Μιλάμε για την μαγεία την πραγματική που συμβαίνει μπροστά στα μάτια μας. Την μαγεία που δεν της δίνουμε το χώρο που χρειάζεται στη ζωή μας και εκείνη προσπαθεί από κάπου να βρει τρόπο να τρυπώσει. Σαν μικρό παιδί που παραπονιέται για λίγη προσοχή.

Η φύση έχει προνοήσει να μας χαρίζει απλόχερα τα πιο μαγικά θεάματα. Χωρίς κόπο, με την κατάλληλη απλότητα και την απόλυτη μοναδικότητα, χωρίς φωνές, χωρίς ένταση.

Ακόμη και αν όλα έχουνε πάει λάθος, ακόμη και αν έχουμε απογοητεύσει τους γύρω μας, τους εαυτούς μας, και πρέπει να ξαναρχίσουμε απ΄ το μηδέν, υπάρχει ένα πράγμα που δεν πρέπει να ξεχνάμε, πόσο τυχεροί είμαστε που μπορούμε να αντικρίζουμε ένα ηλιοβασίλεμα, μια πανσέληνο, το απέραντο γαλάζιο. Και κάπου εκεί ανάμεσα στην ανατολή, τις αποχρώσεις του ουρανού, το ακατέργαστο σχήμα των σύννεφων βρίσκουμε τις απαντήσεις σε ό,τι μας έχει πληγώσει αλλά και τη δύναμη να προσπαθούμε ξανά και ξανά να καταφέρουμε να πλησιάσουμε ο καθένας ξεχωριστά τη δικιά του ευτυχία.