Η Λένα Δροσάκη είναι μία ηθοποιός που διαρκώς μας κερδίζει. Συμμετέχει σε δουλειές που συγκινούν και μαγεύουν, αναζητά την αλήθεια τους και την μοιράζεται μαζί μας με την ειλικρίνεια και την εκφραστικότητά της. Μας άνοιξε το σπίτι της, μας αποκάλυψε τις γωνιές που προτιμά και μας μίλησε για τα θεατρικά της σχέδια, για τα βραβεία που της απονεμήθηκαν φέτος, αλλά και για σκέψεις, σχέσεις και ανθρώπους.

Τι προσέθεσαν τόσο το βραβείο “Μελίνα Μερκούρη”, όσο και το βραβείο “Ελευθερία Σαπουντζή” στην καλλιτεχνική σου πορεία;

Θα ήθελα να ξαναπώ πως είναι τεράστια χαρά και ευτυχία που με τίμησαν με το βραβείο “Μελίνα Μερκούρη” και διπλή συγκίνηση που πρόσφατα επέλεξαν να μου δώσουν και το βραβείο “Ελευθερία Σαπουντζή”. Το μοιράστηκα με την Αλεξάνδρα Αϊδίνη και είμαι πολύ περήφανη. Όπως κι εκείνη είπε εκείνο το βράδυ (το αναφέρω γιατί είχε πολύ δίκιο, είναι μεγάλη αλήθεια) είναι τεράστια χαρά να μοιράζεσαι ένα βραβείο, όταν στις μέρες μας υπάρχει τόση ένταση και ανταγωνισμός. Να υπάρχει ένωση και τιμή μαζί. Μεταφέρω το νόημα αυτών που είπε, γιατί δεν θυμάμαι τα ακριβή της λόγια.

Η Λίλα λέει είναι ένα κείμενο που δεν γνωρίζουμε αν είναι πραγματικό ημερολόγιο ή μυθιστόρημα. Τι φαντάζεσαι;

Είναι γραμμένο από τον Σιμώ, τον ήρωα του έργου. Έτσι λένε… Εμένα μ’ αρέσει αυτή η εκδοχή, την έχω πιστέψει. Ίσως είμαι ρομαντική, το παραδέχομαι…

Οι δύο νέοι ανακαλύπτουν τους εαυτούς τους μέσω της επαφής τους. Ισχύει για όλες τις σχέσεις;

Το να ανακαλύψεις τον εαυτό σου είναι ένα θαύμα. Αυτοί οι δυο νέοι προσπαθούν να αποδεχτούν ο ένας τον άλλον, μήπως κάποια στιγμή γνωριστούν στ’ αλήθεια. Κάθε σχέση θέλει θάρρος και πίστη και η Λίλα τα διαθέτει, γι’ αυτό μπορεί και επιμένει. Ξέρει τι θέλει, είναι πιο σίγουρη. Ο Σιμώ έχει περισσότερο φόβο και αυτό τον κάνει πιο κλειστό, πιο επικριτικό. Δεν πιστεύει αμέσως, θέλει αποδείξεις και το πληρώνει. Σε όλες τις σχέσεις, για να είναι αληθινές χρειάζεται ειλικρίνεια, πίστη, αποδοχή και αγάπη.

Το Καγκουρώ είναι ένα έργο που μεταξύ άλλων, πραγματεύεται το θέμα της φυγής από την Ελλάδα προς αναζήτηση ενός καλύτερου μέλλοντος. Ποια είναι η γνώμη σου;

Ψάχνουμε όλοι μας το καλύτερο. Αναζητούμε την ευτυχία μας και την επιβίωσή μας. Όταν για παράδειγμα, σε μια σχέση υπάρχουν προβλήματα, οι προσπάθειες πρέπει να γίνονται κι από τις δυο πλευρές για να επέλθει λύση. Αν ο ένας επιμένει στα ίδια λάθη, στις ίδιες ιδέες, έρχεται σύντομα το αδιέξοδο. Πολύ συχνά βλέπουμε τη φυγή σαν πρώτη επιλογή. Ίσως τους αποκαλέσουμε και ισχυρούς εκείνους που φεύγουν. Η αλήθεια είναι ότι θέλει κότσια. Δεν είμαι σίγουρη αν θα μπορούσα να το κάνω. Η οικειότητα που πρέπει να θυσιάσω σε σχέση με την επικοινωνία είναι ένας βασικός μου φόβος. Διαφορετικός τρόπος σκέψης, άλλη γλώσσα, άλλη ζωή… Ίσως εγώ ακόμα να μην μπορώ να το σκεφτώ…

Οι σχέσεις μας με τους γονείς μας συνήθως λειτουργούν βοηθητικά ή περιοριστικά;

Οι σχέσεις με τους γονείς μας είναι ένα ζήτημα με δύο όψεις. Τα παιδιά έχουν άλλη γνώμη, οι γονείς άλλη… Κανονικά θα έπρεπε να μπει και ένας ψυχολόγος στη κουβέντα (γέλια). Τα παιδιά είναι μιμητικά και απορροφούν τις συμπεριφορές των γονιών. Οι γονείς θα πρέπει να είναι πολύ συνειδητοί για τις συμπεριφορές τους, διότι δημιουργούνται τραύματα που δεν είναι εμφανή. Άρα, το τι είδους σχέση έχουμε αναπτύξει μεγαλώνοντας αποτελεί μυστήριο. Πολλές φορές πιστεύουμε κάτι, μα η πραγματικότητα είναι πολύ μακρυά. Πάντα μιλάω από τη θέση του παιδιού, χωρίς να έχω γνώση για τις δυσκολίες του να μεγαλώνεις ένα παιδί. Είμαι κι εγώ σε μια φάση που προσπαθώ να κατανοήσω τους γονείς μου, να δω την δική μου ευθύνη σε μια σχέση με πολλή αγάπη και υποστήριξη. Πάντα όμως, πρόκειται για ένα θέμα που θέτει ζητήματα…

Μετά το Αχ!, τι ετοιμάζετε με τους Bijoux de Kant;

Στο Θέατρο Τέχνης θα παρουσιάσουμε το καινούργιο έργο του Άκη Δήμου, Όσα η καρδιά μου στην καταιγίδα. Είναι εμπνευσμένο από την Πρώτη αγάπη του Κονδυλάκη. Ανυπομονώ.

Στις παραστάσεις με τους BdK δίνετε μεγάλη βαρύτητα στο σώμα, τον λόγο, το εικαστικό κομμάτι. Δουλεύετε με συγκεκριμένο στόχο;

Το σώμα είναι η παρουσία του ηθοποιού που εκφράζει την αλήθεια, γιατί όσα δεν λέγονται στο θέατρο (και στη ζωή) τα εκφράζει το σώμα. Ο λόγος είναι ένα μεγάλο κομμάτι επίσης, γιατί έτσι επικοινωνείς το κείμενο. Η εικόνα, η αισθητική, το εικαστικό κομμάτι είναι η σύνθεση του χώρου όπου δηλώνεις και συνδέεις τις συναντήσεις των ηρώων. Το μουσικό περιβάλλον είναι το ψυχικό τοπίο. Στόχος είναι να ειπωθεί η αλήθεια μας.

Με ποιον τρόπο δουλεύεις τους ρόλους σου (ένστικτο, μελέτη, σκηνοθετική κατεύθυνση);

Έχω την αίσθηση πως τίποτα από αυτά δεν λείπει από τον τρόπο που δουλεύω. Κάθε φορά αυτό που αλλάζει είναι η δοσολογία του καθενός.

Υπάρχουν πολλοί νέοι άνθρωποι με όνειρα και ταλέντο που αγωνίζονται για αυτά που αγαπούν, μόνοι. Τι θα μπορούσε να βοηθήσει;

Είναι ένα φαινόμενο της εποχής μας. Ένας συνεχής αγώνας για να αποκτήσουμε ό,τι ποθούμε και αγαπάμε . Ό,τι έχουμε ανάγκη. Πιστεύω πως μέσα από αυτές τις δυσκολίες επέρχεται η ένωση και συναντάμε την αλήθεια, ξεσκεπάζονται τα ψέμματα πια. Το βλέπουμε γύρω μας, παντού, το ψέμα δεν αντέχει, αποκαλύπτεται γρήγορα.

Τι σε αποφορτίζει από την απαιτητική καθημερινότητα;

Ένας γεμάτος ύπνος, μια ζέστη αγκαλιά, ένα γευστικό φαγητό, μια βόλτα στο πάρκο. Όλα αυτά και άλλα τόσα. Με αγαπημένους μου ανθρώπους.

Τι απολαμβάνεις να κάνεις στην Αθήνα;

Προσπαθώ να απολαμβάνω οτιδήποτε κάνω. Η Αθήνα πέρα από την όμορφη “φασαρία” της έχει και γωνιές που μπορούν να σε ταξιδέψουν, αρκεί να τις ανακαλύψεις, να τις αναζητήσεις…

Στο σπίτι σου;

Τι απολαμβάνω να κάνω στο σπίτι μου; Τα πάντα. Μόνο έτσι θα είναι το σπίτι μου.

Σπίτι καταφύγιο ή ανοιχτό στους ανθρώπους; 

Ανατρέχοντας στο παρελθόν, μπορώ να ομολογήσω πως το σπίτι μου ήταν περισσότερο από όσο, ίσως, θα ήθελα ανοιχτό. Τώρα πια το σπίτι μου είναι ανοιχτό σε πολύ συγκεκριμένα πρόσωπα. Είναι το καταφύγιο μου.

Η Λένα Δροσάκη θα συμμετέχει στην παράσταση του έργου Καγκουρώ του Βασίλη Κατσικονούρη σε σκηνοθεσία Δημήτρη Μυλωνά στο Εθνικό Θέατρο (Πρεμιέρα 15/10), καθώς και στην παράσταση Η Λίλα λέει του Σιμώ σε σκηνοθεσία Μαριάννας Κάλμπαρη και Βασίλη Μαυρογεωργίου που μετά την περσινή της επιτυχία θα επαναληφθεί στο Θέατρο Τέχνης από 19/10 μέχρι 17/11. Θα ακολουθήσει η παράσταση του έργου Όσα η καρδία μου στην καταιγίδα με την ομάδα των Bijoux de Kant στο ίδιο θέατρο από 14 Ιανουαρίου.

Φωτογραφίες: Sandy & Odysseas | sovisualphotography.com

mua: Ιωάννης Μιχαλέλης / contact