Ένα κείμενο της Megan Magers. Από την συνεργασία μας με το Darling Magazine.

Όλοι έχουμε πάρει όρκους. Έχουμε σταθεί για λίγο και έχουμε δηλώσει πως θα είμαστε καλύτεροι και πως θα αισθανόμαστε περισσότερα. Έχουμε ακουμπήσει το στήθος μας και έχουμε ορκιστεί ότι θα κάναμε όλα αυτά που είπαμε ότι πρόκειται να κάνουμε. Το να δίνουμε υποσχέσεις στον εαυτό μας είναι ωραίο.

Το να τις κρατήσουμε όμως, δεν είναι ένας δρόμος εύκολος, στρωμένος με ροδοπέταλα. Το να τις κρατήσουμε είναι δουλειά που απαιτεί κόπο με δάκρυα και ιδρώτα. Το να τελειώσουμε αυτό που αρχίσαμε είναι πιθανώς, το πιο βασικό μάθημα που μπορούμε να πάρουμε ως άνθρωποι με καρδιές που χτυπούν για πράγματα μεγαλύτερα από εμάς. Γιατί είναι το ευκολότερο πράγμα στον κόσμο να αφήσουμε τα όνειρά μας να παραμείνουν ψίθυροι στη μέση της νύχτας.

Είναι πολύ εύκολο να ξεχάσουμε αυτά που σημειώσαμε και ευχηθήκαμε, να τα αφήσουμε να γίνουν θολά, απροσδιόριστα απομεινάρια ενός κόσμου που φανταστήκαμε όταν κοιμόμασταν. Να αφήσουμε τους λαμπερούς όρκους μας να εκκρεμούν περιμένοντας. Σχεδόν περνάει απαρατήρητο όταν ξεχνάμε να αντιμετωπίσουμε το σκοτάδι και να κρατήσουμε τις υποσχέσεις μας, περνώντας στην επόμενη ημέρα με την ίδια αδιαφορία και τις ίδιες χαμένες ευκαιρίες.

Μπορεί αυτό να συμβαίνει γιατί το να πετύχουμε κάτι, δεν συνοδεύεται πάντα από συναισθήματα θριάμβου. Μερικές φορές κάτι πραγματοποιείται κατά τη διάρκεια ενός συνηθισμένου πρωινού μιας Τρίτης. Συνεπώς μπορεί να είναι πολύ δύσκολο να το γιορτάσουμε, όταν περιμένουμε μία επιτυχία να μας βρει με φώτα, κάμερες, χειροκροτήματα και υπέροχα φορέματα. Παρόλα αυτά, δεν μπορούν τα πάντα να μας φέρνουν πεταλούδες στο στομάχι ή φοβερές αλλαγές στη ζωή μας ή εκατό likes. Μερικές φορές πρέπει εμείς να δημιουργήσουμε τις ιδανικές συνθήκες για τους εαυτούς μας.

Μπορεί οι θρίαμβοι μας να μην συνοδεύονται πάντα από την πλήρη συνειδητοποίησή τους ή από ένα πάρτι, αλλά αυτό δεν τους καθιστά λιγότερο σημαντικούς ή ενδιαφέροντες. Και πάλι πρέπει να αγωνιστούμε και ξεπεράσουμε τα εμπόδια που υπάρχουν μπροστά μας. Πρέπει πάντα να είμαστε σε ετοιμότητα και να μην φοβόμαστε γιατί αναπνέουμε – και ίσως αυτό δεν είναι ποτέ αρκετό για να συντηρήσει έναν άνθρωπο, αλλά σίγουρα είναι μία αρχή.

Πρέπει να βρούμε τον χώρο που μας ανήκει, να πάρουμε βαθιές ανάσες και να πλάσουμε τις ελπίδες μας με τα ίδια μας τα χέρια. Πρέπει να δίνουμε στους εαυτούς μας βραβεία, όπως ένα χορευτικό πάρτι για έναν ή ένα γλυκό για πρωινό. Έχουν μεγάλη σημασία όλες οι κορυφές που φτάνουμε και οι γραμμές τερματισμού που διασχίζουμε κάθε μέρα.

Αυτές οι στιγμές θριάμβου είναι κομμάτια από εσάς. Είναι λαμπερά κομμάτια της ζωής σας. Πιάστε τες στα χέρια σας και ακουμπήστε τες απαλά. Το αισθάνεστε; Καταλαβαίνεται την αίσθηση όλων αυτών που πετύχατε ως τώρα, όλων αυτών που επιθυμείτε;

Αν μπορείτε, κάντε υπομονή.

Μην τις αφήσετε να πέσουν και να καταστραφούν μαζί με όλα όσα σκορπίστηκαν και χάθηκαν. Μην γυρίσετε την πλάτη σας και τις αφήσετε να ξεχαστούν. Μην προσποιήστε ότι κρύβεστε στις σκιές του σπιτιού σας, ενώ βρίσκεστε σε αυτόν τον άγριο πλανήτη για να λάμψετε.

Αν μπορείτε, κάντε υπομονή.

Γιατί η γη γυρίζει και το φεγγάρι ανατέλλει και το έδαφος είναι ή πολύ σταθερό ή τελείως ασταθές και τα πράγματα πρέπει να έχουν αξία στη μέση όλου αυτού του χώρου, όλης αυτής της έλλειψης, όλης αυτής της κίνησης. Πρέπει να έχουμε αξία. Πρέπει να σταματήσουμε και να κοιτάξουμε όλα αυτά που επιθυμούμε και πρέπει να απομνημονεύσουμε την περιφέρειά τους. Πρέπει να παλεύουμε για τους στόχους μας, αλλά ακόμα περισσότερο πρέπει να κάνουμε υπομονή και τους βιώνουμε σαν να ναι η μοναδικές αλήθειες στις οποίες πιστεύουμε.

Μπορούμε να γίνουμε οι ίδιοι τα πυροτεχνήματα που περιμένουμε.

Ποια επιτυχία μπορείτε να γιορτάσετε σήμερα; Για ποιες μελλοντικές επιτυχίες ελπίζετε;

Πρωτότυπο κείμενο: darlingmagazine.org