Ένα κείμενο της Nada Qamber από την συνεργασία μας με το theindiechicks.com.
Πάντα ήμουν ο τύπος του ανθρώπου που αποφεύγει τα πρόβληματά του, ο τύπος του ανθρώπου που πάντα κρύβεται, όταν διαισθάνεται ότι κάτι στην ζωή του πρόκειται να αλλάξει δραστικά. Κλεινόμουν στο δωμάτιό μου, απενεργοποιούσα το τηλέφωνό μου, κρυβόμουν κάτω από τα σκεπάσματα και περίμενα να περάσει. Κάποια στιγμή παρατήρησα τον εαυτό μου απέξω. Έπεφτα σε κατάθλιψη και παραπονιόμουν ότι η ζωή μου είναι χάλια. Παράλληλα, μισούσα τον εαυτό μου που συμπεριφερόταν με τέτοια δειλία. Ήξερα ότι έπρεπέ να βγω έξω και να κάνω κάτι. Το ήθελα πάρα πολύ, αλλά ποτέ δεν είχα το κουράγιο απλά να τα παρατήσω όλα και να βγω έξω. Μου φαινόταν πολύ τρομακτικό.
Όταν ένα αγόρι ενδιαφερόταν για μένα, έφευγα μακριά, σταματούσα να απαντάω στα μηνύματά του και τον απέκλεια από τη ζωή μου για καιρό, ίσως και για πάντα. Όταν μου παρουσιαζόταν μια ευκαιρία για δουλειά, σκεφτόμουν τόσο αναλυτικά τι μπορεί να γίνει στο μέλλον που κατέληγα να τρέχω μακριά και να την απορρίπτω.
Το δίχτυ προστασίας
Οι άνθρωποι πάντα με έβαζαν στο περιθώριό τους γιατί ήξεραν ότι ήμουν υπερβολικά φοβισμένη, υπερβολικά νευρική ή υπερβολικά ντροπαλή για να βγω μπροστά. Όταν ήμουν στο Λύκειο, ήμουν η ντροπαλή και τρομαγμένη. Ωστόσο, αναγκάστηκα να βγω από την ζώνη προστασίας μου, όταν πέρασα στο πανεπιστήμιο… Ήμουν εκεί! Παρόλο που ήμουν ακόμη κάπως ανασφαλής, ήμουν εκεί. όταν αποφοίτησα και άρχισα να αναζητώ δουλειά, η πραγματικότητα με ξάφνιασε. Ξαναγύρισα στο δίχτυ προστασίας μου για να κρυφτώ για όλη την αιωνιότητα.
Ήθελα να βρω δουλειά, αλήθεια ήθελα, αλλά φοβόμουν πολύ μήπως περάσω τη ζωή μου πίσω από ένα γραφείο σε μια δουλειά που μισώ. Αυτή η σκέψη επανερχόταν συνέχεια καθώς έψαχνα τις λίστες με τις προσφερόμενες θέσεις εργασίας. Έπειτα, όταν έβρισκα μια δουλειά που πιθανώς να μου ταίριαζε, σκεφτόμουν επίμονα πόσο πολύ θα έπρεπε να αλλάξω τον τρόπο ζωής μου και πόσο άγχος θα είχα, πράγμα το οποίο με οδηγούσε στο να μην στείλω καν το βιογραφικό μου.
Δεν ξέρω αν φταίει ο φόβος της αλλαγής ή αν φταίει που είμαι τόσο φοβισμένη, όταν πρόκειται να κάνω κάτι έξω από τα συνηθισμένα μου, αλλά έχω κουραστεί. Ειλικρινά. Απλά θέλω να μπορώ να βάλω στην άκρη το άγχος μου και τη χαμηλή αυτοεκτίμησή μου και να βγω έξω, να δω τον κόσμο, να κάνω πράγματα και να ζήσω τη ζωή μου.
Τώρα είναι η ώρα
Μιας και βρισκόμαστε στην αρχή του νέου χρόνου, είναι η κατάλληλη ώρα για να αρχίσω από την αρχή. Αν όμως, δεν διαβάσετε αυτό το άρθρο στην αρχή της νέας χρονιάς, δεν πειράζει, γιατί η αλλαγή μπορεί να υπάρξει οποιαδήποτε στιγμή και σε οποιοδήποτε χώρο.
“Δεν υπάρχει λόγος να αφήνετε για αύριο τα πράγματα που μπορείτε να κάνετε τώρα”
Λέτε: «θα αρχίσω αύριο, θα κοιτάξω για δουλειά την άλλη εβδομάδα, θα περιμένω να τηλεφωνήσει εκείνος». Γιατί να αναβάλετε για μετά κάτι που μπορείτε να κάνετε τώρα;
Εάν καταλαβαίνουμε τι θέλουμε και γνωρίζουμε πως να το πετύχουμε, γιατί μερικές φορές το αφήνουμε μέχρι να μην υπάρχει άλλο περιθώριο; Ίσως μερικοί από εμάς πρέπει να συνηθίσουμε στην ιδέα. Ίσως ευθύνεται ο φόβος της αποτυχίας για το ότι δεν προχωράμε μπροστά ή ίσως είμαστε απλά φοβισμένοι για το τι θα σκεφτούν οι άλλοι.
Ειλικρινά, τι σας σταματάει από το να ακολουθήσετε τα όνειρά σας, να κάνετε αυτά που επιθυμείτε και να γίνετε οι άνθρωποι που ονειρεύεστε;
“Το μόνο πράγμα που βρίσκεται μεταξύ του εαυτού σου και των στόχων σου είναι η βλακώδης ιστορία που λες συνεχώς στον εαυτό σου για να τον πείσεις ότι δεν θα τα καταφέρει” -Jordan Belfort
Ακριβώς. Το λάθος είναι δικό σας.
Προσπάθησε να τα καταφέρεις
Όταν το άγχος, τα νεύρα και η κατάθλιψη σας πλησιάζουν και αρχίζουν να σας λένε ότι δεν είστε αρκετά καλοί, σκεφτείτε ότι πρόκειται για bullies. Δεν βρίσκεστε πλέον στο Λύκειο, γι αυτό αρχίστε να συμπεριφέρεστε αναλόγως και αντισταθείτε. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να σας κυριεύσουν οι αρνητικές σας σκέψεις. Τι θα σας αποφέρει αυτό; Θα σας αποφέρει θλίψη και δεν θα σας βγάλει πουθενά.
Διώξτε μακριά και αγνοήστε την αρνητικότητα και πείτε ναι στις ευκαιρίες που έρχονται στον δρόμο σας. Ο Belfort έχει δίκιο – ευθύνεται η βλακώδης ιστορία που λέτε συνεχώς στον εαυτό σας για να τον πείσετε ότι δεν θα τα καταφέρετε, που δεν βρίσκετε τον δρόμο για την ζωή που σας αξίζει. Άρα, αφήστε την καρδιά σας ανοιχτή για να μπει η θετική ενέργεια, το κουράγιο και η αυτοπεποίθηση, αναπνεύστε και νιώστε έτοιμοι να κατακτήσετε τον κόσμο.
Κάτι ακόμα
Όταν βγείτε έξω στον κόσμο και γίνετε οι ικανοί άνθρωποι που ξέρουμε ότι μπορείτε και θα γίνετε, να θυμάστε να χαμογελάτε και να είστε ευγνώμονες σε κάθε βήμα. Είτε το πιστεύετε, είτε όχι, το να χαμογελάτε και το να αισθάνεστε ευγνώμονες για αυτά που έχετε και για τους ανθρώπους που σας περιβάλλουν, μπορούν να αυξήσουν τις πιθανότητες αντιμετώπισης του άγχους και να φτιάξουν τη διάθεσή σας.
Καλή διάθεση + όμορφη μέρα = Η ευτυχισμένη ζωή που πάντα θέλαμε.
Είναι στο χέρι σας!
Πρωτότυπο κείμενο: theindiechicks.com
Διάβασε περισσότερα
