Θέλω να σου μιλήσω για τις στιγμές που είναι το πάντα μου και το πολύ μου. Για τις ιστορίες μου.
“Πριν από αρκετά χρόνια σε μία συναυλία σαν αυτή εδώ είχε έρθει ένα κορίτσι, 19 τότε χρονών, αν θυμάμαι καλά και μας είχε φέρει ένα χαρτάκι σε μία εφημερίδα που έλεγε “Ακόμα δεν κατάλαβα γιατί θανατική ηδονή μου χάριζε το κάθε σου φιλί κι ακόμα περισσότερο γιατί έπαψες αγάπη να θυμίζεις”. Κάπως έτσι θα ξεκινούσε κάποτε μία συναυλία των Πυξ Λαξ στο Λυκαβηττό με το Φίλιππο Πλιάτσικα να λέει την ιστορία του πως γεννήθηκε το “Έπαψες αγάπη να θυμίζεις”, λίγο πριν οι φωνές όλων να γίνουν ένα και οι στίχοι χαθούν στον ουρανό. Γιατί είναι οι ιστορίες που έχουν σημασία. Γιατί είναι αυτή η φράση, το “Μια φορά και έναν καιρό..” που είναι πάντα αρκετό. Η έκφραση με την οποία ανοίγει και κλείνει η ζωή. “Μια φορά και έναν καιρό” για το παραμύθι που θες να ακούς κάθε βράδυ πριν κοιμηθείς, στη νηπιακή ηλικία, για να σε νανουρίσει και να σε ταξιδέψει σε νέους κόσμους. “Μια φορά και έναν καιρό” για να αναδιηγηθείς στους δεκάχρονους συμμαθητές σου τα πρώτα σου ηρωικά κατορθώματα, όταν ο Μπάτμαν και ο Spiderman και οι λοιποί superheroes παύουν να είναι για σένα τόσο σημαντικοί, και αρχίζεις πια να γίνεσαι ο προσωπικός σου, ο δικός σου ήρωας. “Μια φορά και έναν καιρό” για να εξιστορήσεις στην πιο κοντινή σου φίλη την πρώτη σου εφηβική αγάπη, ακούγοντας ροκιές, καθαρές μουσικές. “Μια φορά και έναν καιρό” και αρκετά χρόνια πιο μετά, για να διηγηθείς με άσπρα μαλλιά πια και αυλακωμένο πρόσωπο στα εγγόνια σου πια, ιστορίες από τα παλιά, λίγο πριν κλείσεις τα μάτια σου, ευτυχισμένος για την κάθε μικρή ξεχωριστή στιγμή, τη ζωή. Τη δική σου ζωή..
«Μια φορά και έναν καιρό» για όλες τις ανθρώπινες στιγμές.
Γιατί είναι κάτι στιγμές…
Η ανάγνωση ενός όμορφου βιβλίου κάποιο ήσυχο απόγευμα την άνοιξη και
το ελληνικό μας καλοκαίρι.Ο ρομαντισμός
κι ένα ταξίδι στο εξωτερικό που σε «γεμίζει» νέες εικόνες
Μια καινούρια φιλία,Μια μικρή έκπληξη,
και μια έκπληξη ζωής. Για εκείνες τις στιγμές που δίνεις το χέρι σου στο διπλανό σουκαι χαρίζεις μία μεγάλη αγκαλιά.
Για εκείνες τις φορές που δείχνεις ότι αγαπάς τη Γη με όλα τα πλάσματά τηςκαι για τις φορές που προσπαθείς σε κάθε ηλικία να στέκεσαι όρθιος.
Credits: Chelsea Elisabeth PHOTOGRAPHY
Για τις στιγμές που προσφέρεις την ψυχή σου
και μοιράζεις την αγάπη σου.Για την κάθε μικρή στιγμή μαζί του
και για τους 9 μήνες μετά που γεμίζεις ένα μωρό με φιλιά. Για τα χρόνια που όμορφα περνούν και τα ζούμε. Για εκείνες τις στιγμές που η ευτυχία είναι θάλασσα χωρίς στεριά γύρω της.Και για εκείνες τις φορές που θα είσαι πάντα 20 χρονών, όσο κι αν μεγαλωνεις
Για μερικές στιγμές, για εκείνες που οι πραγματικοί ήρωες ζουν στις καρδιές μικρών παιδιών που δίνουν μεγάλες μάχες
Για εκείνες τις νύχτες που θα κάθεστε μαζί μετρώντας τα αστέρια στο Αιγαίο.
Έχω κάτι να σου πω… Θέλω να σου μιλήσω για τις στιγμές που είναι το πάντα μου και το πολύ μου. Για τις ιστορίες μου. Είναι οι ιστορίες σου που σε κάνουν μοναδικό σε αυτόν τον κόσμο και κάνουν μαζί και τον κόσμο σου μοναδικό. Είναι η υπογραφή σου. Την επόμενη φορά που θα δεις μία φωτογραφία από μία τέτοια στιγμή σου ή θα τη θυμηθείς, ψιθύρισέ της “είσαι ο ήρωας μου” και φύλαξε την εκεί που της αξίζει. Στην καρδιά σου. Σε εκείνο το μονάκριβό παλάτι σου.
*Το κείμενο αυτό είναι αφιερωμένο στο Σύλλογο Γονέων Παιδιών με νεοπλασματική ασθένεια «ΦΛΟΓΑ», στα μικρά παιδάκια που δίνουν μεγάλες μάχες σε δύσκολες ιστορίες και στις μαμάδες τους που είναι πάντα οι “Γλυκοπαραμυθένιες” των ιστοριών τους.