Σε περιμένω. Είμαι εδώ, ζω χρόνια ψάχνοντας να σε βρω. Πέρασα πολλά και εσύ το ίδιο είμαι σίγουρη. Χρόνια σε άδειες αγκαλιές, σε άνοστα φιλιά, σε ψεύτικα χάδια. Ώρες χαμένες πάνω από μια οθόνη περιμένοντας έναν μικρό ήχο που θα ορίσει με ψεύτικες λέξεις όλη σου την ημέρα, ένα όνομα που θα εμφανιστεί που θα αλλάξει πρόσκαιρα τη διάθεσή σου, συμβιβασμένη σε μετριότητες και στο λίγο του καθενός.

Είσαι ο στίχος που σιγοτραγουδώ, η μουσική που χορεύω και φαντάζομαι τα χέρια σου να με αγκαλιάζουν και τα βήματά σου να με οδηγούν. Σου λέω καλημέρα κοιτάζοντας τον ουρανό και καληνύχτα όταν γυρνάω στη μεριά σου στο κρεβάτι.

Σε φαντάζομαι να με φιλάς στο λαιμό, να χαϊδεύεις τα μαλλιά μου, να σκουπίζεις τα δάκρυά μου τις ημέρες της απελπισίας και να γελάς με το γέλιο μου της ημέρες της ευτυχίας.

Εσένα που ακόμα δεν σε ξέρω, που το πρόσωπό σου δεν το έχω αγγίξει, που τα χέρια σου δεν έχω κρατήσει, εσύ που σε περιμένω καιρό. Χάθηκες και εσύ σε κενές γνωριμίες, σε ανούσιες συζητήσεις, σε σώματα πλαστικά και σε μάτια άδεια.

Είμαι εδώ φωνάζω με μια ελπίδα πως θα με ακούσεις σε μια άλλη διάσταση, πως όπου και αν βρίσκεσαι θα ακούσεις τη φωνή μου και θα έρθεις να με βρεις με τη ίδια λαχτάρα και λύτρωση με εμένα. Να με κοιτάξεις και να με ρωτήσεις που ήμουν τόσο καιρό και εγώ να κρυφτώ στην αγκαλιά σου προσπαθώντας να χωρέσω στη θέση που πάντα προοριζόταν για μένα.

Ξέρω ότι με ψάχνεις και εσύ, σαν να συνδεόμαστε με μια αόρατη κλωστή, αλλά ο ένας δεν μπορούσε τόσο καιρό να φτάσει στον άλλο. Εμπόδια και κόμποι μεσολαβούσαν. Αλλά πλέον το νιώθω, με πλησιάζεις, κάνουμε και οι δύο τα βήματά μας, άλλοτε γρήγορα και άλλοτε αργά, βασανιστικά αργά, σαν ο χρόνος να κολλάει σε μια επιθυμία που ειπώθηκε αλλά δεν ικανοποιήθηκε ποτέ.

Ξέρω ότι έρχεσαι και ας μη σε γνωρίζω. Είναι η ανάγκη μας να συναντηθούμε, να κλείσουμε τον κύκλο αυτό και να ανοίξουμε άλλον μαζί. Έναν κύκλο που θα τον γεμίσουμε με βραδινές αγκαλιές στον καναπέ με ένα ποτήρι κρασί και πρωινά χάδια κάτω από το σεντόνι.

Περιμένω την ημέρα που θα με βρεις, που θα με κοιτάξεις μέσα στο πλήθος και θα με ξεχωρίσεις, που θα εντοπίσεις την αγνότητα στο βλέμμα μου και την αθωότητα στη ψυχή μου, που τα κράτησα για σένα να τα δεις, όσο και αν με προκάλεσαν οι άλλοι για να τα αφήσω. Που θα καταλάβεις ότι είμαι εγώ για σένα αυτή που θα σε κάνει να ξαναορίσεις τον έρωτα και να νιώσεις την αγάπη στην πιο αλτρουιστική της μορφή, χωρίς εγωισμούς και απώτερους σκοπούς.

Είμαι εδώ και σε περιμένω ακόμα, με μια προσμονή που με εξαντλεί αλλά με πεισμώνει κιόλας, με ένα μυαλό που ζωγραφίζει τις γωνίες του προσώπου σου, με μια καρδιά που ανυπομονεί να μάθει το όνομά σου για να χτυπά στον ήχο του και μια ψυχή που αναζητά την ασφάλεια και τη προστασία στην αγκαλιά σου. Οπότε έλα όσο πιο γρήγορα μπορείς.