Λέω να ξεκινήσω αυτό το άρθρο με μια καθολική και παραδεδεγμένη αλήθεια: Το φλερτ είναι μια υπόθεση καθαρά ανδρική. Όχι, δεν ελλοχεύει καμία σεξιστική διάθεση σε αυτή μου την άποψη, ούτε σημαίνει πως πιστεύω, ότι και οι γυναίκες στον 21ο αιώνα δεν μπορούν να φλερτάρουν έναν άνδρα. Κάθε άλλο. Φυσικά και μπορούν και το κάνουν ενίοτε, αλλά σίγουρα όχι με την ίδια ευκολία και ευχέρεια, που διαθέτουν οι άνδρες, μιας και ίσως ο ανδρικός πληθυσμός έχει εξασκηθεί περισσότερο, αφού είναι φανερό πως στους άνδρες αρέσει να φλερτάρουν τόσο όσο αρέσκονται και οι γυναίκες να γίνονται το αντικείμενο αυτού του φλερτ. Γιατί μάλλον, το πανάρχαιο σύνδρομο του κυνηγού-θηράματος δεν λέει να εγκαταλείψει την φύση μας, όσο κι αν έχουμε προσπαθήσει να την εκπολιτίσουμε.

Αλλά τι είναι τελικά το φλερτ; Το φλερτ είναι μια ακόμα τέχνη. Είναι μια τέχνη τόσο παλιά, όσο και η διαμάχη ανάμεσα στα δύο φύλα, χωρίς αυτό όμως να σημαίνει σε καμία των περιπτώσεων, ότι θα μπορούσε να θεωρηθεί απαρχαιωμένη ή ακόμα ακόμα και ξεπερασμένη. Όπως κάθε σωστή τέχνη λοιπόν, που σέβεται τον εαυτό της μπορεί να αποκτηθεί με έναν και μόνο τρόπο, διαμέσου ενός θεμελιώδους νόμου: εκείνου της χρόνιας εξάσκησης.

Όσα κι αν μας έχουν πει γι’ αυτό, όσες αναλύσεις κι αν έχουν προσπαθήσει να γίνουν για τον σωστό τρόπο που πρέπει να γίνεται το φλερτ, το σίγουρο είναι ένα. Συνταγή δεν υπάρχει. Μονάχα ένας μικρός, αλλά εξαιρετικά σημαντικός κανόνας που πρέπει να ακολουθηθεί: Όταν παίρνεις απόφαση να κορτάρεις στα ίσια μια γυναίκα, πρέπει να είσαι ο εαυτός σου και πρέπει να είσαι έτοιμος ακόμα και για ήττα, σαν σωστός μαχητής που είσαι. Γιατί παρόλο που πολλάκις μας έχουν επισημάνει πως δεν πρόκειται για πόλεμο, ας παραδεχτούμε πλέον ότι απλώς μας χρυσώνουν το χάπι. Πόλεμος μεγατόνων είναι. Άγριος, σκληρός και αδυσώπητος, αλλά αν καταφέρεις να κερδίσεις μια μικρή μάχη τότε το έπαθλο αξίζει τις όποιες δυσκολίες πέρασες (και ξεπέρασες) μέχρι να φτάσεις σε αυτό και σε κάνει να ξεχνάς τις παρελθούσες ήττες (ακόμη κι αν ήταν πολλές, πάρα πολλές).

Αρχικά, το φλερτ ξεκινάει με την επικοινωνία. Κι όχι απαραίτητα την λεκτική, γιατί οι άνδρες δεν είμαστε και πολύ καλοί στα λόγια. Η επικοινωνία με τα μάτια, το βλέμμα, τη στάση του σώματος ή ακόμα και με ένα ταυτόχρονο απειροελάχιστο μειδίασμα των χειλιών, μπορεί να αποβεί πιο σημαντική από την όποια κουβέντα, η οποία μπορεί και από αμηχανία να μην εξελιχθεί όπως θα ήθελες και να την θυμάσαι μετά, με μια ισχυρή επιθυμία να ανοίξει η γη να σε καταπιεί. Γι’ αυτό καλό θα ήταν τα πρώτα σήματα που θα στείλεις να είναι άηχα, αλλά να δηλώνουν ξεκάθαρα τις προθέσεις σου. Και η πρόθεσή σου δεν είναι άλλη από το να κάνεις την κοπέλα που φλερτάρεις να σε προσέξει. Κι αυτό χρειάζεται λεπτή τεχνική και γρήγορους συνδυαστικούς ρυθμούς.

Πρέπει δηλαδή να έχεις πάρει εκείνο το λάγνο ύφος και το αδιόρατο, παιχνιδιάρικο χαμόγελο στα χείλη. Ακόμα κι αν ο κόσμος καταστρέφεται γύρω σου εσύ πρέπει να είσαι εστιασμένος στο κέντρο του δικού σου κόσμου σου που τυγχάνει να κάθεται απέναντί σου ή δίπλα σου ή κάπου κοντά σου τέλος πάντων. Εντάξει, μην αγνοήσεις και τον Γ΄ παγκόσμιο πόλεμο, αλλά μια μάχη σε παίρνει άνετα να την αντιπαρέλθεις, αφήνοντάς την να εξελιχθεί δίπλα σας χωρίς τη δική σας συμμετοχή. Αν δεν την γνωρίζεις και μόλις την κέρασες ένα ποτό, μπορείς να πας να συστηθείς και απλώς να πεις κάτι αστείο. Καλό θα ήταν να αποφύγεις τα ανέκδοτα, για τα οποία στην παρέα σου φέρεις καλή φήμη, σε αυτήν την περίπτωση όμως πιθανότατα θα σε κάνουν γελοίο. Βέβαια, σε κάθε περίπτωση θα καραδοκεί ο φόβος μιας απόρριψης με την εύκολη δικαιολογία του «πέφτουλα», την οποία φυσικά δεν θα την πει πότε μπροστά σου, εκτός κι αν η γκόμενα διαθέτει περισσότερα… κότσια από σένα, αλλά θα το πιστεύει και θα μοιραστεί την συγκεκριμένη άποψη με τις φίλες της, οι οποίες σαφέστατα θα συμφωνήσουν μαζί της. Αλλά που βρίσκεται η στενή γραμμή ορίων ενός άνδρα που φλερτάρει κι ενός πέφτουλα; Συνήθως δεν υπάρχει! Βρίσκεται στο αν και κατά πόσο η κοπέλα ου φλερτάρεις ενδιαφέρεται. Αν ο τύπος που της κάνει το κομπλιμέντο της αρέσει τότε την φλερτάρει. Αν όχι… Της την πέφτει σε σημείο να γίνεται ενοχλητικός, ο κρετίνος.

Οι γυναίκες πάντως για να λέμε και του στραβού το δίκιο πείθονται εύκολα. Όχι, δεν είναι λιγότερο έξυπνες από εμάς, ούτε πιο εύκολες όταν πρόκειται για έρωτες, κι ας θέλουμε έτσι να νομίζουμε. Απλώς δεν λειτουργούν με τη λογική εκείνη τη στιγμή. Δεν σκέφτονται αν είναι σωστό ή έξυπνο αυτό που θα πεις, αλλά αυτό που την έκανε να αισθανθεί αυτό που είπες. Είναι αυτό που κάπως πεζά, αλλά εύστοχα συνήθιζε να λέει ο παππούς μου: οι γυναίκες θέλουν μπλα μπλά. Όσο άσχημος κι αν είναι ο άλλος, όσο κι αν δεν είναι ο τύπος της, αν το χει στο λέγειν, πες πες τελικά θα την ρίξει.

Γιατί κακά τα ψέματα, κάθε γυναίκα θέλει να την φλερτάρουν. Γιατί κάθε γυναίκα  -ή για να το θέσω καλύτερα, κάθε άνθρωπος- έχει ανάγκη το φλερτ, την ανάγκη να αισθανθεί ποθητός. Και το φλερτ είναι αυτή ακριβώς η ουσία των ερωτικών σχέσεων. Είναι η απαρχή των πάντων. Δείχνεις το ενδιαφέρον σου με μια εξεταστική ματιά και με ένα ελαφρώς γέρσιμο του κεφαλιού στο πλάι για να παρατηρήσεις καλύτερα το είδωλο που τα οπτικά νεύρα στέλνουν αντεστραμμένο στον εγκέφαλό σου.

Το φλερτ είναι κάτι όμορφο, υπέροχο, μαγικό. Είναι το συναίσθημα του να ανακαλύπτεις πόσο όμορφος είναι τελικά αυτός ο κόσμος, παρά την ασχήμια που πάνε να του προσδώσουν. Είναι το πρώτο βήμα για να πεις λίγες στιγμές μετά ότι ερωτεύεσαι. Είναι η τέχνη να της λες με σαγηνευτικό ύφος πόσο υπέροχα μάτια έχει, τη στιγμή που τα μάτια της φαντασίας σου, την βλέπουν γυμνή με γόβες στιλέτο και μαλλιά πιασμένα σε αυστηρό κότσο, έτοιμη να σου ανταποδώσει έμπρακτα τις άηχες και λεκτικές φιλοφρονήσεις σου…

Το φλερτ είναι μονάχα το πρώτο, αλλά το σημαντικότερο βήμα ενός ταξιδιού πολλών χιλιομέτρων.