Πίνω μια γουλιά καφέ και σκέφτομαι τον περαστικό που με βοήθησε πριν λίγες ώρες. Είχα τα χέρια μου γεμάτα σακούλες και προσπαθούσα μάταια να βγάλω το πορτοφόλι από την τσάντα, μέχρι που μου έπεσε κάτω μαζί με τα λεφτά. Τότε ήταν που σταμάτησε αυτός και τα μάζεψε. Ξαφνιασμένη και ταραγμένη σκεφτόμουν τις πιθανότητες να το πάρει και να αρχίσει να τρέχει. Αυτός όμως, μου το έδωσε και έφυγε βιαστικός. Δεν πρόλαβα καν να του πω ευχαριστώ. Πίνω άλλη μια γουλιά και σκέφτομαι πως δεν είναι ο μόνος που του το χρωστάω. Θα πρέπει να ευχαριστούμε περισσότερο τους ανθρώπους γύρω μας, και όχι μόνο από ευγένεια.

Το ευχαριστώ που χρωστάς στην οικογένειά σου. Στους γονείς σου για τότε που ξυπνούσαν τα βράδια όταν έκλαιγες, που με τον καιρό σου δίδαξαν τις αρχές τους και σε μεγάλωσαν έτσι ώστε να αποκτήσεις τις δικές σου. Τότε, που έκαναν οικονομίες και ξόδεψαν λεφτά σε φροντιστήρια για να έχεις εφόδια. Που σε πάιρνουν τηλέφωνο ακόμα κι όταν εσύ ξεχνάς να τους πάρεις και στέλνουν φαγητό για να μην τρως σκουπίδια. Και για τα λάθη που έκαναν και θα σου θυμίζουν αν και όταν βρεθείς στη θέση τους να τα αποφύγεις. Το ευχαριστώ στα αδέρφια ή τα ξαδέρφια, που σε προσέχουν, σε καλύπτουν και σε υποστηρίζουν ό,τι κι αν κάνεις. Τότε, σαν παιδί που μάλωνες μαζί τους και τώρα τα θυμάσαι και γελάς. Τότε, που με ένα μαγικό τρόπο βρήκαν και σου έδωσαν “δανεικά”. Και για εκείνη τη φορά που χρειάστηκες τη συμβουλή τους για ένα σοβαρό θέμα ή για το τι να φορέσεις το βράδυ.

Το ευχαριστώ που χρωστάς στους φίλους σου. Αυτά τα άτομα κατάφεραν και έγιναν και αυτά οικογένειά σου. Γιατί είναι μαζί σου σε κάθε στιγμή της ζωής σου, κάθε χαρά και λύπη, από κοντά ή από χιλιόμετρα μακριά. Παρόντες σε κάθε επιτυχία και αποτυχία πίνουν μαζί σου, ανέχονται τις ιδιοτροπίες σου και σε αγαπάνε χωρίς όρια. Είναι εκεί όταν τους παίρνεις τηλέφωνο στις πέντε το ξημέρωμα, όταν ακούν για εικοστή φορά μέσα στη μέρα για το άτομο που σε ενδιαφέρει και προσέχουν κάθε του κίνηση για να δουν αν σου αξίζει. Μπορεί να μην το έχεις προσέξει αλλά κάνουν και τους καραγκιόζηδες όταν δεν είσαι καλά. Ξεφτιλίζονται δημόσια μαζί σου και σου παίρνουν τούρτα για να σου κάνουν πάλι έκπληξη στα γενέθλιά σου.

Το ευχαριστώ που χρωστάς στους πρώην. Εντάξει, δεν είναι ανάγκη να τους πάρεις τώρα τηλέφωνο να τους το πεις, αλλά τους το χρωστάς. Αρχικά στην πρώτη πραγματική σου αγάπη. Με αυτό το άτομο ένιωσες πρωτόγνωρα συναισθήματα και άλλαξαν πολλά μέσα σου. Μαζί του έζησες πολλά για πρώτη φορά αλλά κι αυτά που έκανες πριν τον γνωρίσεις έμοιαζαν πλέον διαφορετικά. Μην ξεχνάς και τους άλλους πρώην που σου χάρισαν αξέχαστες εμπειρίες, όμορφες και άσχημες. Μερικούς αντί για ευχαριστώ θέλεις να τους πεις κάποιες άλλες εμπνευσμένες ευχές, καλά κάνεις, το αξίζουν. Η αλήθεια είναι όμως ότι επειδή βρέθηκαν και τέτοιοι στο δρόμο σου, άρχισες να εκτιμάς τους υπόλοιπους, ωρίμασες λίγο περισσότερο και έμαθες πώς να στέκεσαι ξανά στα πόδια σου.

Τέλος, το ευχαριστώ που χρωστάς σε πολλούς “αγνώστους”. Ανάμεσα σε αυτούς είναι αυτός που θα σηκώσει το πορτοφόλι που σου έπεσε, θα σου κρατήσει την πόρτα να περάσεις και θα σου δώσει τη σειρά του στο σουπερμάρκετ επειδή έχεις λιγότερα πράγματα .Οι καθηγητές που σε βοήθησαν πολύ περισσότερο από όσο το απαιτούσε η δουλειά τους, η συμφοιτήτρια που σε άφησε να αντιγράψεις και ο συνάδερφος που μοιράστηκες μαζί του την ατέλειωτη δουλειά σου. Εγώ θα ευχαριστήσω και αυτούς τους λίγους που θα πάρουν ξαφνικά ένα mail σου και χωρίς να σε ξέρουν θα σου δώσουν την ευκαιρία να πραγματοποιήσεις κάποιο από τα όνειρά σου.

Να λες συχνότερα ευχαριστώ και να νιώθεις τυχερός που υπάρχουν αυτά τα άτομα εκεί έξω. Αυτοί οι γνωστοί και οι άγνωστοι, μέσα από τα καλά και τα κακά τους, σου δίνουν εμπειρίες, δύναμη κι ελπίδα για να τα καταφέρεις ό,τι κι αν βρεθεί στο δρόμο σου.

 Σταυρούλα Γαβρανίδου