Με κοιτάς διερευνητικά, ψάχνεις να βρεις τι κρύβεται πίσω από το χαμόγελό μου την ώρα που ρουφάω το καπνό από το τσιγάρο μου. Σε ενοχλεί μου λες, πρέπει να το κόψεις επιτέλους και ας κάνεις πέντε την ημέρα. Τρως από το φαγητό που σου μαγείρεψα, παραγγελία σε mail το πρωί στο γραφείο και πίνεις από το αγαπημένο σου κρασί που πάντα φροντίζω να έχω σε κατάλληλη θερμοκρασία για να το απολαμβάνεις. Σου σερβίρω το γλυκό, μη φας εσύ λες με ένα αυστηρό ύφος, ήρθε το καλοκαίρι, θέλω να είσαι ωραία στις διακοπές μας.

Μετράω την υπομονή μου, την ψυχραιμία μου, απορώ με τον εαυτό μου που δεν σου έχω πετάξει το φαγητό και δεν σε έχω λούσει με το κρασί ακόμα. Φέρσου σαν κυρία όπως μου έλεγε η μάνα μου από μικρή και ακόμα αναρωτιέμαι που σταματάει η αξιοπρέπεια και που ξεκινάει η ηλιθιότητα.

Απορώ πόσα πρέπει να στερηθώ και πόσα πρέπει να αλλάξω για να αρέσω σε εσένα που με το που με είδες  ξέχασες να συστηθείς,  που έχυσες το ποτό σου στη πρώτη χειραψία, που με κράταγες τρυφερά από το μπράτσο μέχρι να σου δώσω το τηλέφωνό μου και δεν με άφηνες να φύγω με τη παρέα μου εκείνο το παγωμένο βράδυ της Πρωτοχρονιάς.

Τί να μεσολάβησε που το παιδί που έχασε τα λόγια του στην εικόνα μου, έγινε αυστηρός πατέρας που νουθετεί και επιβάλει τη γνώμη του; Φταίω εγώ που σε προσέχω, που μου αρέσει να φροντίζω τον άνθρωπο που επιλέγω να είμαι δίπλα του, φταίει που είμαι ανεχτική σε πικρόχολα σχόλια από «αγάπη» πάντα όπως που λες;

Σβήνω το τσιγάρο με μια μανία στο τασάκι, σαν να θέλω να νιώσω στον πάτο του τη καρδιά μου που σφίγγεται τόση ώρα ψάχνοντας να βρει τις κατάλληλες λέξεις για να σου απαντήσει. Είναι βλέπεις που από όσο θυμάμαι τον εαυτό μου σιχαινόμουν τις εντάσεις και τους καβγάδες, λόγω παιδικών βιωμάτων όπως αργότερα θα διαβάσω σε ένα βιβλίο ψυχολογίας. Αλλά αυτό λίγο σε αφορά παρόλο που από το πρώτο ραντεβού ήθελες να μάθεις τα πάντα για μένα, με μια ανυπομονησία να με ανακαλύψεις όλη, μέσα και έξω, σαν μια καινούρια χώρα που κατακτάς και επιθυμείς διακαώς να εξερευνήσεις.

Σου λέω κοίτα με καλά, είμαι εγώ η ίδια όπως εκείνη τη νύχτα που στην αλλαγή του χρόνου έψαχνες μέσα στον κόσμο να φιλήσεις, είμαι εγώ, που και να μαγειρεύω ξέρω και να χορεύω μέχρι το πρωί στον ήχο της αγαπημένης μας μουσικής, που και καθαρίζω και μπορώ όλο το βράδυ να σε γεμίζω με τα χάδια μου, που και καλή δουλειά μπορώ να έχω και να σε συνοδεύω με περηφάνια στα επαγγελματικά σου δείπνα, ενισχύοντας την εικόνα σου όπως λες, έστω και με τα τρία παραπάνω κιλά που ακόμα παλεύω να χάσω από το Πάσχα.

Αυτό που δεν ξέρεις, όμως, είναι ότι όλα αυτά τα κάνω πρώτα για μένα. Για να είμαι εγώ καλά και ευτυχισμένη. Χαίρομαι με τον εαυτό μου που μπορώ να ανταποκρίνομαι με επιτυχία σε όλους τους ρόλους που μου έθεσε αυτός ο κόσμος ως γυναίκα, αλλά και σε όλους αυτούς που επέλεξα εγώ ως άνθρωπος.

Κοίτα με ξανά, ο καπνός έχει εξαφανιστεί, κοίτα με που σου δείχνω τη πόρτα του σπιτιού μου που έκανες δικό σου τους τελευταίους μήνες και άφησε μου και το κλειδί φεύγοντας. Μπορεί όντως να δίνω πολλά από νωρίς και αυτό να είναι το λάθος μου, έχω όμως ακόμα πολλά να δώσω, αστείρευτη πηγή αυτή η καρδιά σκέφτομαι ταυτόχρονα και επιλέγω πλέον να τα προσφέρω σε κάποιον που τα εκτιμά και τα ανταποδίδει, σε κάποιον που να μη ζητήσει να αλλάξω το παραμικρό που ερωτεύθηκε σε εμένα και θα του αρέσω όπως είμαι, χωρίς περικοπές και τροποποιήσεις. Οπότε στο καλό να πας και καλά να περνάς…