Τα βράδια είναι κατάλληλα για σκέψη και περισυλλογή. Ειδικά τα καλοκαιρινά που έχουν και δροσιά σε προσελκύουν να διαβάσεις, να σκεφτείς και να συζητήσεις για θέματα που ίσως με το φως της μέρας μπορεί και να μην πλησιάζει το μυαλό σου. Στο darling magazine ένα τέτοιο βράδυ, διαβάσαμε για τους φόβους. Τους φόβους που όλοι μας έχουμε και πολλούς από αυτούς δεν τολμούμε ούτε στον ίδιο τον εαυτό μας να ομολογήσουμε. Αυτούς πάλι που τους γνωρίζουμε, τους αποφεύγουμε με όλα μας τα μέσα.

Είτε ο φόβος μας είναι να μιλήσουμε μπροστά σε κοινό, είτε είναι οι αράχνες, είτε ο θάνατος κάποιου αγαπημένου μας προσώπου, είτε κάτι πιο ασυνήθιστο, είναι δύσκολο να έρθουμε αντιμέτωποι με αυτόν. Κάποιοι από αυτούς είναι πολύ φυσιολογικό να μας ‘μαγκώνουν’, ενώ άλλοι, όπως για παράδειγμα οι αράχνες είναι ίσως και ακατανίκητοι.

Είναι όμως και εκείνοι που προέρχονται από αλήθειες οι οποίες αφορούν τους εαυτούς μας ή κάποια κατάσταση, τις περισσότερες φορές επίπλαστη. Αυτούς  ΝΑΙ, μπορούμε να τους διαχειριστούμε και να τους αντιμετωπίσουμε.

Αλλά τι είναι εκείνο που μας κρατάει από το να ελευθερωθούμε από τις σκέψεις εκείνες που μας δημιουργούν τους φόβους μας; Όταν παραποιούμε την αλήθεια μιας κατάστασης εις βάρος του εαυτού μας, τον εμποδίζουμε από το να εξελίξει τις πραγματικές του δυνατότητες και να πραγματοποιήσει τα όνειρά του. Πιθανόν να θέλουμε να παραιτηθούμε από τη θέση εργασίας μας και να μην κάνουμε αυτό το βήμα από φόβο ότι δεν θα βρούμε κάπου αλλού αυτό που ψάχνουμε. Επίσης μπορεί να θέλουμε να συνεχίσουμε τις σπουδές μας σε κάποιο αντικείμενο που μας κέντριζε από πάντα το ενδιαφέρον, αλλά να μην παίρνουμε την απόφαση λόγω της σκέψης ότι πέρασαν τα χρόνια της εκπαίδευσης και δεν είναι πια για εμάς αυτά. Ωστόσο, νιώθουμε ανίκανοι ή πολύ πιεσμένοι για να προχωρήσουμε σε αυτά που επιθυμούμε και ευχόμαστε να είχαμε τη δύναμη και να το κάναμε. Γι’ αυτό θα πρέπει να ρωτήσουμε: τι ψέματα λέμε στους εαυτούς μας τα οποία μας κρατούν εγκλωβισμένους με φόβους και ‘δεν μπορώ’;

Όποιος κι αν είναι ο φόβος που μας διακατέχει, πρέπει να βρούμε τη ρίζα του. Σε πολλές περιπτώσεις οι φόβοι μας προκύπτουν από σκέψεις αναφορικά όχι με το ποιοι είμαστε, αλλά με το ποιοι δεν είμαστε! Φοβόμαστε να ξεπεράσουμε ορισμένες καταστάσεις και να επιτύχουμε κάποιες άλλες, επειδή δεν πιστεύουμε ότι θα ήμασταν ποτέ εκείνοι οι άνθρωποι που θα κατάφερναν τα παραπάνω. Συζητώντας λοιπόν τις αμφιβολίες και τις ανασφάλειές μας με έναν έμπιστο φίλο ή έναν ειδικό, θα είμαστε σε θέση να δούμε αντικειμενικά τον εαυτό μας και την κατάσταση και να λάβουμε την ώθηση να αφήσουμε τους φόβους μας πίσω. Μόλις αναγνωρίσουμε τι είναι αυτό που αποφεύγουμε τόσο καιρό, θα είμαστε έτοιμοι να σχεδιάσουμε το σχέδιο αντιμετώπισής του, ξεκινώντας από μικρά βήματα που θα μας οδηγήσουν στη λύση.

Αν δεν αντιμετωπίζουμε τους φόβους μας συνειδητά και με όλη την αλήθεια μας, δεν θα ρίξουμε ποτέ τα τείχη που μας εμποδίζουν από τη συμφιλίωση με τον εαυτό μας και την επίτευξη των στόχων και των ονείρων μας!

Εξάλλου, ‘the cave you fear to enter, holds the treasure you seek’