Κατά τα πρώιμα στάδια της ζωής μας όπου οι αισθήσεις μας αναπτύσσονται και εξελίσσονται διαρκώς μαζί με το υπόλοιπο σώμα μας, σχηματίζονται και διαμορφώνονται τα θεμέλια του χαρακτήρα μας. Πρόκειται για τον τρόπο που ο καθένας από μας ορίζει και κατηγοριοποιεί στην αντίληψη του, το πως αντιλαμβάνεται τον γύρω από αυτόν κόσμο. Για το τι θεωρείται για εκείνον ωραίο και άσχημο, ενδιαφέρον ή βαρετό, άχρωμο ή έντονο, πνευματώδες ή πεζό. Οι λεπτές αυτές γραμμές ανάμεσα στα σύνορα στο όχι της απόρριψης και το ναι της επιλογής, ίσως να αντιπροσωπεύουν περισσότερα στοιχεία για την προσωπικότητα μας, από ότι το ίδιο μας το DNA.

Ο τρόπος που βλέπουμε τα πράγματα επηρεάζεται άμεσα και σε τρομερό βαθμό, από αυτά που γνωρίζουμε και κυρίως από αυτά που πιστεύουμε. Αν το σκεφτούμε όμως λιγότερο επιφανειακά, ποτέ δεν κοιτάμε ένα μόνο πράγμα, αλλά πάντα τη σχέση που υπάρχει ανάμεσα στο θέαμα (το σύνολο των ερεθισμάτων που περικλείει το βλέμμα μας)  που αντικρίζουμε και σε εμάς! Δεν είναι καθόλου πολύπλοκο και ταυτόχρονα καθόλου απλό να συνειδητοποιήσουμε πως θέματα αισθητικής και εικαστικής φύσεως “κρίνονται-κατηγοριοποιούνται” ανάλογα με τις γνώσεις μας, τη γεωγραφική θέση και τη χρονική περίοδο που βρισκόμαστε.

Ο τρόπος που βλέπουμε τα έργα τέχνης του παρελθόντος, είναι κατά έτη φωτός διαφοροποιημένος από τον τρόπο που τον έβλεπαν οι τότε δημιουργοί και το κοινό. Κάθε έργο τέχνης, πίνακας ή φόρεμα, που δημιουργήθηκε από ανθρώπινο χέρι, τείνει να δείχνει στον θεατή ότι το συγκεκριμένο θέαμα, αποτελεί το κέντρο του κόσμου. Επεκτείνοντας λοιπόν αυτή τη σκέψη, θα φτάσουμε κάποια στιγμή στην αξιολόγηση του μέσα από τα χρηματική του αξία, γεγονός που είτε στην τέχνη είτε στη μόδα, πολλές φορές παρουσιάζεται ως ακραίο και εξωπραγματικό.

Η χρηματική αξία ενός φορέματος υψηλής ραπτικής ή ενός πίνακα, θεωρητικά τουλάχιστον αντανακλάτε στην πνευματική του αξία. Αυτό όμως σαν ορισμός για τον καθένα μας όπως αναφέραμε παραπάνω, μπορεί να εξηγηθεί ή να ερμηνευτεί μόνο μέσα από το πρίσμα των δικών του βιωμάτων και της δικής του εμπειρίας! Οι ερμηνείες λοιπόν που ο καθένας από εμάς αποδίδει στο κόσμο γύρω του εξαρτώνται κατά ένα πολύ μεγάλο ποσοστό, από τον/την ίδια.

Η μόδα μπορεί να μας κάνει καλύτερους ανθρώπους, γιατί η μέχρι τώρα πορείας της μας έχει αποδείξει πως ακόμη και για εκείνα που εμείς θεωρούμε άσχημα, παλιομοδίτικα και αδιάφορα, μπορεί να προκύψει μια υπέροχη εκδοχή. Η ουσία σαφέστατα δεν εντοπίζεται στο τελικό οπτικό αποτέλεσμα, αλλά στη ενδιάμεση διαδικασία σκέψης, επεξεργασίας και υλοποίησης.

Αφού λοιπόν όλα εξαρτώνται από το πως εμείς επιλέγουμε να τα δούμε, γιατί δεν φοράμε αρχικά όλοι τα γυαλιά της αισιοδοξίας και της φιλομάθειας; Ίσως μέσα  αυτό τον τρόπο να δούμε χρώμα ενώ “κάποιοι” βλέπουν μια γκρίζα πόλη, ένα συνάνθρωπο μας ενώ “κάποιοι” βλέπουν ένα διαφορετικό χρώμα δέρματος, μια “μοναδική” σχέση ενώ ¨κάποιο” βλέπουν μόνο ρουτίνα και συνήθεια, αλλά περισσότερο από όλα ανθρώπους που εκφράζουν τη μοναδικότητα τους μέσα από αλλόκοτους, ασυνήθιστους και εξωφρενικούς για τους υπόλοιπους στιλιστικούς και χρωματικούς συνδυασμούς.

 Αλήθεια, εσείς πως το βλέπετε το παραπάνω θέμα;