Στην υπό γερμανική κατοχή Θεσσαλονίκη του 1942-43, ένας απαγορευμένος έρωτας μεταξύ ενός Χριστιανού και μιας Εβραίας, βρίσκει «στέγη» στο ουζερί όπου παίζει μουσική ο Βασίλης Τσιτσάνης. Πρόκειται για την υπόθεση της ταινίας «Ουζερί Τσιτσάνης», που προβάλλεται στις κινηματογραφικές αίθουσες, σε σκηνοθεσία Μανούσου Μανουσάκη, και που βασίζεται στο ομότιτλο βιβλίο του Γιώργου Σκαμπαρδώνη. Συναντήσαμε τη Χριστίνα Χειλά Φαμέλη που στην ταινία υποδύεται την Εβραία Εστρέα, και την Ξανθή Γεωργίου, που ενσαρκώνει τη Ζωή, σύζυγο του Τσιτσάνη, και μιλήσαμε για την εμπειρία τους από αυτή την παραγωγή, για τις φετινές καλλιτεχνικές τους δραστηριότητες αλλά και για τις ίδιες πέρα από το φάσμα της Υποκριτικής. 

Πώς είναι να «μπαίνεις» σε ένα ιστορικό πλαίσιο του παρελθόντος σαν αυτό της ταινίας;

Χ.Χ.Φ.: Θα ήταν τέλειο να υπήρχε «μία μαγική μηχανή» όπως λέει και η Εστρέα, που να σε ταξίδευε στον χρόνο. Έτσι ίσως θα μπορούσα να μπω και εγώ στην εποχή του ’40, αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει. Άρα ο κάθε ηθοποιός καλύτερα να διαβάσει πολύ, να μελετήσει ιστορία και μετά να αφεθεί στη φαντασία του. Για τις ανάγκες του ρόλου μου ήρθα πολύ κοντά με την εβραϊκή κουλτούρα, παρακολούθησα μαθήματα λαντίνο (εβραϊκή διάλεκτος).

Ξ.Γ.: Το να «μπαίνεις» σε ένα ιστορικό πλαίσιο του παρελθόντος είναι σαν τη μαγική μηχανή του χρόνου. Από την έρευνα που έκανα για να συλλέξω στοιχεία για την εποχή και συγκεκριμένα για τον Τσιτσάνη και τη γυναίκα του, μου έκανε εντύπωση ότι το 1942 ήταν ένα νιόπαντρο νεαρό ζευγάρι που μόλις είχαν αποκτήσει την κόρη τους. Είναι αξιοσημείωτο ότι ο Τσιτσάνης στα χρόνια της Κατοχής δημιουργεί, γράφοντας κάποια από τα ωραιότερα τραγούδια του.

Συνήθως λέμε πως ο έρωτας είναι δύσκολος στη σημερινή εποχή. Το βρίσκετε υπερβολικό κάνοντας τη σύγκριση με τον έρωτα εν καιρώ πραγματικού πολέμου;

Χ.Χ.Φ.: Πιστεύω ότι ο έρωτας υπερνικάει τον φόβο του θανάτου. Σε καιρό «πραγματικού» πολέμου είσαι σε καθημερινή βάση αντιμέτωπος με αυτόν.

Ξ.Γ.: Ο έρωτας δεν κοιτάει εποχή. Σίγουρα όμως σε περιόδους πολέμου, η απειλή του θανάτου «διδάσκει» τους ανθρώπους πως είναι επείγον να ερωτευτούν.

Χ.Χ.Φ.: Το ότι εστιάζει σε έναν τεράστιο Έλληνα συνθέτη του οποίου η μουσική αποτελεί πλέον κομμάτι τις ιστορίας μας.

Ξ.Γ.: Το γεγονός ότι η μυθοπλασία συναντά υπαρκτά πρόσωπα και γεγονότα μιας σημαντικής και συνάμα τραγικής περιόδου, όπου οι μνήμες είναι ακόμα νωπές.

Λίγα λόγια για την performance «Δον Ζουάν», στην οποία θα σας δούμε αμφότερες στο Faust…

Ξ.Γ.: Η παράσταση, που σκηνοθετεί ο Χρήστος Σουγάρης, αφηγείται την ιστορία του Δον Ζουάν πέρα από το ιστορικό πλαίσιο της εθισμένης στην υποκρισία και την ακολασία, γαλλικής αυλής του 17ου αιώνα, στην οποία ασκεί κριτική ο Μολιέρος. Παίζουν επίσης οι ηθοποιοί Χρήστος Σουγάρης, Όμηρος Πουλάκης, Λευτέρης Χαρέλλης, Δημήτρης Ραφαήλος, καθώς και οι μουσικοί Νίκος Καρύδης και Αλέξης Κωτσόπουλος. Την κίνηση επιμελείται η Φαίδρα Σούτου. Από 4 Ιανουαρίου, κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο Faust.

Σχέδια μετά τον χειμώνα.

Χ.Χ.Φ.: ΔΙΑΚΟΠΕΣ και άγιος ο Θεός!

Ξ.Γ.: Μια παροιμία λέει, «Κάνε σχέδια για να γελάει ο Θεός»!

Χριστίνα Χειλά Φαμέλη

Η Εστρέα ζει μυστικά στον έρωτα και στην αντίσταση. Εσύ ποιες πτυχές της ζωής σου κρατάς πιο «προστατευμένες;»

Σίγουρα την προσωπική μου ζωή.

Είσαι μόλις 22 και μπαίνεις τώρα στον χώρο του θεάματος. Πόσο σε τρομάζει και πόσο σε ιντριγκάρει αυτό;

Η δουλειά μου απαιτεί έκθεση. Αυτή η έκθεση/το θέαμα πρέπει να αρχίζει και να τελειώνει στην σκηνή ή στο πλατό. Όπως λέει ο David Mamet, το επάγγελμα του ηθοποιού δεν είναι άλλο από το να ερμηνεύει πειστικά τους ρόλους του και τίποτα παραπάνω. Υπάρχει φόβος, άγχος και αγωνία.

Πες μας μια επαγγελματική και μια προσωπική αρετή της Ξανθής που θα ήθελες να έχεις.

Επαγγελματικά, η προσήλωσή της και ο αυθορμητισμός της που μοιάζει με ενός παιδιού που δίνεται ολοκληρωτικά σε αυτό που κάνει (τεράστιο προσόν για έναν ηθοποιό). Προσωπικά, το χάρισμα που έχει να ζει την κάθε στιγμή 100%, χωρίς να την απασχολεί τόσο το αύριο, μαζί με το υπέροχο χαμόγελό της. Χαίρομαι πάρα πολύ που είναι φίλη μου.

Εσύ και η Χριστίνα έχετε έντονα φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά, που θα συσχέτιζε κανείς αφηρημένα με την ιδιαίτερη ελληνική ομορφιά. Μια γνωστή Ελληνίδα από το παρόν ή το παρελθόν που θεωρείς παράδειγμα-πρότυπο ομορφιάς;

Η Μαρία Κάλλας.

Σε απλά πράγματα, όπως στον καφέ, στο νόστιμο φαγητό, σε μια ωραία βόλτα κτλ.

Και μιας και μιλάμε για ομορφιά, ποια είναι η ρουτίνα σου εκτός δουλειάς όσον αφορά τη φροντίδα της εμφάνισής σου; 

Να πλένω τα δόντια μου. Δεν μπορώ να κοιμηθώ χωρίς να πλύνω τα δόντια μου!

Ξανθή Γεωργίου

Στην ταινία υποδύεσαι την πιστή σύζυγο του Τσιτσάνη. Πόσο κοντά ή μακριά είναι στη δική σου προσωπικότητα η απόλυτη αφοσίωση σ’ έναν άνδρα και στην οικογένεια;

Θα μεταφέρω κάτι που διάβασα σ’ έναν Γάλλο συγγραφέα, τον Σασά Γκιτρύ, και μ’ έκανε να γελάσω… «Ο γάμος είναι όπως στο εστιατόριο, μόλις σε σερβίρουν, κοιτάς τα πιάτα των άλλων».

Το κείμενο του Μπατάιγ πάνω στο οποίο βασίζεται η παράσταση “Το γαλάζιο τ’ ουρανού” όπου συμμετέχεις στο θέατρο Αλκμήνη-Άκης Δαβής, χαρακτηρίζεται σουρεαλιστικό. Τι θεωρείς σουρεαλιστικό στην καθημερινότητά μας;

Σουρεαλισμό θεωρώ το να προσπαθείς να αποδείξεις καθημερινά το αυτονόητο.

Πες μας μια επαγγελματική και μια προσωπική αρετή της Χριστίνας που θα ήθελες να έχεις.

Την τόλμη και την ειλικρίνειά της, τόσο στην Υποκριτική όσο και στη ζωή της.

Εσύ και η Χριστίνα έχετε έντονα φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά, που θα συσχέτιζε κανείς αφηρημένα με την ιδιαίτερη ελληνική ομορφιά. Μια γνωστή Ελληνίδα από το παρόν ή το παρελθόν που θεωρείς παράδειγμα-πρότυπο ομορφιάς;

Η Τζένη Καρέζη.

Πού βρίσκεις την ομορφιά στην καθημερινότητα;

Παντού και πουθενά. Σε οτιδήποτε εσύ επιλέξεις…

Και μιας και μιλάμε για ομορφιά, ποια είναι η ρουτίνα σου εκτός δουλειάς όσον αφορά τη φροντίδα της εμφάνισής σου;

Να κολυμπώ, να φορώ ρούχα με τα οποία νιώθω άνετα, να πλένω κάθε βράδυ το πρόσωπό μου και να βάζω ενυδατική και αντηλιακή.

Φωτογραφίες: Sandy & Odysseas [sovisualphotography.com]

Styling: Έλενα Πολυχρονίου

Η Χριστίνα και η Ξανθή φόρεσαν: Wanderer

Μακιγιάζ: Jeanne Josephine Mourtzou