Αυτό το κείμενο έπρεπε να είχε γραφτεί τη Δευτέρα, άντε την Τρίτη αλλά καθώς η editor είναι μιας κάποιας ηλικίας δεν κατάφερε να ξεπεράσει το hangover νωρίτερα για να καθίσει να συντάξει το άρθρο. Ο λόγος ; Το ΣουΚου στην Αρχαία Ολυμπία, στη Dreamland!
Όλα ξεκίνησαν μόλις 2 μέρες πριν το φεστιβάλ με τον παρακάτω διάλογο:
– Έλα, τι κάνεις αυτό το ΣΚ;
– Μμμ, μάλλον τίποτα. Γιατί ρωτάς;
– Έχω 2 προσκλήσεις για Dreamland, έρχεσαι;
– Πες μου πόσο θα μας βγει οικονομικά και φύγαμε!
– Βρες μου εσύ μια σκηνή για 2 άτομα και άσε τα υπόλοιπα σε μενα!
Έτσι λοιπόν η σκηνή βρέθηκε, 2 σακίδια πλάτης γέμισαν και ένα ψυγειάκι – το οποίο δε θα τα κατάφερνε ποτέ να φτάσει στον προορισμό του- γέμισε με παγωμένες μπύρες, νερά και μια σοκολάτα υγείας (ναι οκ, whatever). Η διαδρομή με το αυτοκίνητο από την Αθήνα μέχρι την Αρχαία Ολυμπία κράτησε 4 ώρες. Θα μπορούσε να έχει διαρκέσει λιγότερο αλλά λίγο η βόλτα που κάναμε μέσα από τα βουνά, λίγο το χάζεμα των τοπίων και το σταμάτημα για τσιμπολόγημα και τουαλέτα και λίγο η δυσκολία του να βρούμε το μέρος –του χρόνου ελπίζουμε σε καλύτερη σήμανση- μας έκανε να φτάσουμε γύρω στις 12 το μεσημέρι του Σαββάτου.
Η πρώτη βραδιά είχε χαθεί γιατί ήμασταν πολύ κουρασμένες για να ξεκινήσουμε Παρασκευή μετά τη δουλειά οπότε Σάββατο μεσημέρι φτάσαμε άρον άρον στην είσοδο και αφού υπογράψαμε και πήραμε το διαπιστευτήριο μπήκαμε στο χώρο του φεστιβάλ.
Μια τεράστια έκταση γεμάτη πεύκα και γενικά πολύ πράσινο πλημμυρισμένη από κόσμο και μουσική. Στο κέντρο ένας διάδρομος με μικρά μαγαζάκια, καντίνες και καφέ έπεσε κατευθείαν στο μάτι μας. Κοιταχτήκαμε ταυτόχρονα και ξέραμε, μετά το στήσιμο της σκηνής είχε επιστροφή για σουβλάκια και μπύρα.
Προχωρήσαμε στο βάθος σε μια ακόμα μεγαλύτερη έκταση γεμάτη δέντρα και σκηνές, καρεκλάκια, αιώρες, σακούλες, τσάντες και κόσμο και αρχίσαμε να ψάχνουμε ένα μέρος για να στήσουμε τη σκηνή μας. Κάπου εδώ πρέπει να αναφερθεί πως δεν ξέραμε να στήνουμε σκηνή. Αφού βρήκαμε το κατάλληλο μέρος, ζητήσαμε βοήθεια από τους γείτονες οι οποίοι ακόμα και τώρα, σχεδόν μια εβδομάδα μετά, θα έχουν να λένε για την ασχετοσύνη μας.
Με τη σκηνή έτοιμη και τα μαγιό φορεμένα κατευθυνθήκαμε προς τα μαγαζάκια με το φαγητό. Οι τιμές τόσο του φαγητού όσου και του ποτού ήταν αρκετά λογικές και αφού φάγαμε του σκασμού αρχίσαμε να χαζεύουμε γύρω μας. Πλήθος κόσμου καθόταν στα τραπεζάκια και τσιμπολογούσε μιλώντας και τραγουδώντας. Μπροστά μας ο ποταμός Αλφειός δεν μπορούσε να περάσει απαρατήρητος. Στις όχθες του ένας μεγάλος χώρος με γρασίδι φιλοξενούσε πετσέτες και ξαπλωμένα σώματα ενώ αρκετός κόσμος βουτούσε στα νερά του για να δροσιστεί. Δίπλα ένα stage που με το που ξεκίνησε να παίζει μουσική (γύρω στις 12.30 το μεσημέρι) ξεσήκωσε και τον τελευταίο ξαπλωμένο/ξενυχτισμένο άνθρωπο της Dreamland.
Αφού βαρέσαμε ένα ολόκληρο 6ώρο κάτω από τον ήλιο χορεύοντας σε ρυθμούς house και κάναμε και τη βουτιά μας στο ποτάμι, γυρίσαμε στη σκηνή για να κοιμηθούμε 2 ώρες με ξυπνητήρι κάτω από το μαξιλάρι και διάθεση για δεύτερο γύρο! Μπροστά σε ένα τεράστιο πάλκο πέρασαν από τα decks οι πιο γνωστοί ‘Ελληνες djs/παραγωγοί της House σκηνής οι οποίοι μας έκαναν να χορεύουμε σα δεκαοχτάχρονα μέχρι τις 6 το πρωί με αποκορύφωμα τη στιγμή που στα decks ανέβηκε ο Johny Gerontakis και έγινε πραγματικός χαμός!
Φυσικά καταλαβαίνεις ότι και η δεύτερη ημέρα κινήθηκε στο ίδιο μουσικό μοτίβο και ολοκληρώθηκε με την επιστροφή μας στην Αθήνα και το ράδιο να παίζει στη διαπασών τα τραγούδια που ακούγαμε όλο το διήμερο στη Dreamland.
Ο απολογισμός του Σαββατοκύριακου: Δυο κοπέλες, ένα αυτοκίνητο, μια βόλτα στο στάδιο της Αρχαίας Ολυμπίας, μια σκηνή, πολλή μουσική, πολύς χορός, πρώτη φορά βουτιά σε ποτάμι, 1 μελανιά, ένα τεράστιο hangover και μια υπόσχεση, να τα πούμε ξανά εκεί, στην Αρχαία Ολυμπία, σε ένα χρόνο από τώρα με ακόμα καλύτερες μουσικές επιλογές και ακόμα πιο οργανωμένο Dreamland Festival!
