Εντάξει, δεν χρειάζεται να προσπαθήσει κανείς πολύ για να αποδείξει ότι ο εν λόγω ισχυρισμός είναι μια σκέτη ανακρίβεια: η ίδια η λέξη «απιστία» είναι γένους θηλυκού! Φυσικά, δεν πρόκειται να περιοριστώ σε ένα τόσο απλοϊκό επιχείρημα, γραμματικής φύσης, για να σας πείσω ότι η μέση γυναίκα είναι το ίδιο πιθανό –αν όχι πιθανότερο- να κερατώσει όσο και ο μέσος άντρας. Θα το κάνω μιλώντας με δεδομένα και αποδείξεις (και ονόματα) και θα δείτε που θα συμφωνήσουμε.

Αρχικά, να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν είμαστε εδώ για να κρίνουμε κανέναν (ή, εν προκειμένω, καμία). Στην τελική, όταν κάποιος κερατώνει, σπανίως φταίει μόνο αυτός. Αν  μετά από κι-εγώ-δεν-ξέρω-πόσο-καιρό σχέσης έχω δέσει τον γάιδαρό μου και δεν προσπαθώ να κρατήσω την φλόγα ζωντανή, δεν φταίει και η άμοιρη η κοπέλα μου, που θα με κάνει Καρκίνο με κέρατα, αναζητώντας κάποιον άλλον να την ανάψει (και κυριολεκτικά και μεταφορικά)! Την στιγμή που μια γυναίκα πάψει να γοητεύεται απ’ τον άντρα που έχει δίπλα της, θ’ αρχίσει να ψάχνει για κάποιον άλλο, από λίγο πιο μακριά, για να τον φέρει πιο κοντά! Το ίδιο ισχύει, φυσικά, και για την περίπτωση που δεν ικανοποιείται πλέον σεξουαλικά γιατί, ας μην κρυβόμαστε πίσω απ’ το δάχτυλό μας, το σεξ είναι ένας απ’ τους βασικούς πυλώνες κάθε σχέσης! Αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι κι εμείς θα κερατώναμε για τους ίδιους ακριβώς λόγους.

Τότε, θα μου πείτε, γιατί κατηγορώ τις γυναίκες; Τις «κατηγορώ» γιατί μια γυναίκα μπορεί να απιστήσει και για πολλούς άλλους λόγους που, νομίζω, είναι άρρηκτα συνδεδεμένοι με το γεγονός ότι είναι γυναίκα! Το πιο τρανταχτό παράδειγμα, είναι η σχεδόν εμμονική ανάγκη τους για συνεχή επιβεβαίωση. Μια γυναίκα σε σχέση νιώθει ότι «μετράει» αν τραβάει την προσοχή και άλλων ανδρών εκτός του δικού της. Στην πραγματικότητα, αυτό που χρειάζονται οι γυναίκες είναι κάποιον που θα τις κάνει συνεχώς να νιώθουν καλά με τον εαυτό τους (τύπου «θέλω να σε έχω και γκόμενο και… ψυχολόγο») και αν αυτός ο κάποιος δεν είναι η σχέση τους, θα είναι κάποιος άλλος.

Εκτός αυτού, ο συναισθηματικός τους κόσμος μοιάζει με τρενάκι στο λούνα παρκ: από δυσθεώρητα ύψη σε αβυσσαλέα βάθη! Γουστάρουν τρελά τον γκόμενό τους την μία στιγμή και την άλλη, τις εκνεύρισε και δεν θέλουν να τον βλέπουν μπροστά τους. Γενικά, νομίζω ότι η μέση γυναίκα θεωρεί ότι η σχέση της περνάει κρίση αν για κάποιο διάστημα τα πράγματα είναι κατά τι πιο υποτονικά. Αν τύχει, τώρα, να βρεθεί εκείνο το διάστημα κοντά τους κάποιος άλλος, πρόθυμος ν’ ακούσει τα παράπονά τους και να τις παρηγορήσει, είναι αρκετά πιθανό να τις κερδίσει. Και ξέρετε γιατί; Γιατί μια γυναίκα είναι πολύ πιο πιθανό να κερατώσει όταν νιώθει ευάλωτη συναισθηματικά. Και όχι, δεν τα βγάζω απ’ το μυαλό μου, έχω ακούσει, ιδίοις ωσί, γυναίκα να λέει ακριβώς αυτό! Το χειρότερο, είναι ότι σ’ αυτήν τη φάση είναι εξοργιστικά εύκολο να κάνεις μια κοπέλα ν’ αμφιβάλλει για τα συναισθήματά της για το αγόρι της. Όλο κι όλο που πρέπει να κάνεις είναι να της επισημάνεις τα ελαττώματά του και να είσαι τρυφερός μαζί της και εκείνη θ’ αρχίσει να σκέφτεται ότι ο γκόμενός της είναι ένας χαμένος ενώ εσύ, ο θεός Έρωτας εξανθρωπισμένος! Αν, δε, την πείσεις ότι έχεις και κάποια στοιχεία που εκείνη θέλει και ο δικός της δεν έχει, τότε περνάς κατευθείαν στο επόμενο level και το αγόρι της αποτελεί παρελθόν πριν προλάβεις να πεις «Τρεις τίγρεις και τρία τιγράκια»

Κλείνοντας, θα μιλήσω για την μάστιγα που ταλανίζει το γυναικείο φύλο –άσχετα αν, τελικά, την πληρώνει το αντρικό! Πιστεύω ακράδαντα ότι οι περισσότερες γυναίκες απατούν απλά και μόνο γιατί γουστάρουν τις ιντριγκαδόρικες καταστάσεις. Αν τραβήξει την προσοχή τους κάποιος ο οποίος το παίζει δύσκολος, θα κολλήσουν μαζί του και θα συνεχίσουν ν’ ασχολούνται μέχρι να τον κερδίσουν. Εννοείται, επίσης, ότι τις εξιτάρει η αίσθηση του απαγορευμένου που υπάρχει στο να κερατώσεις το αγόρι σου και θέλουν, μέσα απ’ αυτό, να διαπιστώσουν και οι ίδιες τα όρια τους. Και, προφανώς, το να περάσεις με κόκκινο στο φανάρι μάλλον δεν είναι αρκετά ενδιαφέρον -ή  αρκετά επικίνδυνο!