Είναι γνωστή η αγάπη μου για την μπάλα. Όπως επίσης και η αγάπη μου για τις μελιτζάνες και τα αξιώματα!

Αξιώματα, αυτές οι μικρές μαθηματικές αλήθειες που δεν απορρέουν από κάπου και που δεν χρειάζεται να εξηγηθούν περαιτέρω. Είναι οι ίδιες, από μόνες τους αρχή και τέλος και είναι κάτι παραπάνω από καταπληκτικές.

Δεν κυκλοφορούν πολλά αξιώματα στην αγορά, θα έχαναν την αξία και τη δύναμή τους. Ανάμεσα σε αυτά τα λίγα αξιώματα λοιπόν, υπάρχει και το εξής: στο γήπεδο πάμε σαν μονάδες. Σαν τους πιο αμετανόητους εργένηδες. Πάμε για την πάρτη μας, για την ομάδα μας, για να παρακολουθήσουμε από κοντά αυτό που μας αρέσει. Μέσα στα τόσα πράγματα που τα ζευγάρια κάνουν μαζί, το γήπεδο είναι ένα από αυτά που δεν (θα έπρεπε να) κάνουν μαζί. Στο γήπεδο είμαστε ο εαυτός μας και η ομάδα μας. Μπορεί να πηγαίνουμε μαζί με το ταίρι μας στο γήπεδο αλλά δεν πηγαίνουμε σαν ζευγάρι.

Από τα μεγαλύτερα διλήμματα που έχουν απασχολήσει ετούτο τον ταλαίπωρο κόσμο είναι το «Μπάλα ή σχέση;», κάθε φορά που θέλει κάποιος δεσμευμένος άνθρωπος να πάει στο γήπεδο. Προσωπικά δεν το θεωρώ δίλημμα. Υπάρχει το αξίωμα Νο13 που έρχεται ως απάντηση.

Από τις πιο ηλίθιες εκφράσεις που έχω ακούσει στη ζωή μου είναι αυτό το “πήρα την κοπέλα μου στο γήπεδο”. Τι είναι η κοπέλα σου για να την πάρεις στο γήπεδο; Το κασκόλ της ομάδας σου;

Καλώς ή κακώς το γήπεδο δεν είναι από εκείνες τις κοινωνικές εκδηλώσεις που “πρέπει” να κάνεις εμφάνιση με το ταίρι σου. Θέλεις να πας; Πηγαίνεις. Θέλει να πάει; Πηγαίνει. Δεν θέλει να πάει; Δεν πηγαίνει. End of story. Όλα τα άλλα είναι απλά λάθος.

Αγαπητά αγόρια, υπάρχουν τρία είδη γυναικών.

α) Αυτή που θα θέλει να πηγαίνει όσο εσείς στο γήπεδο και που πήγαινε πριν από εσάς και θα πηγαίνει και μετά από εσάς.

β) Αυτή που δεν βρίσκει κανένα ενδιαφέρον στην μπάλα γενικότερα αλλά καταλαβαίνει την ανάγκη σας να πηγαίνετε εσείς στο γήπεδο.

γ) Και αυτή για την οποία θα κληθείτε να πάρετε θέση στο δίλημμα “μπάλα ή σχέση”.

Αν η κοπέλα σας ανήκει στις δύο πρώτες κατηγορίες, φτύστε τον κόρφο σας και μην το πείτε ούτε του παπά. (Και ξέρω γω, αν είστε σε ηλικία, παντρευτείτε την.) Αν ανήκει στην τρίτη κατηγορία, τότε Houston, we have a problem! Δεν έχει νόημα να προσπαθήσετε να την μετατρέψετε σε γυναίκα της πρώτης ή της δεύτερης κατηγορίας. Η πρώτη είναι πολύ δύσκολη κατηγορία από μόνη της, πρέπει να κυλάει στο αίμα της. Ενώ η δεύτερη είναι επίφοβη, καθώς πολύ εύκολα μπορεί να ξαναγίνει η γυναίκα της τρίτης κατηγορίας.

Το πρόβλημα δεν είναι ότι η κοπέλα σας δεν ξέρει από μπάλα. Το πρόβλημα είναι ότι μάλλον η κοπέλα σας δεν ξέρει εσάς. Δεν μπορεί να αποδεχτεί ότι πάτε πακέτο με το γήπεδο. Το πρόβλημα δεν είναι ότι δεν δίνετε την ίδια αξία στο θέμα αυτό. Το πρόβλημα είναι ότι δεν καταλαβαίνει πόσο σημαντικό είναι αυτό για εσάς. Η πιθανότητα και εσείς και αυτή να αλλάξετε, ίσως είναι λίγο μικρότερη από την πιθανότητα το ποδόσφαιρο να αρχίσει να παίζεται με τα χέρια. Το βλέπετε πιθανό;;;

Αγαπητά κορίτσια, όπως λέει και το ανέκδοτο, υπάρχουν τρία είδη ανδρών, τα εξής δύο, αυτός που θέλει να πάει γήπεδο ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ (ή με τους φίλους του). Let’s face it, κανένας άνδρας σε καμία πλευρά του ποδοσφαιρικού/ μπασκετικού πλανήτη δεν έχει πρώτη του επιλογή στην “to do” λίστα του “παρακολούθηση αγώνα με την κοπέλα μου”. Κα-νέ-νας! Ειδικά αν την κοπέλα δεν την ψήνουν αυτά, τότε αυτή η επιλογή δεν βρίσκεται καθόλου στη λίστα. Δεν έχει γιατί. Είναι αξίωμα!

Δεν έχει νόημα να προσπαθήσετε να τον αλλάξετε. Αυτός ο ίδιος άντρας έχει ίσο αριθμό λόγων να “σε πάρει” μαζί του στο γήπεδο και να “μην σε πάρει” μαζί του στο γήπεδο. Και όλοι ξεκινούν και καταλήγουν στο ίδιο σκεπτικό, ότι στο γήπεδο πάμε σαν μονάδες!

Ναι. Θα σου προτείνει να πας μαζί του στο γήπεδο για τους εξής λόγους:

1. Για να μην ακούει γκρίνιες σχετικά με τον χρόνο που περνάει στο γήπεδο ενώ θα μπορούσατε να τον περνάτε μαζί. (Βαθιά μέσα του όμως είναι προετοιμασμένος να ακούσει παράπονα ότι βαρέθηκες! Λόγος αρκετά ικανοποιητικός για να μην σου προτείνει την επόμενη φορά.)

2. Γιατί έχει την ελπίδα ότι θα σου αρέσει και θα θες την επόμενη φορά να πας γήπεδο από μόνη σου. (Κι ας ξέρει ότι θα χρειαστεί να εξηγήσει ακόμα και το χρώμα στις φανέλες των παικτών! Λόγος αρκετός ώστε να μην σε θέλει μαζί του στο γήπεδο.)

3. Για να σε κάνει να το μισήσεις ακόμα πιο πολύ και έτσι να τον αφήσεις να πηγαίνει μόνος του, ακόμα κι αν το θεωρείς χάσιμο χρόνου. ( Κι ας ξέρει ότι δεν καταλαβαίνεις γιατί παθιάζεται σε κάθε φάση και γιατί αγχώνεται στα τελευταία λεπτά! Θα ήθελε να καταλάβαινες!)

4. Για να σου δείξει ότι είσαι το ίδιο σημαντική για αυτόν όσο και η ομάδα του. Πράγμα που ισχύει βέβαια μόνο όταν δεν είναι ριγμένη η ομάδα του. ( Κι ας σε θεωρεί γκαντέμω! Γεγονός που δεν διαπραγματεύεται και για αυτό δεν σε θέλει μαζί του στο γήπεδο!)

Το γήπεδο έχει τους δικούς του κανόνες. Ο καθένας μας το βιώνει με τον τρόπο του. Από την στιγμή που θα αποφασίσουμε να πάμε, θα φορέσουμε το κασκόλ της ομάδας μας και τα γούρια μας, θα πάρουμε τον δρόμο για το γήπεδο, θα τσεκάρουμε το εισιτήριό μας στα τουρνικέ και θα μπούμε στη θύρα είμαστε “μόνοι” μας. Είμαστε εμείς, η ομάδα μας και όλα τα συναισθήματα που μας δημιουργεί αυτή. Οτιδήποτε ή οποιοσδήποτε μας αναγκάσει να το αλλάξουμε αυτό τότε απλά μας αναγκάζει να μην είμαστε ο εαυτός μας.