Ήρθαν και φέτος τα Χριστούγεννα και, όπως κάθε χρόνο τέτοιες μέρες, σε πιάνει, κλασικά, εκείνη η σχεδόν φιλοσοφική διάθεση και αναρωτιέσαι πάλι πώς πέρασε άλλος ένας χρόνος και έφτασες από την μία Πρωτοχρονιά στην άλλη χωρίς να το καταλάβεις. Και, προφανώς, αυτό δεν είναι η μόνη, «σταθερή αξία» των γιορτών! Μπορείς να βρεις περισσότερα κλισέ στα Χριστούγεννα απ’ ό,τι σε αμερικάνικη, αισθηματική κομεντί! Αμφιβάλλεις; Κακώς αλλά, αφού με προκαλείς, θα στο αποδείξω!
- Χριστουγεννιάτικος στολισμός
Εντάξει, ίσως αυτό να μην είναι ακριβώς κλισέ γιατί, στην τελική, θα μου πεις αν δεν στολίσεις, δεν καταλαβαίνεις Χριστούγεννα. Δεν μιλάω όμως γι’ αυτές τις περιπτώσεις. Λέω για εκείνους που στολίζουν σπίτι, μπαλκόνι, κήπο και αυτοκίνητο χρησιμοποιώντας περισσότερα χριστουγεννιάτικα στολίδια και λαμπιόνια απ’ ό,τι ο δήμος Αθηναίων για να στολίσει την πλατεία Συντάγματος και που σε κάνουν ν’ αναρωτιέσαι αν η καλαισθησία έφυγε απ’ τη χώρα για χριστουγεννιάτικες διακοπές.
- Τα «κλισέ γλυκά»
Ξέρεις σε ποια αναφέρομαι: μελομακάρονα, κουραμπιέδες, δίπλες και όλα αυτά που, ευτυχώς, φτιάχνονται μόνο κάθε Χριστούγεννα γιατί αν φτιάχνονταν όλο τον χρόνο, θα ξεπερνούσαμε σε βάρος τα μωρά ελέφαντες. Ακόμα και αν δεν είσαι ιδιαίτερα ένθερμος υποστηρικτής τους, θα ξεκινήσεις τρώγοντας μερικά με το ζόρι, «για το καλό» και θα καταλήξεις να ξέρεις ότι η απόσταση απ’ το σαλόνι σου μέχρι την κουζίνα ισοδυναμεί με ένα μελομακάρονο και μισό κουραμπιέ.
- Χριστουγεννιάτικες ταινίες και τραγούδια
Όσο κι αν λατρεύω το «Θαύμα στο Μανχάταν» νομίζω ότι, αν δω άλλη μια φορά το «Μόνος στο σπίτι», θα πάθω ανεύρυσμα. Και, όχι, δεν πνέω τα μένεα γιατί θεωρώ ότι ήμουν πιο έξυπνο παιδί απ’ τον Kevin McCalister αλλά κανείς δεν μ’ έκανε ταινία, απλώς το πολύ το «Κύριε ελέησον» το βαριέται κι ο Θεός! Το ίδιο ισχύει και για τα χριστουγεννιάτικα τραγούδια: δεν λέω, ωραίος ο Sinatra που σου τραγουδάει την «Άγια Νύχτα» αλλά πόσο ν’ αντέξει ένας άνθρωπος ν’ ακούει το «Αll I want for Christmas is you» ή τα «Χριστούγεννα» της Βανδή χωρίς να ζηλέψει τον Μπετόβεν για την κώφωσή του;
- Τραπέζια με συγγενείς
Τι εννοείς «έχεις να δεις τον θείο σου από πέρσι τα Χριστούγεννα»; Τι πάει να πει «αντιπαθείς τη θεία σου και τα ξαδέρφια σου»; Μπορεί να τα κατάφερες να τους αποφύγεις ολόκληρο τον χρόνο αλλά είναι σχεδόν βέβαιο ότι, μέσα στις γιορτές, θ’ αναγκαστείς να τους υποστείς. Θα οπλιστείς με υπομονή, με το χαμόγελο που φυλάς για τέτοιες περιστάσεις και θα φροντίσεις ν’ απολαύσεις τουλάχιστον το φαγητό που, σ’ αυτές τις περιπτώσεις, συνήθως είναι άφθονο. Και αν η θειά, αφού σου επισημάνει ότι πήρες κιλά, αρχίσει τις αδιάκριτες ερωτήσεις και τα αγενή σχόλια (τύπου «εσύ, έχεις καμιά σχέση; Ε βέβαια, πού να βρεις σχέση έτσι που πάχυνες;») εσύ να θυμάσαι ότι, ακόμα και αν είναι εν βρασμώ ψυχής και καθ’ όλα δικαιολογημένος, ο φόνος τιμωρείται με κάμποσα χρόνια φυλάκισης.
- Δώρα για όλους
Κάτι για τους γονείς, κάτι για τ’ αδέρφια, κάτι για τη σχέση που ίσως έχεις αν δεν έχεις παχύνει πολύ (ή ακόμη κι αν έχεις παχύνει πολύ) και πριν το καταλάβεις το δώρο των Χριστουγέννων που πήρες απ’ τη δουλειά, σκορπίστηκε στους πέντε ανέμους του Κορκολή. Εδώ βέβαια, φταις κυρίως εσύ. Μεσούσης της οικονομικής κρίσης, μπορείς κάλλιστα να εκφράσεις την αγάπη σου με κάτι συμβολικό, μικρότερης αξίας που όμως δίνεται από καρδιάς.
- «Τα Χριστούγεννα είναι οικογενειακή γιορτή»
Μπορεί να είσαι κοτζάμ μαντράχαλος, να μένεις πλέον στο δικό σου σπίτι και να έχεις «ανεξαρτητοποιηθεί» αλλά όλ’ αυτά δεν έχουν καμία απολύτως σημασία· την Παραμονή της Πρωτοχρονιάς θα βρεθείς στο σπίτι των δικών σου, να κάνετε μαζί το countdown προς την καινούρια χρονιά και να κόψετε τη βασιλόπιτα ανταλλάσοντας αγκαλιές, φιλιά και ευχές. Φυσικά, μετά θα προσπαθήσεις να πας σε πρωτοχρονιάτικο party/μπουζούκια/σπίτι φίλων και, κολλημένος στην κίνηση, θα ορκιστείς ότι αυτή είναι η 27η τελευταία φορά που υποβάλλεις τον εαυτό σου σ’ αυτή την ταλαιπωρία αλλά είναι πιο βέβαιο κι απ’ το ότι ο ήλιος ανατέλλει απ’ την ανατολή ότι θα ξεχάσεις τον όρκο σου μέχρι του χρόνου τέτοια μέρα.
- «Τα Χριστούγεννα είναι η πιο χαρούμενη εποχή του χρόνου»
Ναι, το κράτησα για το τέλος γιατί το θεωρώ το χειρότερο απ’ όλα τα κλισέ. Δεν ξέρω ποιος και πότε αποφάσισε ότι τα Χριστούγεννα πρέπει να είμαστε όλοι τρισευτυχισμένοι και αγαπημένοι αλλά πιστεύω ότι, αν κάποια στιγμή τον βρούμε, θα πρέπει να τον τιμωρήσουμε παραδειγματικά μαζί μ’ εκείνον που έφτιαξε την Coca-Cola διαίτης. Ξέρω πολύ κόσμο εκεί έξω που νιώθει κατάθλιψη τα Χριστούγεννα σκεπτόμενος όσα πέρασαν ή όσα δεν συνέβησαν τον χρόνο που τελειώνει και που πνίγει αυτά τα συναισθήματα καταπιεσμένος απ’ την περιρρέουσα ατμόσφαιρα! Φτάνει πια μ’ αυτή την καταπίεση! Μπορούμε όλοι να βυθιστούμε στην κατάθλιψη ακόμα και αν είναι Χριστούγεννα. Και να πιούμε κανονική Coca-Cola ακόμα και αν παχαίνει ή προκαλεί κυτταρίτιδα.
Ξέρουμε και εσύ και εγώ ότι, ούτε και φέτος θ’ αποφύγουμε τα χριστουγεννιάτικα κλισέ. Και δεν χρειάζεται κιόλας. Αυτά τα κλισέ κάνουν τα Χριστούγεννα αυτό που είναι. Χωρίς αυτά, οι γιορτές θα ήταν… τέλος πάντων δεν ξέρω τι, ακριβώς αλλά σίγουρα θα ήταν κάτι πολύ πιο βαρετό και άχρωμο! Καλές γιορτές λοιπόν!
