Αν ζούσαμε σ’ έναν αγγελικά πλασμένο κόσμο, στον οποίο όλοι σεβόμαστε τις ανάγκες και την προσωπικότητα των άλλων, δεν θα χρειαζόταν καν να το διαβάσετε αυτό. Βέβαια, αν ζούσαμε σ’ έναν αγγελικά πλασμένο κόσμο, εμείς οι άντρες θα μπορούσαμε να σας μιλήσουμε χωρίς φόβο και πάθος για τα θέματα που μας απασχολούν, χωρίς ν’ ανησυχούμε μήπως σας πιάσει καμιά κρίση, οπότε δεν θα υπήρχε η ανάγκη να ασχοληθείτε με τα «σημάδια» που, ως οιωνοσκόποι, θα πρέπει να διακρίνετε και να ερμηνεύσετε. Ευτυχώς για μένα, δεν ζούμε σ’ έναν αγγελικά πλασμένο κόσμο γιατί αλλιώς δεν θα είχα για τι να σας γράψω σήμερα!

Ας κοιτάξουμε λοιπόν τα πράγματα κατά πρόσωπο! Αν υποθέσουμε ότι έχουμε εκείνο το είδος σχέσης που χαρακτηρίζεται από πολλούς ως «σοβαρή» (με καθημερινή επικοινωνία/επαφή, συγκατοίκηση και τα ρέστα), είναι πολύ πιθανό σε κάποια φάση να νιώσουμε την ανάγκη να «πάρουμε τον χρόνο μας». Αυτό δεν σημαίνει –απαραίτητα– ότι η σχέση μας πνέει τα λοίσθια οπότε δεν χρειάζεται να φρικάρετε. Εννοείται ότι η πιθανότητα να σας πούμε κατάμουτρα πως θέλουμε να περνάμε και λίγο (ή, λίγο περισσότερο) χρόνο χωρίς εσάς, είναι λίγο μικρότερη από το να ξανασχηματίσει το ΠΑΣΟΚ αυτοδύναμη κυβέρνηση. Η πικρή εμπειρία μας έχει διδάξει ότι δεν σας αρέσει να σας λέμε τέτοια πραγματάκια κι εμείς, προτιμούμε να σας αφήσουμε να καταλάβετε από μόνες σας τα ευκόλως εννοούμενα από το να σας αντιμετωπίσουμε κατά πρόσωπο. Εσείς μπορεί να το αποκαλείτε αυτό δειλία, αλλά εμείς το λέμε ένστικτο αυτοσυντήρησης.

Ποια είναι λοιπόν τα σημάδια που θ’ αρχίσουμε να σας στέλνουμε και που εσείς καλά θα κάνετε ν’ αντιληφθείτε εγκαίρως; Μεταξύ μας, νομίζω ότι είναι απλά πραγματάκια που φαίνονται από χιλιόμετρα αλλά που εσείς επιλέγετε να αγνοήσετε. Από σήμερα και μετά όμως, δεν έχετε δικαιολογία! Έλεγα λοιπόν… α, ναι! Τα σημάδια!

#1 – Η εξαφάνιση

Δεν απαντάμε σε μηνύματα; Μας παίρνετε τηλέφωνο και δεν το σηκώνουμε ή δεν σας παίρνουμε ποτέ πίσω; Νομίζω ότι δεν υπάρχει πιο ξεκάθαρος τρόπος να σας πούμε ότι θέλουμε λίγο χρόνο μακριά σας. Αν φτάσουμε στο σημείο να κάνουμε κάτι τέτοιο, συνήθως σημαίνει ότι νιώθουμε πιεσμένοι, παγιδευμένοι ή πανικόβλητοι απ’ το πώς προχωράνε τα πράγματα. Μην λέμε τα προφανή· με το να επιμένετε ή να κάνετε σκηνή, το πιο πιθανό είναι να μας τρέψετε σε άτακτη φυγή!

#2 – Αλλάξανε τα πλάνα μου

Αυτό είναι λίγο tricky. Κανονικά το να κάνουμε πράγματα μόνοι μας κι εσείς μόνες σας, δεν θα έπρεπε να είναι είδηση, υπάρχουν, όμως, κι εκείνα τα ζευγάρια που κάνουν τα πάντα μαζί, από το να βγουν για ποτό με φίλους μέχρι το να κάνουν γενική στο σπίτι. Αν είστε από αυτά τα ζευγάρια, και ξαφνικά ο καλός σας αρχίζει να… σας κάνει νερά, μάλλον θα ήταν καλό να του χαλαρώσετε λίγο τα λουριά πριν σας δαγκώσει το χέρι.

#3 – Σαν τον σκύλο με τη γάτα

Αν ξαφνικά τσακωνόμαστε περισσότερο απ’ ό,τι συνήθως και για πράγματα που παλιότερα περνούσαν στο ντούκου, είναι πολύ πιθανό ότι η όλη φάση μαζί σας, μας προκαλεί μια ένταση που ίσως κι εμείς οι ίδιοι δεν μπορούμε να κατανοήσουμε συνειδητά. Εκτονώνουμε, λοιπόν, αυτή την ένταση με το να τσακωνόμαστε μαζί σας. Αν βλέπετε ότι κάνουμε τέτοια κόλπα, κρατηθείτε για λίγο σε απόσταση. Ασφαλείας!

#4 – Προσωρινά μη διαθέσιμος

Μπορεί αυτό να είναι κυριολεκτικό ή μεταφορικό (τύπου «συναισθηματικά διαθέσιμος»). Καμιά φορά, αν συγκαταλέγεστε στις υπερτυχερές, μπορεί να είναι και τα δύο. Ό,τι και να ισχύει πάντως, αν βλέπετε ότι δεν έχουμε πια τόσο χρόνο για εσάς, ότι ακυρώνουμε τα ραντεβού μας ή ότι δεν σας μιλάμε πια όσο παλιότερα, τότε μάλλον χρειαζόμαστε περισσότερο χώρο. Μην μας παρεξηγείτε, δεν σημαίνει ότι δεν ενδιαφερόμαστε για εσάς ή ότι δεν σας αγαπάμε ή οτιδήποτε. Απλώς, θέλουμε λίγο περισσότερο «personal time» (που λέμε στο χωριό μου).

#5 – Αφοπλιστική ειλικρίνεια

Ξέρουμε ότι, σε πολλές περιπτώσεις δεν θέλετε ν’ ακούτε τα πράγματα με τ’ όνομα τους. Ας μη γελιόμαστε, κι εμείς το ίδιο είμαστε. Αν, όμως, ξαφνικά, αρχίσουμε να σας λέμε την αλήθεια για τα πάντα, χωρίς να προσπαθούμε να σας τα ωραιοποιήσουμε, δεν είναι γιατί μας απήγαγαν εξωγήινοι και μας αντικατέστησαν με σατανικούς κλώνους. Είναι γιατί κουραστήκαμε να ψάχνουμε να βρούμε δικαιολογίες. Αν λοιπόν, την επόμενη φορά που η απάντηση στην πρόταση «Θες να βρεθούμε;» είναι το «Μπα, δεν έχω καθόλου όρεξη», μην χάσετε τη γη κάτω απ’ τα πόδια σας. Απλώς, δεχτείτε το.

Το ξέρω ότι δεν είναι πολύ εύκολο να δεχτείτε (ή ακόμα και να καταλάβετε) ότι το να χρειαζόμαστε περισσότερο χώρο και χρόνο μακριά από εσάς δεν έχει, απαραίτητα, να κάνει μ’ εσάς αλλά μ’ εμάς τους ίδιους και τον τρόπο που έχουμε μάθει να λειτουργούμε μέσα σε μία σχέση. Ξέρω, επίσης, ότι είναι δύσκολο να μην σας πιάσει πανικός και να μην μπείτε στην διαδικασία να σκεφτείτε ότι, το ότι θέλουμε χρόνο μακριά σας, σημαίνει ότι δεν θέλουμε να είμαστε πια μαζί αλλά, ειλικρινά, αυτό δεν είναι πάντα απαραίτητο. Μπορεί, απλώς να μην θέλουμε να είμαστε μαζί σας συνέχεια. Στην τελική, δώστε μας τον χρόνο που μας χρειάζεται για να μας λείψετε.