Όλα ξεκίνησαν από τη Νέα Υόρκη (από πού αλλού) και σήμερα πολύς κόσμος βράζει κόκαλα και πίνει το ζωμό τους. Η νέα διατροφική μανία βασίζεται στην paleo diet που είναι πολύ της μόδας, αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι και πολύ καινούρια συνήθεια…
Οι γιαγιάδες μας έφτιαχναν ζωμούς για να νοστιμίσουν τα φαγητά τους, να αντιμετωπίσουν το κρυολόγημα και γενικότερα να τονωθούν, πολύ πριν τη δημιουργία των συσκευασμένων κύβων για το μαγείρεμα. Για να μη μιλήσουμε για τον ευεργετικό πατσά, που θεωρείται ελιξίριο για το στομάχι, αλλά και για τα καλά εστιατόρια τα οποία φτιάχνουν μόνα τους ζωμούς και δε χρησιμοποιούν τους έτοιμους.
Οι υποστηρικτές της κατανάλωσης του ζωμού, ο οποίος μάλιστα καταναλώνεται και σαν πρωινό ή σαν απλό ρόφημα, τον θεωρούν θαυματουργό χάρη στην περιεκτικότητά του σε κολλαγόνο. Η αλήθεια ωστόσο, είναι πως το κολλαγόνο δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ακριβώς ως έχει από τον οργανισμό, οπότε είναι αμφίβολη η δράση του. Δεν έχει γίνει καμία έρευνα που να υποστηρίζει αυτή την πεποίθηση, αλλά είμαι σίγουρη πως στη συνέχεια θα γίνει.
Αυτό το οποίο είναι σίγουρο, είναι πως ο ζωμός, ο οποίος γίνεται μετά από βράσιμο των κοκάλων για πολλές ώρες, περιέχει ουσιαστικά τα συστατικά των οστών και αυτό από μόνο του δίνει πολλές θρεπτικές ουσίες στον οργανισμό. Σε πρώτη φάση λοιπόν, το να φτιάξουμε ζωμό για να τον χρησιμοποιήσουμε στα φαγητά μας, όχι μόνο θα δώσει νοστιμιά, αλλά και βιταμίνες και εννοείται πως θα γλιτώσουμε και όλα τα συντηρητικά και τα πρόσθετα των ήδη συσκευασμένων εναλλακτικών που βρίσκουμε στο εμπόριο. Μπορούμε μάλιστα να τα αποθηκεύουμε σε παγοθήκες και στη συνέχεια να τα χρησιμοποιούμε στο φαγητό και υπάρχουν άπειρες δυνατότητες για διαφορετικούς συνδυασμούς και συνταγές.
Σε ό,τι αφορά την κατανάλωση ζωμού στη μορφή ρόφηματος, αρκεί να κοιτάξουμε τα συστατικά του για να πειστούμε ότι έχουμε να κάνουμε με ένα τρόφιμο με ιδιότητες. Ο ζωμός περιέχει: ασβέστιο, μαγνήσιο και φώσφορο, γεγονός που τον καθιστά ιδανικό ειδικά για τα άτομα που αθλούνται. Περιέχει ακόμη χονδροϊτίνη η οποία βοηθά σημαντικά στη διατήρηση της υγείας των αρθρώσεων. Ο ζωμός είναι μια πλούσια πηγή αμινοξέων και συγκεκριμένα κυστεΐνης και γλυκίνης. Η κυστεΐνη έχει βρεθεί πως έχει αντιοξειδωτική δράση, βοηθά σε αναπνευστικά προβλήματα και ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα. Όσον αφορά στους ζωμούς, υπάρχουν έρευνες που υποστηρίζουν πως ο ζωμός από κοτόπουλο, πράγματι βοηθά σε περιπτώσεις κρυολογήματος (η γνωστή κοτόσουπα). Η γλυκίνη από την άλλη συμμετέχει στην αποκατάσταση των ιστών, οπότε δυνητικά θα μπορούσε να βοηθά και στην εμφάνιση του δέρματος. Δυνητικά όμως, καθώς γλυκίνη ούτως ή άλλως ο οργανισμός την παράγει από μόνος του όποτε τη χρειαστεί… Οι ζωμοί ακόμη, φαίνεται πως βοηθούν πιθανώς και στο πεπτικό σύστημα (να τος πάλι ο πατσάς).
Ένα ποτήρι ζωμού μας δίνει περίπου 80 θερμίδες. Για την εύκολη κατανάλωσή του, (γιατί όπως και να το κάνουμε πρωί πρωί αντί για καφέ, τα κοκαλάκια ίσως να μας μυρίζουν λίγο περίεργα), συστήνεται στις συνταγές να προστίθεται τζίντζερ, λεμόνι, κουρκουμάς, λάδι καρύδας και ό,τι άλλο τραβάει η όρεξή μας.
Προσοχή επίσης, χρειάζεται στην επιλογή των κοκάλων, ώστε να προέρχονται από υγιές ζώο.
Δε θα ισχυριστώ ότι αυτή η μόδα είναι ο μαγικός ζωμός του Οβελίξ, αλλά από την άλλη από το να πίνουμε ροφήματα με καφέ, σαντιγύ και… γαλακτομπούρεκο, ας πιούμε και κάτι υγιεινό και σίγουρα με λιγότερες θερμίδες.
