Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που ανέκαθεν πρωταγωνιστούσε στις ευρύτερες σκέψεις, εντοπιζόταν στον λόγο μέσα από τον οποίο ο κάθε άνθρωπος αποκωδικοποιούσε εντελώς διαφορετικά, μια φαινομενικά “κοινή” καθημερινότητα. Αναφερόμαστε στο είδος της πρόθεσης, που μας κινητοποιεί κάθε φορά που σηκωνόμαστε από το κρεββάτι μας, επηρεάζοντας ιδιαίτερα την οπτική μας γωνία, και σαφέστατα την προσωπική μας “αλήθεια”. Είναι ο λόγος που ο ίδιος ήλιος, η ίδια μέρα, ο ίδιος χώρος εργασίας και τα ίδια projects, “ζωγραφίζονται” ως συναρπαστικά, άκρως ενδιαφέροντα ή ως βαρετά και αδιάφορα, μέσα από τα “πινέλα” που κρατούν οι πρωταγωνιστές της.

Η πρόθεση της μόδας, θα μπορούσε να περιγραφεί σαν μια διαρκής και γεωμετρικά αυξανόμενη διάθεση, να εκπροσωπήσει με τις προτάσεις της, όσους μέχρι πρότινος δεν κατάφερε. Πρόκειται για ένα είδος βαθύτερης αναζήτησης προς την εύρεση όλων εκείνων των συστατικών που αντί να ενώνουν την ανθρωπότητα, την οδηγούν σε μόνιμες αντιπαραθέσεις και διαξιφισμούς. Η μόδα ξυπνάει και κοιμάται με το όραμα μιας οικουμενικής κατανόησης και έκφρασης, όπου όλες οι υποτιθέμενες μεταξύ των ανθρώπων διαφωνίες, εντάσεις και αντιπαραθέσεις θα εκμηδενιστούν.

Το καύσιμο της μόδας εμπεριέχεται σε μια μαραθώνια διαδικασία ανάλυσης και  μελέτης όλων εκείνων των στοιχείων που δεν καταφέρνει να ενώσει χωρίς την παραμικρή απώλεια, ολόκληρη την ανθρωπότητα κάτω από τη σκέψη της. Αρνείται πεισματικά να εγκαταλείψει τη προσπάθειά της στο να προσελκύει ολοένα και μεγαλύτερο κοινό σε κάθε νέα συλλογή της, διευρύνοντας έτσι στο έπακρον την πραγματική της πρόθεση…την αγάπη της για όλους, και όχι μόνο για αυτούς που την ασπάζονται και την ακολουθούν.

Ο κάθε σχεδιαστικός οίκος υποβάλλει με έναν πολύ προσωπικό και δικό του τρόπο, τον σεβασμό του προς τον άνθρωπο, μέσα από το διαρκές εξελικτικό δημιουργικό φάσμα, προκειμένου το παγκόσμιο ενδιαφέρον να αρχίσει να συνειδητοποιεί ότι το επίκεντρο δεν είναι πλέον το ρούχο, αλλά οι αξίες και η προσωπικότητα εκείνου που το φοράει. Στον πλανήτη της μόδας, η πρόθεση εκφράζεται με πολύ σεβασμό από ολόκληρο τον πληθυσμό που κατοικεί σε αυτόν, καθώς εστιάζει στην ιερότερη για εκείνους οντότητα… τον άνθρωπο.

Ουσιαστικά δηλαδή, αναφερόμαστε σε όλους εκείνους τους λόγους για τους οποίους όλοι μας αντιμετωπίζουμε ένα είδος “δυσκολίας” στο να παραδεχτούμε ότι η διαφορετικότητα και η ξεχωριστότητα που επιδιώκουμε να τονίσουμε μέσα από τις δυνατότητες που μας παρέχει η μόδα, αποτελούν την άλλη όψη του ίδιου νομίσματος, της ολότητας και της ομόνοιας, όλης της ανθρωπότητας. Αναφερόμαστε στον λόγο που ο κάθε ένας από εμάς, αντί να εστιάζει στο να ανακαλύπτει τους λόγους για τους οποίους είμαστε διαχωρισμένοι και αντίθετοι μεταξύ μας, επενδύει στην καλλιέργεια και στην αναπαραγωγή “τεχνητών” δυσκολιών και μιας αλλοπρόσαλλης νοοτροπίας, που δεν εξελίσσει στο ελάχιστο καμία πλευρά.

Ανεξάρτητα λοιπόν από το πόσο ακριβά ή φθηνά είναι τα ρούχα μας, το χρώμα του δέρματός μας και η δουλειά που κάνουμε, η ιδανική για όλους μας πρόθεση θα εστίαζε στο να αγαπάμε τον άνθρωπο. Να θαυμάζουμε όχι μόνο την επιτυχία του, αλλά και την αποτυχία του, μέσα στην προσπάθειά του να μετακινήσει έστω για κάποια χιλιοστά τα προσωπικά του “όρια”. Ο κόσμος γύρω μας μεταβάλλεται συνεχώς μέσα από την πρόθεση που καθένας από μας ενεργοποιεί κάθε φορά που ξεκινά ή τελειώνει τη μέρα του. Όποια λοιπόν και αν είναι αυτή, ίσως αρκεί να αναλογιστούμε πως η ζωή είναι φτιαγμένη με τέτοιο τρόπο που κανείς δεν μπορεί να βοηθήσει στο μέγιστο δυνατό τον εαυτό του, αν η πρόθεσή του δεν περιλαμβάνει και όλους τους υπόλοιπους ανθρώπους…