστηριότητες να σας πλαισιώνουν πώς μοιάζει μια “ήρεμη” μέρα για εσάς—αν υπάρχει κάτι τέτοιο;

Η ηρεμία στη ζωή μας είναι ένα υπέρτατο αγαθό! Μια ήρεμη ημέρα, συμπεριλαμβάνει δρομολόγια με τα παιδιά μας σε υποχρεώσεις τους, πολύ μεγάλες βόλτες με τον Άλφι μας, το 4χρονο lagotto romagnolo που μπήκε στη ζωή μας την εποχή της καραντίνας, αρκετά τηλεφωνήματα με ανθρώπους που αγαπώ, πολύ θέατρο, διάβασμα κι εξόδους για ποτό ή φαγητό με φίλους.

Ταυτόχρονα προσπαθώ να υλοποιήσω και τη συγγραφή ενός βιβλίου βιωματικού χαρακτήρα που καλύπτει όλα αυτά τα οποία έχουν συμβεί και έχω ζήσει μ’ έναν μυθιστορηματικό τρόπο γραφής που πραγματικά θα με κάνει πάρα πολύ περήφανη όταν θα ολοκληρωθεί και θα ανταποκρίνεται σε αυτό που προσδοκώ.

Η εμπειρία σας ως εκπαιδεύτρια ναυαγοσωστικής και εθελόντρια σε επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης απαιτεί υψηλά επίπεδα ηγεσίας και αποφασιστικότητας. Πώς αυτές οι δραστηριότητες συμβάλλουν στην προσωπική σας ενδυνάμωση και πώς ενθαρρύνετε άλλες γυναίκες να εμπλακούν σε παρόμοιες δράσεις;

Σας ευχαριστώ για αυτή την ερώτηση, πιστεύω πάρα πολύ στα χαρακτηριστικά των γυναικών όταν λειτουργούμε υπό μεγάλη πίεση και μεθοδικότητα απέναντι σε αρκετά στρεσογόνες καταστάσεις, όπως για παράδειγμα οι φυσικές καταστροφές ή μια διαδικασία έρευνας και διάσωσης. Οι γυναίκες από τη φύση μας είμαστε φτιαγμένες να μπορούμε να ανταποκριθούμε ταυτόχρονα σε πάρα πολλούς ρόλους και αυτό σε μία τέτοια ομάδα λειτουργεί πάντα αποτελεσματικά. Σε αντίθεση με όσους πιστεύουν πως οι γυναίκες δεν μπορούν να βρίσκονται στην πρώτη γραμμή εγώ πιστεύω ακράδαντα ότι είμαστε ιδανικές ακριβώς γι’ αυτό, οι γυναίκες ακολουθούν πιστά τις εντολές και ότι έχουν εκπαιδευτεί, συνεργάζονται άριστα και κυρίως έχουν αυξημένη ενσυναίσθηση οπότε σε κάθε περίπτωση, το αποτέλεσμα είναι συνολικά πιο καλό. Στην εθελοντική διασωστική ομάδα της Lifeguard Hellas, έχω νιώσει πολλές φορές περήφανη και συγκινημένη, βλέποντας τα κορίτσια της ομάδας να μη διαμαρτύρονται ποτέ για κούραση έως ότου τελειώσει η έρευνα ή η βάρδια μας και πάντα να είναι οι πρώτες που επιθυμούν να συνεχίσουν. Εγώ αντλώ απεριόριστη δύναμη από αυτές και θέλω να πιστεύω την ανταποδίδω.

Για τις φίλες που μας διαβάζουν, εάν θέλουν να γνωρίσουν τον κόσμο του εθελοντισμού, να μάθουν πώς μπορούν  να συνεισφέρουν, αποκτώντας πολύτιμες γνώσεις και εμπειρίες, θα χαρώ να τις ενημερώσω κ ακόμη περισσότερο να τις καλωσορίσω: 2109530177. 

Η δημόσια αποκάλυψή σας σχετικά με τη σεξουαλική παρενόχληση που υποστήκατε αποτέλεσε παράδειγμα θάρρους. Ποιο μήνυμα θα θέλατε να περάσετε σε γυναίκες που μπορεί να βιώνουν παρόμοιες καταστάσεις και διστάζουν να μιλήσουν;

Θέλει πραγματικά θάρρος να μπορέσεις να μιλήσεις και να καταγγείλεις ένα τέτοιο περιστατικό. Η βία σε κάθε της μορφή είναι ανεπίτρεπτη και θα έπρεπε όλη η κοινωνία να αγκαλιάζει το εκάστοτε θύμα κι όχι να του επιρρίπτει ευθύνες όπως δυστυχώς συμβαίνει. Κι εγώ δεν μίλησα όταν συνέβη. Κυρίως γιατί δεν ήθελα να στεναχωρήσω τους γονείς μου που ήταν πάντα πολύ περήφανοι για εμένα. Μίλησα όταν πλέον ήμουν μητέρα και ένα επιμελώς θαμμένο μέσα μου γεγονός ήρθε ξανά στην επιφάνεια μετά τις δηλώσεις της Σοφίας κι όταν πια ένιωθα στο αλήθεια δυνατή. Μίλησα κυρίως για να προστατεύσω τα νέα κορίτσια, να προστατεύσω πιθανώς τις κόρες μας και να δώσω το παράδειγμα σε όλες ότι πρέπει να μιλάμε, ότι καμία δεν είναι μόνη και ότι η τιμωρία θα πρέπει να πηγαίνει συνολικά στον θύτη και όχι να επιμερίζεται στο θύμα και στον θύτη.

Δυστυχώς, και είναι πολλά τα παραδείγματα το κράτος είναι ανίκανο να προστατεύσει πραγματικά ένα θύμα όταν καταγγέλλει ένα τέτοιο γεγονός. Οι διαδικασίες είναι ιδιαίτερα χρονοβόρες και κοστοβόρες, ενώ ταυτόχρονα δεν υπάρχει σωστή στήριξη και ασφάλεια για το θύμα. Επιβάλλεται όλη αυτή η αντιμετώπιση να μπει κάτω από ένα άλλο πρίσμα όπου να παρέχεται πραγματική ασφάλεια στην κάθε γυναίκα ούτως ώστε να μπορεί σε κάθε στιγμή που δέχεται βία είτε σεξουαλική είτε σωματική είτε λεκτική είτε οικονομική να μπορεί ν’ ανοίγει το χερούλι της πόρτας του σπιτιού της όντας βέβαιη, πως γύρω της υπάρχει ένας πραγματικά σωστά δομημένος κλοιός προστασίας. Κάτι που δυστυχώς δεν υπάρχει με αποτέλεσμα να έχουμε και αυτόν τον πάρα πολύ μεγάλο αριθμό γυναικοκτονιών κάθε χρόνο στη χώρα μας καθώς η έμφυλη βία είναι βαθιά ριζωμένη στην πατριαρχική κοινωνία μας και φυσικά αυτή την μεγάλη σιωπή στα όσα συμβαίνουν στις ζωές μας.

Τι συμβουλή θα δίνατε σε νέες γυναίκες που επιθυμούν να ασχοληθούν με απαιτητικά αθλήματα ή να αναλάβουν ηγετικούς ρόλους σε ανδροκρατούμενους τομείς;

Να το κάνουν! Να υπηρετήσουν με περίσσιο πάθος και αγάπη το κάθε όνειρο τους. Να μη δεχτούν ποτέ κάποιος να τις μειώνει, να μην συμβιβαστούν ποτέ με κάτι λιγότερο από αυτό που αξίζουν και φυσικά να μη πάψουν ποτέ ν διεκδικούν ίσες ευκαιρίες και ισότητα. Γελάω βέβαια γιατί αυτά που γράφω τώρα εγώ ήταν αυτά που με συμβούλευε και μένα η μητέρα μου τη δεκαετία του ’80 στην εφηβεία μου οπότε μάλλον δεν έχουν αλλάξει πολύ τα πράγματα κ αυτό είναι τραγικό, τώρα που το λέμε.

Όμως η ζωή κάθε γυναίκας δεν θα βελτιωθεί ποτέ εάν σταματήσουμε να διεκδικούμε ή εάν απλώς αποδεχόμαστε τα κουτάκια και τους ρόλους που η κοινωνία θέλει να μας εντάξει, στο χέρι μας είναι να κάνουμε βήματα μπροστά και το οφείλουμε στις επόμενες γενιές, είναι χρέος μας. Αυτή είναι μία μάχη που κερδίζεται από πολύ μικρά ως πολύ μεγάλα πράγματα, να μην είμαστε αδιάφορες από το πιο μικρό σχόλιο έως την πιο προσβλητική κίνηση και να μην ανεχόμαστε συμπεριφορές που μας μειώνουν.

Ποια γυναίκα εμπνέει εσάς;

Κάθε γυναίκα που σπάει τα στεγανά, κάθε γυναίκα που δεν συμβιβάζεται κ αντιστέκεται… Από τις κρητικές αμαζόνες, μια λεγεώνα από 50 γυναίκες από τους Λάκκους Χανίων, οι οποίες συγκρότησαν δικό τους επαναστατικό σώμα, με δική τους σημαία και ρίχτηκαν στον αγώνα των Κρητών και πάλεψαν για την απελευθέρωση έως την Μάγδα Φύσσα και την Μαρία Καρυστιανού που μέσα από τον απύθμενο πόνο της απώλειας των παιδιών τους έγιναν σύμβολα κατά του φασισμού και της συγκάλυψης και κατάφεραν να βγάλουν έναν ολόκληρο λαό στους δρόμους, υποκλίνομαι ταπεινά μπροστά στο θάρρος και τη δύναμη τους και έχουν τον απέραντο σεβασμό μου.