Τρεις μέρες στο Πεκίνο ήταν αρκετές για να δω τα πιο βασικά, τα πιο ενδιαφέροντα και τα πιο ωραία, μη σου πω. Έκανα ένα full tour στην Απαγορευμένη Πόλη, επισκέφτηκα τα Χουτόνγκς τριγύρω, ανέβηκα στο Drum Tower για μία φανταστική live performance, έφαγα πάπια Πεκίνου (φυσικά) και μετάνιωσα που δε στρίμωξα το χρόνο κι άλλο για να επισκεφτώ το Σινικό Τείχος. Αυτό βέβαια, απαιτεί ένα day trip και η αλήθεια είναι πως δεν ήθελα να θυσιάσω τίποτα από τα παραπάνω, ειδικά την πρώτη φορά.

 Άσε που πάντα θέλω να αφήνω κάτι στην άκρη για τη δεύτερη επίσκεψη. Στο Πεκίνο άφησα το Σινικό Τείχος και το Food Market (αλλά ας μη θυμηθώ πόσο μετάνιωσα και γι᾽ αυτό) αλλά δε εντάξει, έφυγα γεμάτη μπορώ να πω.

Λοιπόν, χωρίς ξεναγό δε μπαίνεις στην Απαγορευμένη Πόλη. Εκτός κι αν είσαι τόσο διαβασμένος, που θα δεις θρόνους και παλάτια και θα έχεις την ανάλυση έτοιμη στο μυαλό σου. Θα χρειαστείς εξηγήσεις για ό,τι δεις μέσα από τα τείχη. Διότι μπορεί να γνωρίζεις πως η Απαγορευμένη Πόλη είναι ένα Palace Museum, το οποίο κάποτε υπήρξε το μεγάλο Αυτοκρατορικό Παλάτι της δυναστείας των Ming, αλλά θα εντυπωσιαστείς όταν ακούσεις για την γκρίζα πέτρα μέσα από τα τείχη, για το νυφικό της Αυτοκράτειρας, για τις συνήθειες του ζεύγους, για τις παραδόσεις, για τις προϋποθέσεις επιλογής της νύφης. Αυτές τις ιστορίες θα σου τις πει κάποιος ντόπιος και πίστεψέ με, αυτά είναι που σε μαγεύουν.

Πουθενά μέσα από τα τείχη δε θα δεις πράσινο, εκτός από τον κήπο της Αυτοκράτειρας, στο πίσω μέρος της πόλης. Πουθενά δέντρα, μόνο πέτρα. Κι αυτό, για να ελέγχονται όλα από το “μάτι” του αυτοκράτορα , το οποίο παρεπιπτόντως, ήταν μόνο κάτι εκατοντάδες ακόλουθοι.

Δεν επιτρεπόταν η είσοδος στον κοινό λαό και στους απρόσκλητους επισκέπτες, εξ᾽ ου και το όνομα Απαγορευμένη Πόλη. Η θέση τους ήταν γύρω από το Παλάτι, στα Χουτόνγκς, τα οποία είχαν και έχουν φυσικά ακόμη, γκρίζες και μαύρες σκεπές (και φανταστικό street food). Η αντίθεση λοιπόν είναι τεράστια και αυτός ήταν και ο σκοπός και όταν ανέβεις στο Drum Tower, θα δεις τη διαφορά από ψηλά.

Γέμισαν τα μάτια μου χρώμα, μόλις πέρασα τα τείχη. Ξύπνησε και κάτι αυτοκρατορικό μέσα μου, η αλήθεια είναι. Κάτι μου λέει, πως πάλι δε πάω στο Σινικό Τείχος την επόμενη φορά. Έχω αφήσει μισές κάτι βόλτες εκεί γύρω στα Χουτόνγκς του Λαού και στους θρόνους του Αυτοκράτορα. Μα πως να χορτάσεις το Πεκίνο, μου λες;

 Until next time…