Από τη χρονική περίοδο που μας έβρισκε στα μαθητικά θρανία του δημοτικού, μέχρι και του διδακτορικών σπουδών μας, μια από τις βασικότερες λέξεις κλειδιά γύρω από τον ορισμό μιας επιτυχημένης καριέρας, συνήθως άρχιζε, τέλειωνε ή περιείχε τον όρο της ιδανικής ευκαιρίας. Είτε μέσα από την αποδοχή-παραδοχή της μοίρας, ως κύριο καθοριστικό παράγοντα των μελλοντικών εξελίξεων, είτε μέσα από το ρεαλιστικό φακό μιας τρομερά απαιτητικής εργασιακής καθημερινότητας, το άκουσμα της ευκαιρίας αποτελεί ότι για τον Ιάσων το χρυσόμαλλο δέρας.

Όλη η ανθρωπότητα κοιμάται και ξυπνά με την ελπίδα και την ανυπομονησία, για τον ερχομό ή ακόμη καλύτερα για τη συνάντηση με “εκείνη” την πολυπόθητη ευκαιρία, που τόσο καιρό αναζητά και διεκδικεί. Την ευκαιρία να εκφράσει και αυτός τις δικές του προτάσεις, ανάμεσα σε όλα τα υψηλά στελέχη του διοικητικού συμβουλίου της εταιρίας που εργάζεται, την ευκαιρία για μια προαγωγή που τόσο δικαιούται μέσα από τις αναρίθμητες άγραφες υπερωρίες που “δεν” σημείωνε, προκειμένου να ολοκληρώσει ένα απαιτητικότατο project. Μια τόσα δα μικρή ευκαιρία, να μπορέσει να την πλησιάσει, να την κοιτάξει στα μάτια, να της χαμογελάσει και να την καλέσει με επιτυχία σε ραντεβού. Η παραπάνω λίστα συνεχίζεται περιλαμβάνοντας ελπίδες για την ανακάλυψη των μαγικών αριθμών του Joker, μέχρι και την απόκτηση του επόμενου βραβείου Nobel (ή έστω Grammy που είναι και πιο επίκαιρο).

Η ελπίδα ανέκαθεν προσωποποιούσε τις φιλοδοξίες και τα όνειρα του καθενός, όσο “άπιαστα” και αν τα θεωρούσαν οι “υπόλοιποι” γύρω από αυτούς. Είναι όμως αρκετή για να μπορέσει να μας φέρει ή έστω να μας οδηγήσει στο μονοπάτι της ευκαιρίας που όλοι ψάχνουμε? Ανεξάρτητα από το είδος της απάντησης που μας έρχεται στο μυαλό, ίσως πριν τοποθετηθούμε ακριβώς επί του θέματος, να αναλογιστούμε τη μέχρι τώρα πορεία-ιστορία μας…Είχαμε άραγε ευκαιρίες και αν ναι πως διαχωρίζει κανείς την “ιδανική” από τις υπόλοιπες “συνηθισμένες”;

Στατιστικά “άτιτλες” ευκαιρίες προσεγγίζουν όλους μας και τον καθένα ξεχωριστά, επί καθημερινής βάσης! Ευκαιρίες που περιμένουν να “βαπτιστούν” ανάλογα με τον τρόπο που θα τις διαχειριστούμε. Πρόκειται για κάθε είδους εργασία που έχουμε στα χέρια μας και δουλεύουμε και που είναι ικανή να μας προβιβάσει στην επόμενη τάξη ή να μας δώσει την πολυπόθητη υποψηφιότητα, για το “εκάστοτε”. Για κάθε νέα γνωριμία που κάνουμε και που μπορεί να αποτελέσει από μια μακροχρόνια φιλία, μέχρι και τον έρωτα της ζωής σου. Με απλά λόγια, κάθε τι που παρουσιάζεται στο δρόμο μας, μπορεί να αποτελέσει ότι ακριβώς χρειαζόμαστε προκειμένου να δώσουμε εμείς στην ευκαιρία, το χρώμα, το σχήμα, την ένταση και το μέγεθος που επιθυμούμε. Πρόκειται για ένα είδος εκπαίδευσης και προσαρμογής απέναντι στις αυξανόμενες απαιτήσεις που οραματιζόμαστε και οδεύουμε.

Ίσως μέσα από τέτοιες καθημερινές και μικρές σε ένταση ευκαιρίες, να μπορέσουμε αρχικά να “κατηγοριοποιήσουμε”  τον εαυτό μας, ανάμεσα σε εκείνους που απλά την κυνηγούν για να φτάσουν “κάπου”, από εκείνους που η κάθε εργασία αντιμετωπίζεται σαν ένα ακόμη σκαλοπάτι, προς το ζενίθ της εκπλήρωσης ενός “όνειρου ζωής”…, Αν λοιπόν αύριο το πρωί ξυπνούσατε μέσα στα “παπούτσια” της ευκαιρίας που τόσο επιθυμούσατε και αναζητούσατε, θεωρείτε ότι θα μπορούσατε να τη διαχειριστείτε με τον τρόπο που θα θέλατε, αν δεν αντιμετωπίζατε τις μέχρι σήμερα ασήμαντες “εργασίες” σας, ως  εμπειρία;