Η μοναξιά είναι ένα δύσκολο κομμάτι της ζωής μας. Κομμάτι όμως, του εαυτού μας. Γιατί αργά ή γρήγορα όλοι μένουμε κάποια στιγμή μόνοι μας. Είτε το έχουμε ανάγκη είτε όχι. Είτε από επιλογή είτε από το ότι δεν έχουμε άλλη επιλογή. Αυτό όμως είναι το κυριολεκτικό κομμάτι της μοναξιάς. Μόνος σου όμως, νιώθεις ακόμη και αν περιτριγυρίζεσαι από ανθρώπους. Ανθρώπους που για κάποιο λόγο σε κάνουν να νιώθεις κενός.

Οι φίλοι μου ξέρουν πολύ καλά την άποψή μου για την μοναξιά. Ξέρουν πόσο πιστεύω στο να μένουν οι άνθρωποι μόνοι τους. Θεωρώ πως το να μένεις λίγο μόνος σου, δίχως σχέση ή κάποιον 24ωρα ολόκληρα στο πλευρό σου, σε κάνει να βρίσκεις τον εαυτό σου. Τον πραγματικό σου εαυτό. Πτυχές του χαρακτήρα σου που δεν ήξερες ότι είχες. Πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα. Μαθαίνεις εσένα όπως μαθαίνεις κάποιον που γνωρίζεις τώρα. Λίγο πιο συναρπαστικά όμως. Ζεις για σένα, χωρίς τις παράπλευρες απώλειες. Οι επιλογές σου είναι καθαρά δικές σου και αυτό σου αρέσει. Γιατί είναι ωραίο να ξέρεις ποιος είσαι και τι θέλεις. Ακόμη και αν σε μια εβδομάδα τα θέλω σου κάνουν στροφή 180 μοιρών. Τώρα όμως, ξέρεις και αυτό είναι υπέρ αρκετό.

Δεν μπορείς να πηδάς από σχέση σε σχέση. Να βγάζεις πάντα τον καλύτερό σου εαυτό και να προσπαθείς για πράγματα που δεν ξέρεις αν σε εκφράζουν. Έρχεσαι και μου λες, “ναι, αλλά δεν μπορώ την μοναξιά” χωρίς να ξέρεις πως μοιάζει. Έχεις στο μυαλό σου όλες τις ταινίες που ξεχειλίζουν δυστυχία. Το να είσαι μόνος σου όμως δεν σημαίνει πως θα είσαι και δυστυχισμένος. Είπαμε ήδη, πως μερικοί το επιλέγουν κιόλας.

 Το πραγματικό πρόβλημα είναι το να έχεις τόσους πολλούς ανθρώπους γύρω σου και εσύ να νιώθεις αυτήν την αβάσταχτη μοναξιά. Το να βγαίνεις για ποτά και καφέδες και για κάποιο λόγο να μην μπορείς να μιλήσεις σε κανέναν. Να μην μπορείς να περάσεις καλά. Και όχι γιατί δεν θέλεις αλλά γιατί δεν μπορείς.

Πολλές φορές μας συμβαίνουν πράγματα που μας κάνουν να κλειστούμε στον εαυτό μας. Πράγματα που δεν ξέρουμε πως να διαχειριστούμε και νομίζουμε πως με το να απασχολούμαστε με κάτι καινούριο θα ξεχαστούν. Τουλάχιστον για τώρα. Και γίνεται χειρότερο και η ζωή μας δεν κυλάει όπως θα θέλαμε. Γιατί είμαστε ανάμεσα σε τόσα πρόσωπα και τόσες φωνές, ολομόναχοι.

Μοναξιά το ένα, μοναξιά και το άλλο. Μια λέξη τόσο ίδια και συνάμα τόσο διαφορετική σε όλα. Και όμως, φαινομενικά μοιάζει ίδια. Μπορεί να είσαι μόνος σου επειδή κουράστηκες από τις προηγούμενες σχέσεις σου και για να γνωρίσεις τον εαυτό σου. Μπορεί να είσαι και μόνος σου επειδή το μυαλό σου είναι έτοιμο να εκραγεί από σκέψεις και συναισθήματα που δεν έχεις βγάλει ποτέ προς τα έξω. Ό, τι μοναξιά και αν περνάς αυτήν την στιγμή δεν θα κρατήσει για πάντα. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Γιατί καλό είναι να βρίσκεις τον εαυτό σου, χωρίς να φτάσεις στο σημείο που οι μοναξιές τέμνονται.