Είναι επτά το πρωί, το ξυπνητήρι έχει ήδη κάνει αισθητή την παρουσία του, εκτελώντας στο ακέραιο τα καθήκοντα του, σηματοδοτώντας έτσι την έναρξη της προετοιμασίας για τη δουλειά. Μετά την απαιτούμενη χρονική περίοδο που χρειάζεται ο/η κάθε υποψήφιος/α για την επιμέλεια του/της, ακολουθεί ο δρόμος για καφέ και εφημερίδα ενημέρωσης. Μέχρι το σημείο αυτό, η όλη περιγραφή μας θυμίζει καθημερινότητα. Έχετε σκεφτεί τι θα συνέβαινε αν ανάμεσα στις μέχρι τώρα υπάρχουσες εφημερίδες, υπήρχε και η αντίστοιχη της μόδας;

Μάλιστα, φανταστείτε μια εφημερίδα και όχι άλλο ένα περιοδικό μόδας, που επί καθημερινής βάσης θα ενημέρωνε το αναγνωστικό κοινό για τις παγκόσμιες δημιουργικές, εμπορικές και καλλιτεχνικές εξελίξεις από τον κόσμο της μόδας. Επιπλέον όμως θα συμπεριλάμβανε και συνεντεύξεις από όλους εκείνους τους “αφανείς” ανθρώπους, που κινούνται στα παρασκήνια και πίσω από τις κάμερες.  Αν για οποιοδήποτε λόγο, η παραπάνω υπόθεση σας ακούγεται εξωπραγματική, σας υπενθυμίζω πως ο κόσμος της μόδας περικλείει μια απύθμενη γκάμα πληροφοριών και ερεθισμάτων, που θα μπορούσαν να αποτελέσουν πέρα από διδακτική ενημέρωση, μια νέα προσέγγιση στον τρόπο που οι περισσότεροι την έχουν συνδυάσει στο μυαλό τους.

Η συνεχής τριβή με την επιφανειακά γυαλιστερή επιφάνεια της μόδας, ίσως καταφέρει να σε οδηγήσει κάτω από το “φλοιό”, σε ένα κόσμο ανταγωνιστικό, δημιουργικό και συνάμα απόλυτα εκφραστικό, συνειδητοποιείς ότι πρόκειται για μια πολύ διαφορετική πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα, όπου οι άνθρωποι που υπηρετούν τη μόδα,  θα μπορούσαν να μοιραστούν με το αναγνωστικό κοινό, όλες τις “φαινομενικά” παράλογες σκέψεις τους σχετικά την επαγγελματική τους ενασχόληση.

Για το λόγο που συνεχίζουν να τρέχουν από casting σε casting και περιμένουν για ώρες σε ένα παγωμένο διάδρομο προκειμένου να διεκδικήσουν μια θέση ανάμεσα στα μοντέλα που θα επιλέξει για την επόμενη καμπάνια της γνωστή εταιρεία ρούχων. Για την αυστηρή διατροφή που καλούνται να ακολουθούν προκειμένου να είναι αντάξιες/οι για τις εκάστοτε απαιτήσεις και για τα ατέλειωτα ταξιδιωτικά μίλια μακριά από τους φίλους και τα αγαπημένα τους πρόσωπα, κρατώντας μόνιμα μια βαλίτσα στο χέρι και έχοντας ως συντροφιά την αγαπημένη τους μουσική και ένα βιβλίο.

Για όλους τους ανθρώπους της, (make up artists, φωτογράφους, στιλίστες, φωτιστές κτλ) που πέρα από γρανάζια λειτουργίας του όλου μηχανισμού, αποτελούν ένα είδος κοινωνικού και καλλιτεχνικού μωσαϊκού, με πληθώρα διαφορετικών αντιλήψεων, απόψεων, μουσικών ακουσμάτων και αισθητικών προτιμήσεων! Εκεί όπου οι γραβάτες επικοινωνούν απόλυτα με τα δερμάτινα γιλέκα, εκεί όπου τα αναρχικά άρβυλα συνεργάζονται αρμονικότατα με φούστες μπαλέτου, εκεί όπου τα γνωστά “σύνορα” διευρύνονται καθημερινά, επιβεβαιώνοντας πως η διάθεση και η επικοινωνία, είναι αρκετές για να επανεξετάσουμε τον τρόπο που οι μέχρι τώρα αντιλήψεις μας είναι δομημένες.

Εκεί όπου παρ’ όλο τη μεταξύ τους διαφορετικότητα, όλοι τους μέσα από την ειδικότητα τους συμβάλουν στην αποτύπωση μιας εμπορικής ή αισθητικής σκέψης σε μια εικόνα.

Ίσως λοιπόν να μην έχει ιδιαίτερη σημασία, το τι πραγματικά πιστεύει κάποιος για τον κόσμο της μόδας, τους ανθρώπους της, τους συνανθρώπους γύρω του, τους ηθοποιούς, τους ακροβάτες ή ίσως και να έχει!  Αυτό που θεωρητικά έχει μεγαλύτερη αξία, είναι οι λόγοι για τους οποίους ο καθένας από εμάς δημιούργησε τους δικούς του θεούς και δαίμονες, τα δικά του όνειρα, τα δικά του ιδανικά. Έχετε σκεφτεί άραγε πόσες φορές είχατε τελείως διαφορετική γνώμη για κάποιο πρόσωπο που όταν τελικά το γνωρίσατε λίγο καλύτερα, αναθεωρήσατε εντελώς για τη μέχρι τώρα στάση σας; Ίσως θα ήταν καλύτερο για όλους μας από εδώ και πέρα, πριν προλάβουμε να σχηματίσουμε άποψη για οποιοδήποτε στιλ ντυσίματος ή ανθρώπου, να σκεφτούμε ότι γύρω μας υπάρχουν πολλές ενδιαφέρουσες και περίεργες εκδοχές που ανεξάρτητα αν μας ταιριάζουν ή όχι, αν τις ασπαζόμαστε ή όχι, αξίζει πριν προλάβουμε να τις κατηγοριοποιήσουμε απ’ ευθείας να προλάβουμε να δεχτούμε το διαφορετικότητα πριν από την οχύρωση μας στα ήδη υπάρχοντα.