Ο κάθε άνθρωπος έχει το δικό του μερίδιο ευθύνης να διαχειριστεί μέσα στον επιλεγμένο τρόπο ζωής του. Αν μπορούσαμε να ισχυριστούμε, πως η ευθύνη που αναλογεί στον καθένα από εμάς, είναι ισόποση σε όλη την ανθρωπότητα, τότε θα συνειδητοποιούσαμε τη σπουδαιότητα που απορέεται μέσα από κάθε μας σκέψη και κίνηση, ως προς το αποτέλεσμα και τον αντίστοιχο αντίκτυπο που δημιουργείται. Η ελευθερία έκφρασης του λόγου και η μοναδικότητα του καθενός μας στο τρόπο σκέψης, δεν θα μπορούσαν με κανένα άλλο τρόπο να γίνουν περισσότερα αισθητά και αντιληπτά, αν απουσίαζε η έννοια της ευθύνης.

Το ρίσκο της κάθε μας επιλογής, περικλείει μια σειρά από πιθανά ενδεχόμενα εντός αλλά και εκτός της εκτίμησης με την οποία την προσεγγίσαμε αρχικά. Συνήθως το μέγεθος του ρίσκου, είναι ανάλογο με την ανταμοιβή, την εξέλιξη και την επιβεβαίωση μιας συνειδητοποίησης, ότι όλα είναι δυνατά. Τα “γεωγραφικά σύνορα” των προσωπικών κεκτημένων του καθενός μας, καθορίζονται και εξαρτώνται κατά κύριο λόγο, από τον τρόπο διαχείρισης και κατανόησης της ευθύνης, τόσο του να τα διατηρεί όσο και να τα διευρύνει.

Η μόδα μέσα από τη διαρκή της προσπάθεια να πλησιάζει ολοένα και περισσότερο το ανθρώπινο συναίσθημα, έχει αναπτύξει πλήρη συναίσθηση σχετικά με το τίμημα που μπορεί να προκαλέσει το αποτέλεσμα της, αναγνωρίζοντας και υπηρετώντας πιστά με αυτό τον τρόπο το μέγεθος αυτής της ευθύνης απέναντι στο κόσμο. Μια αποτυχημένη εμπορικά συλλογή, εκτιμάται αρχικά με τη μορφή των μειωμένων πωλήσεων, ενώ στη συνέχεια επηρεάζει την αντίληψη με την οποία οι υποστηρικτές, αντιμετωπίζουν το συγκεκριμένο οίκο. Κάθε της δημιουργική απόπειρα, αποτελεί για την ίδια ένα ιερό πόλεμο εξιλέωσης, καθώς ουσιαστικά καλείται να ενσαρκώνει στο διαρκή δημιουργικό της στίβο, ταυτόχρονα τόσο τον αντίπαλο αλλά και τον ίδιο τον διαιτητή.

Ίσως αυτό που τελικά κάνει τη διαφορά μεταξύ των ανθρώπων, αυτό που πραγματικά τους εντάσσει σε μια διαφορετική μοίρα, πέρα από την κατεύθυνση των πιστεύω τους είναι κυρίως η αίσθηση της ευθύνης που υπηρετούν μέσα από τις πράξεις τους. Αν ο καθένας από εμάς, αποποιείται την διαρκή του προσπάθεια για προσωπική γαλούχηση, για την ενσάρκωση και προσωποποίηση ανώτερων ιδεών, τότε ποιο το νόημα της ανθρωπότητας; Η ευθύνη του να χαρτογραφεί κανείς μέσα από τη δημιουργικότητα ή την έκφραση του την ιστορικότητα της στιγμής και της εποχής του όπως ακριβώς κάνει η μόδα, έχει σαν απαραίτητη προϋπόθεση την προσέγγιση της σαν ευκαιρία και όχι σαν δεσμευτική συνέπεια.

Οποιαδήποτε στιγμή μπορούμε να εξελιχτούμε ή να “υποβιβαστούμε”. Η κάθε μας σκέψη, διάθεση, η κάθε μας λέξη ή ματιά, μεταδίδει σε ολόκληρο τον κόσμο το επίπεδο της υπευθυνότητας και το βαθμό της ελευθερίας του καθενός μας. Αυτό μας τοποθετεί αξιοθαύμαστα εκεί που ήδη είμαστε απόλυτα ταιριαστοί…στην ενσάρκωση του δικού μας πεπρωμένου…