Ένα από τα σημαντικότερα έργα του παγκόσμιου ρεπερτορίου, ο Άμλετ του Ουίλιαμ Σαίξπηρ, παρουσιάζεται την περίοδο αυτή στην Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών. Το έργο γράφτηκε γύρω στο 1600 και έκτοτε δεν έχει πάψει να αποτελεί πρόκληση για τους καλλιτέχνες και αφορμή συγκίνησης και στοχασμού για τους θεατές. Ξεκινάει από ερωτικό και οικογενειακό δράμα για να εξελιχθεί σε στοχασμό πάνω στην πολιτική και την εξουσία, πάνω στο θέατρο και στη ζωή και τη μεταφυσική της διάσταση και να καταλήξει σε μια βαθιά ψυχαναλυτική, φιλοσοφική προσέγγιση της ανθρώπινης φύσης.

Στο πρώτο επίπεδο δράσης, ο βασιλιάς και πατέρας του Άμλετ βρίσκεται νεκρός, ενώ η μητέρα του χωρίς να πενθήσει, παντρεύεται τον θείο του, ο οποίος φαίνεται να είναι ένοχος για τον φόνο του βασιλιά. Ο Άμλετ, μετά από προτροπή του φαντάσματος του πατέρα του, θέλει να πάρει εκδίκηση για την άνομη συμπεριφορά. Χρησιμοποιεί μία ομάδα θεατρίνων που επισκέπτεται το παλάτι για να επιβεβαιώσει την ενοχή του νέου βασιλιά και θέτει το σχέδιο του σε εφαρμογή, μπαίνοντας σε ένα κόσμο προδοσίας, παρακμής και ασυδοσίας χωρίς τέλος και εκπροσωπώντας μια γενιά που συνθλίβεται από τα λάθη της προηγούμενης.

Ο σκηνοθέτης Γιάννης Χουβαρδάς προσέγγισε το έργο με μια σύγχρονη ματιά, επιθυμώντας να το καταστήσει προσιτό από τον σύγχρονο θεατή, δίνοντάς του χώρο για να εντοπίσει τις  προσωπικές του αντιστοιχίες και να δώσει τις δικές του ερμηνείες σε καταστάσεις που το είναι και το φαίνεσθαι περιπλέκονται και εξαπατούν. Η ευφυής σκηνοθεσία, με αφορμή τη σκηνή του θεάτρου στο έργο του Σαίξπηρ, στηρίχθηκε στο μοντέλο του θεάτρου μέσα στο θέατρο και λειτούργησε στο πλαίσιο ενός σπιτιού – σκηνής, πάνω, μέσα και γύρω από το οποίο λαμβάνουν χώρα τα γεγονότα. Ένα σπίτι – σκηνή που αντλεί την αισθητική του από τον κινηματογράφο και τη δεκαετία του 70 και αλλάζει μορφές και καταστάσεις, όπως ακριβώς και οι χαρακτήρες του έργου. Σύμφωνα με τον ίδιο τον σκηνοθέτη η παράσταση αυτή «αποτελεί μια άσκηση απεξάρτησης από τον ρεαλισμό με σύμμαχο την αγάπη μας για τον κινηματογράφο και την γλώσσα του». Σε μια γενικότερη αποτίμηση η σκηνοθεσία θα μπορούσε να χαρακτηριστεί εμπνευσμένη, με μερικές ενστάσεις όσον αφορά στα σκηνοθετικά ευρήματα που σχηματοποιούν ή υπογραμμίζουν συμβολισμούς και προέρχονται από μία ίσως παρωχημένη μεταμοντέρνα αισθητική.

Τα λειτουργικά σκηνικά επιμελήθηκε η Εύα Μανιδάκη, τα καλαίσθητα κοστούμια η Ιωάννα Τσάμη, τους φωτισμούς ο Λευτέρης Παυλόπουλος και την πολύ ωραία, κινηματογραφική μουσική ο Δημοσθένης Γρίβας. Την μετάφραση του έργου για την συγκεκριμένη παράσταση υπογράφει ο Διονύσης Καψάλης.

Τον απαιτητικότατο ρόλο του Άμλετ υποδύθηκε ο Χρήστος Λούλης, που έδωσε μια εξαιρετική ερμηνεία, έχοντας απόλυτο έλεγχο των εκφραστικών του μέσων. Τον Κλαύδιο και το Φάντασμα υποδύθηκε ο Γιώργος Γάλλος με φυσικότητα που έπειθε. Στο ίδιο υποκριτικό πλαίσιο κινήθηκαν ο Νίκος Χατζόπουλος, η Αμαλία Μουτούση και ο Κώστα Βασαρδάνης, αποδίδοντας με συνέπεια τους ρόλους τους. Τον ρόλο της Οφηλίας ανέλαβε η Άλκηστις Πουλοπούλου, καταφεύγοντας σε σχηματοποίηση του συναισθήματος του χαρακτήρα, χάνοντας την φυσικότητα της. Τους ρόλους των νεκροθαφτών, καθώς και του Ρόζενκραντς και του Γκιλντενστερν, υποδύθηκαν ο Χάρης Φραγκούλης και ο Ορφέας Αυγουστίδης αντίστοιχα, με τρόπο ικανοποιητικό για την δεδομένη σκηνοθετική επιλογή για το συγκεκριμένο δίδυμο. Το σύνολο των ηθοποιών συμπλήρωσαν σωστά ο Γιώργος Γλάστρας, ο Νικόλας Παπαγιάννης, ο Γιώργος Τζαβάρας και ο Θάνος Τοκάκης.

Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών

Λεωφόρος Συγγρού 107-109, 117 45 Αθήνα, Τηλ. 2130178000

14 Ιανουαρίου – 8 Φεβρουαρίου 2015, Ώρα έναρξης: 20.30 Κεντρική Σκηνή

Τιμές εισιτηρίων: 15 – 18 – 25 – 36 €, Μειωμ. 10 – 12 – 15 € | Άνεργοι 5 €