Γιατί όταν συγκρίνεις τον εαυτό σου με τους άλλους μπορείς να γίνεις δυστυχισμένος.

Πρόσφατα στην αναμονή του οδοντιατρείου διάβασα ένα άρθρο αμερικάνικου περιοδικού με τίτλο ”Η προσπάθεια του να μην προσπαθείς” και ζήλεψα τόσο αυτόν τον τίτλο. Θα μπορούσε να είναι φράση που θα έκανα τατουάζ. Στον πήχη. Για να το βλέπω εγώ και οι γύρω μου κάθε μέρα.

Θύματα συγκρίσεων

Στο άρθρο της  η -μόνο το μικρό της θυμάμαι δυστυχώς- Taylor περιγράφει την αγωνία της για την κρίση των 30 και κάτι. Η ίδια είναι 35, με πτυχίο και μεταπτυχιακό στην δημοσιογραφία, με δουλειά που αγαπάει, με αυτοκίνητο και δικό της σπίτι. So far, so good που θα έλεγε και ένας δικός της αναγνώστης. Και που είναι η κρίση Taylor; προσθέτω εγώ.

Κι όμως για την Taylor –που την φαντάζομαι ξανθιά, με τζιν shorts και Havaianas- η ενήλικη ζωή μοιάζει με το να ξεχάσει τα όνειρα που έκανε για μια Carrie Bradshaw ζωή, για μια ντουλάπα γεμάτη boho και vintage αξεσουάρ στη Νέα Υόρκη. ‘’Τι θα γίνει με τα όνειρα για urban περιπέτειες στην πόλη, για μεταμεσονύχτιες παραγγελίες noodles με φίλες και πιστωτικές κάρτες χωρίς όριο;’’, μοιρολογεί η Taylor.

”Αστειεύεται” είναι η πρώτη μου σκέψη. Αργούσε και αυτός ο οδοντίατρος και έτσι είχα χρόνο να σκεφτώ μόλις τελειώσα το άρθρο πως η Taylor είναι θύμα των συγκρίσεων. ‘‘Και Taylor μάλλον δεν είσαι μόνη σ αυτό”. Όλοι μας, με ελάχιστες εξαιρέσεις, συχνά συγκρίνουμε τις ζωές μας με των άλλων. Την δουλειά μας, την σχέση μας, ακόμα και τα παιδικά μας χρόνια, τα βάζουμε σε ζυγαριά και αυθόρμητα πάντα εμείς είμαστε οι χαμένοι. Το άλλο ζύγι είναι πάντα ο κερδισμένος. Στην περίπτωση της Taylor η επιλογή είναι ένας χαρακτήρας της τηλεόρασης. Δηλαδή σίγουρη αποτυχία στο ζύγισμα. Καημένη Taylor.

Η ευτυχία σταματάει εδώ

”Οι συγκρίσεις μπλοκάρουν απόλυτα την ευτυχία σου” επιβεβαιώνει η Χαρά Τσιμενάκου, ψυχολόγος. ”Tο κλειδί για να είσαι καλά είναι να μπορείς να εκτιμάς αυτά που έχεις και να αναπτύσσεις όμορφες σκέψεις για τον εαυτό σου και όσα έχεις κερδίσει. Το να χρησιμοποιείς τις ζωές των άλλων για να μετρήσεις την δική σου ευτυχία σε αποσυντονίζει από το να καταλάβεις τις δικές σου ανάγκες και στόχους’’.

Η Δήμητρα, μια φίλη που ζει εδώ και μερικά χρόνια με τον Γιάννη, γκρινιάζει ότι υπάρχουν μέρες που βαριέται πολύ να μείνει άλλο ένα σαββατόβραδο μέσα και πως πολλές στιγμές δεν έχουν τίποτα να πουν με τον Γιάννη ή να γελάσουν όπως έκαναν παλιότερα. Μαζί μ’ αυτό μια μέρα που έχει συναντήσει για καφέ μερικές ελεύθερες φίλες της, ζήλεψε και αυτό την τάραξε. Εκείνες έκαναν ό,τι ήθελαν, όποτε ήθελαν χωρίς να δίνουν εξηγήσεις σε κανέναν και η Δήμητρα το ζήλεψε αυτό. Έβαλε στο μικροσκόπιο την σχέση της με τον Γιάννη, ακύρωσε όλες τις καλές στιγμές τους και χώρισε.

Σύμφωνα με την κυρία Τσιμενάκου ”Τα social media επίσης δεν βοηθούν καθόλου σ αυτό. Συνεχώς βλέπουμε στο Instagram και στο Facebook καλοντυμένους ανθρώπους σε πάρτυ ή εκδρομές να περνούν καλά την ώρα που εμείς είμαστε μόνοι, με πυτζάμες στον καναπέ μας. Όμως ας μην ξεχνάμε πως αυτό που βλέπουμε είναι μόνο ένα μέρος της ζωής των άλλων και όχι η ολοκληρωμένη εικόνα της ζωής τους”. Ολοι επιδιώκουμε να είμαστε κοινωνικά αποδεκτοί και να παρουσιάζουμε τις ζωές μας με τρόπο που νομίζουμε ότι ταιριάζει με τα κοινωνικά δεδομένα.

Και τώρα η ώρα του κλισέ: Θέλουμε συχνά αυτό που δεν έχουμε αλλά το κλειδί είναι να σταματήσoυμε να ευχόμαστε και να περιμένουμε το θαύμα.

Αν όντως θες κάτι διαφορετικό στην ζωή σου, σταμάτα να το σκέφτεσαι και κάνε κάτι για αυτό. Χωρίς να κοιτάς την ζωή των άλλων βρες τι θες να βάλεις στην δική σου. Πριν απ όλα όμως, μέτρα καλά όλα τα υπέροχα που ήδη έχεις.

Taylor καλή τύχη όπου κι αν είσαι.