Ναι, οκ, το ξέρω ότι ο τίτλος ακούγεται πολύ γλυκανάλατος αλλά μη με παρεξηγείτε. Έχω παρατηρήσει ότι πολλά έγκυρα περιοδικά ποικίλης ύλης (βλ. Cosmopolitan) κάνουν κάτι τέτοια κόλπα για να τραβήξουν το βλέμμα και είπα να το δοκιμάσω για να δω αν όντως λειτουργεί.

Μετά από αυτό το σύντομο «αντί προλόγου», μπαίνω γρήγορα στο θέμα μου για σήμερα. Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι, μεσούσης της κρίσης, εσύ τα κατάφερες με κάποιο τρόπο (το πιο πιθανό, θυσιάζοντας παρθένα στην πανσέληνο) να βρεις «σταθερή» δουλειά. Πέραν του προφανούς, ότι πλέον έχεις ένα κάποιο εισόδημα, πολλά άλλα πράγματα αλλάζουν ξαφνικά στη ζωή σου. Πλέον περνάς  ένα μεγάλο μέρος της ημέρας σου στον εργασιακό σου χώρο και γνωρίζεις πολύ νέο κόσμο. Υπάρχουν πολλές πιθανότητες, μέσα σε όλο αυτό τον κόσμο, να γνωρίσεις ένα άτομο (ή ίσως και περισσότερα) που να σου κεντρίσουν το ενδιαφέρον και να θελήσεις ν’ ασχοληθείς λίγο παραπάνω. Δεν θα συζητήσουμε τώρα το αν αυτό είναι καλή ιδέα ή όχι (θα έρθει η ώρα και γι’ αυτή τη συζήτηση!). Σήμερα θα μιλήσουμε απλώς για το τι πρέπει να κάνεις ώστε η όλη φάση να μην εξελιχθεί (πολύ) άσχημα!

Κατ’ αρχάς, καλό θα ήταν να σιγουρευτείς ότι στον χώρο εργασίας σου δεν υπάρχει κάποια συγκεκριμένη πολιτική στο θέμα  «σχέσεις μεταξύ υπαλλήλων». Μπορεί να σου ακούγεται αναχρονιστικό, μπορεί το παιδί των λουλουδιών μέσα σου να επαναστατεί, αλλά υπάρχουν εταιρείες που αποθαρρύνουν ή και απαγορεύουν τις σχέσεις μεταξύ των υπαλλήλων τους. Και όχι εντελώς άδικα αν με ρωτάς. Είναι πολύ πιθανό μια κρίση στις διαπροσωπικές σου σχέσεις να έχει άμεση επιρροή στην απόδοσή σου (δεν είμαι η φωνή του κεφαλαίου, απλώς κάνω τον δικηγόρο του διαβόλου).

Το επόμενο βήμα είναι να διαλέξεις προς ποια κατεύθυνση θα στρέψεις το ενδιαφέρον σου. Ας πούμε, ακόμα και αν η προϊσταμένη σου είναι μια κούκλα, καλό θα ήταν να μην εμπλακείς σε μία σχέση που μπορεί να σου προκαλέσει πολλά προβλήματα (από το να κατηγορηθείς απ’ τους συναδέλφους σου ότι είσαι αποδέκτης προτιμησιακής συμπεριφοράς μέχρι να πάρεις την “άγουσα” αν το πράγμα δεν πάει κατ’ ευχήν). Μια καλή ιδέα επίσης είναι να βρεις κάποιο άτομο που να μην είναι ακριβώς στον ίδιο χώρο με σένα (τύπου έναν όροφο πάνω ή κάποιο άλλο τμήμα). Μπορεί να σου ακούγεται πολύ ελκυστική η ιδέα να βλέπεις το αντικείμενο του πόθου σου κάθε μέρα στη δουλειά αλλά, πίστεψέ με, μπορεί να είναι δίκοπο μαχαίρι η καθημερινή επαφή. Και τώρα που αναφέραμε άλλα τμήματα και το θυμήθηκα… Πριν κάνεις κάποια κίνηση, σιγουρέψου ότι υπάρχει αμοιβαίο ενδιαφέρον για ν’ αποφύγεις αμήχανες στιγμές. Μπορεί η Αναστασία στο τμήμα ανθρώπινου δυναμικού να σ’ εξυπηρετεί πάντα με προθυμία και ο Δημήτρης στο λογιστήριο να σε υποδέχεται πάντα με χαμόγελο αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι σε ποθούν όπως η γριά το κάθισμα στο λεωφορείο. Μπορεί απλώς να είναι έτσι ο χαρακτήρας τους, εκείνη να είναι εξυπηρετική και αυτός χαζοχαρούμενος!

Περνώντας στο παρασύνθημα, μπορείς να εκμεταλλευτείς την όποια ευκαιρία παρουσιαστεί για να περάσετε λίγο χρόνο εκτός δουλειάς. Για αρχή, μπορεί να είναι μία έξοδος με συναδέλφους όπου θα μπορέσετε να μιλήσετε και να γνωριστείτε καλύτερα χωρίς το άγχος και την πίεση των deadlines που, φυσικά, είναι η καθημερινή σας πραγματικότητα. Μετά μπορείς να μεθοδεύσεις κάποια συνάντηση σε πιο στενό κύκλο. Πολύ πιο στενό κύκλο. Μόνο οι δυο σας!

Αν υποθέσουμε ότι όλα αυτά πάνε σύμφωνα με το σχέδιο (μην κάνεις ότι εκπλήσσεσαι, εννοείται ότι το να ρίξεις κάποια/κάποιον είναι εφάμιλλο με μακιαβελική μηχανορραφία) και καταλήξετε μαζί, η βασική μου συμβουλή είναι να κρατήσετε όσο πιο low profile γίνεται. Δεν χρειάζεται να ξέρουν όλοι στη δουλειά σας ότι κάτι παίζει μεταξύ σας ακόμη και αν κάτι τέτοιο δεν αντίκειται του εταιρικού κανονισμού. Η μόνη περίπτωση στην οποία σε συμβουλεύω να μιλήσεις γι’ αυτό είναι αν δεις ότι το πράγμα σοβαρεύει και ακόμα και τότε όχι σε όλους. Πες στο αφεντικό σου ότι έχεις μια σχέση με συνάδελφό σου (γιατί είναι καλύτερα να το πεις εσύ παρά να το μάθει από «καλοθελητές» που θα υπερβάλλουν στις λεπτομέρειες) και, ειρήσθω εν παρόδω, διαβεβαίωσέ τον ότι δεν θα επιτρέψεις αυτή η σχέση να επηρεάσει σε κανένα επίπεδο την επίδοσή σου στη δουλειά. Ακόμη και αν αποφασίσετε να το μοιραστείτε με όλους όμως, απ’ τους φίλους σας μέχρι την καθαρίστρια, καλό θα ήταν να είστε διακριτικοί γίνεται.

Το πιο σημαντικό ίσως στην όλη φάση, είναι να μπορέσεις να διαχωρίσεις την προσωπική απ’ την επαγγελματική σας ζωή. Προσπαθήστε να αφήνετε πίσω στο γραφείο τα επαγγελματικά σας θέματα για να μπορέσετε ν’ αποφορτίσετε την ένταση που αυτά σας προκαλούν. Αντιστρόφως, όταν βρίσκεστε στη δουλειά, είστε εκεί για να δουλέψετε οπότε δεν χρειάζονται εταιρικά mails με υποσχέσεις αιώνιας αγάπης και, σίγουρα, δεν χρειάζεται να σας πιάσουν να φιλιέστε στ’ ασανσέρ. Αντίστοιχα, οι τσακωμοί σας θα πρέπει να μένουν έξω απ’ τον χώρο εργασίας σας και, αν η θέση σας απαιτεί να συνεργάζεστε, θα πρέπει να το κάνετε χωρίς να δημιουργείτε προβλήματα στους συναδέλφους σας.

Που μας φέρνει στο τελευταίο πράγμα που ήθελα να πω για σήμερα. Αν υποθέσουμε ότι η ιστορία σας τελειώνει πιο άδοξα και απ’ το Lost, θα πρέπει να βρείτε έναν τρόπο να συνυπάρχετε αρμονικά και ν’ αντιμετωπίσετε την όποια αμηχανία μπορεί να νιώθετε λόγω του “ένοχου” παρελθόντος σας.

Ίσως, διαβάζοντας τα παραπάνω, να σου έφυγε κάθε διάθεση να συνάψεις μια σχέση με συνάδελφό σου. Σου ορκίζομαι ότι δεν είναι αυτός ο σκοπός μου γιατί, αντικειμενικά, τέτοιου είδους σχέσεις είναι απολύτως φυσιολογικές. Αυτό που ήθελα, είναι να σου επιστήσω την προσοχή και να σου εξηγήσω γιατί η απόφαση του να… έρθεις πιο κοντά με κάποιο συνεργάτη σου δεν θα πρέπει να ληφθεί ελαφρά τη καρδία. Θέλει γερό στομάχι και, αν δεν το ‘χεις, καλύτερα μην το επιχειρήσεις!

Κύρια φωτογραφία: Alex Gutkin