Κλείνοντας τη χρονιά και τον μήνα που ήταν αφιερωμένος στον “ιερότερο θεσμό” εδώ στο Savoir Ville (talking_about_families), επιχειρούμε να δούμε την οικογένεια μέσα από ένα παιχνιδιάρικο πρίσμα, αυτό των χρόνων της γραμματικής! Και ω, πόσο ταιριαστό φαντάζει το μάθημα… Οικογένεια Past Perfect (αόριστος): Όλα όσα ζήσατε στο παρελθόν με την οικογένειά σου και έχουν πια περάσει. Παρελθόν (past). Όχι “τέλειο” αλλά πεπερασμένο (perfect). Ίσως με δυσκολίες, ίσως με προβλήματα και άσχημες στιγμές δίπλα στις όμορφες. Όπως και να ‘χει, τετελεσμένο, ολοκληρωμένο. Αναμνήσεις. Όταν η μαμά μάς πήγε πρώτη φορά στο σχολείο. Όταν πήραμε πτυχίο και βγάλαμε οικογενειακή αναμνηστική φωτογραφία με την τήβεννο και την ανθοδέσμη. Όταν πέθαναν ο παππούς/η γιαγιά. Όταν πέθανε ο μπαμπάς… Όταν καταλάβαμε πόσα του(ς) χρωστάμε… Οικογένεια Present Perfect (παρακείμενος): Τα γεγονότα και τα στοιχεία που “κουβαλάμε” μέχρι σήμερα από την οικογένειά μας και μας “έχουν σημαδέψει”, “μας έχουν επηρεάσει” και επηρεάζουν. Άλλοτε για καλό, άλλοτε για κακό. Είναι το οικογενειακό μας DNA. Έχουμε κάνει άπειρες βόλτες στο βουνό μαζεύοντας αγριολούλουδα. Έχουμε παίξει μαζί στη θάλασσα μέχρι το δέρμα μας να μουλιάσει. ‘Εχουμε τσακωθεί και παρεξηγηθεί. Είμαστε πλασμένοι για να μην κάνουμε μαζί και χώρια να μην μπορούμε. Οικογένεια Present (ενεστώτας): Αυτή η τόσο τωρινή και ζωντανή αξία που συνθέτουν οι άνθρωποι που είναι ανά πάσα στιγμή εδώ και στους οποίους ανατρέχουμε ως υπέρτατη αναφορά στη ζωή μας. Μαζευόμαστε όλοι μαζί κάθε Χριστούγεννα και Πάσχα. Προμηθευόμαστε “βουνό” τα ταπεράκια από τη μαμά τώρα που μένουμε μόνοι μας και παριστάνουμε τους ανεξάρτητους. Βγάζουμε αγαπησιάρικες ή αστείες φωτογραφίες με τα αδέρφια μας και τις ανεβάζουμε στα social. Κρύβουμε από τους γονείς τις ερωτικές μας απογοητεύσεις για να μην τους στεναχωρήσουμε. Ζητάμε τα “φώτα” τους όταν μπλεκόμαστε πρώτη φορά με εφορίες, δικηγόρους ή… μαγειρική. Οικογένεια Future Perfect και Future Continuous: Τα κοινά μας όνειρα, οι κοινές υποχρεώσεις και εμπειρίες που μας περιμένουν. Θα κάνουμε όλοι μαζί εκείνο το ταξίδι που πάντα θέλαμε στην Ντίσνεϊλαντ. Ο μπαμπάς θα χορέψει έναν λεβέντικο χορό στον γάμο μας. Θα είμαστε εμείς οι “κηδεμόνες” των γονιών μας και θα τους φροντίζουμε όταν γεράσουν. Θα κάνουμε τα πάντα για να είναι τα παιδιά μας ευτυχισμένα. Υπάρχουν όμως και κάποιες εμπειρίες και συναισθήματα που δεν χωρούν σε κανένα χρόνο γραμματικής. Σε ποιο χρόνο να εντάξεις αυτό που νιώθεις γι’ αυτούς που έφυγαν και γι’ αυτούς που θα έρθουν; Τον παππού/γιαγιά/γονιό που έφυγαν ή το παιδί που έχεις μέσα σου; Που αυτή τη δεδομένη στιγμή δεν είναι εδώ, δεν μπορείς να τους αγγίξεις, ήταν όμως στο παρελθόν ή θα είναι στο μέλλον, αλλά εσύ τους νιώθεις τόσο χειροπιαστά και τώρα στη ζωή σου. Δεν υπάρχει χρόνος και όρια. Μόνο αγάπη και αιωνιότητα. Καλή χρονιά.