Το βασικότερο συνήθως κριτήριο, για το διαχωρισμό ενός ενδιαφέροντος ανάμεσα σε επιφανειακό και βαθύτερο, εντοπίζεται στο χρόνο που ο καθένας από εμάς επενδύει σε αυτό και στον τρόπο με τον οποίο τον αξιοποιεί. Είναι το σημείο όπου ο καθένας από εμάς, ανακαλύπτει κάτι περισσότερο από μια “απλή” ενασχόληση. Εκεί που ξεκινάει κάτι βαθύτερο, κάτι πιο ουσιαστικό, κάτι που φαινομενικά τουλάχιστον αποτελεί κατά κάποιο τρόπο μια προέκταση του εσωτερικού εαυτού του.

Αυτό το σημείο είναι που διαχωρίζει τους πρωταθλητές από τους χομπίστες, τους τουρίστες ενδιαφέροντος από τους “πιστούς” που υπηρετούν μέσα από τις καθημερινές τους πράξεις και σκέψεις αυτό που επιθυμούν…την προσωπική εξέλιξη. Καθώς όμως τα εφόδια και τα ερεθίσματα της θεωρίας, δεν ήταν ποτέ σε θέση να ανταγωνιστούν την ομορφιά και την αυτοπεποίθηση που ολιστικά τους παρέχετε από την ίδια την εμπειρία, το τερέν της ρεαλιστικότητας, απαιτεί πολύ περισσότερα από στρατηγικές, τακτικές και υπολογισμούς…απαιτεί δουλειά και αναπροσαρμογή του τρόπου σκέψης μας.

Πρόκειται για ένα είδος καλειδοσκοπίου, όπου η παραμικρή “στροφή-απόφαση-σκέψη, δημιουργεί ένα νέο φάσμα επιλογών και δυνατοτήτων, διευρύνοντας παράλληλα την οπτική γωνία του εκάστοτε ενασχολούμενου. Η πρόθεση με την οποία ο καθένας από εμάς είναι εφοδιασμένος στο να συνεχίσει να χαρτογραφεί διαρκώς τον τρόπο που αντιλαμβάνεται τον κόσμο, είναι ο κυριότερος διαιτητής πίσω από την αποτυχία ή την επιτυχία.

Η μόδα με τη σειρά της, θα μπορούσε εύκολα να ισχυριστεί πως αποτελεί τη γη της απαγγελίας για το ενδιαφέρον και την ενασχόληση, ενός μεγάλου ποσοστού “πιστών”, που ευελπιστούν να μετατρέψουν τις ανησυχίες τους και την αστείρευτη διάθεση τους για πειραματισμό, σε κάτι πολύ περισσότερο από μια καλαίσθητη εικόνα. Είναι ένα είδος μετασχηματισμού για όλα τα συναισθήματα και τις σκέψεις, που αναζητούν κάτι βαθύτερο, κάτι πιο αυθεντικό γύρω από θέματα προσωπικής αναζήτησης και εμβάθυνσης, έχοντας ως αιχμή του δόρατος τη δημιουργικότητα.

Όλα γύρω μας θα μπορούσαν να παρομοιαστούν με τη μόδα. Σε όλες τις ηλικιακές φάσεις της ζωής μας, όλοι μας καλούμασταν είτε να υιοθετήσουμε, είτε να απορρίψουμε οτιδήποτε δεν εμφάνιζε σημεία συμβατότητας με τα εκάστοτε γούστα μας και τη νοοτροπία μας, εκφράζοντας ολόκληρο το είναι μας, με τη μεγαλύτερη δυνατή ακρίβεια και σαφήνεια.  Όλοι μας αλλάζουμε από λεπτό σε λεπτό. Η οποιαδήποτε μας απόφαση αντανακλά ένα είδος μετακίνησης στο καλειδοσκόπιο της κοσμοθεωρίας μας, όπου η κάθε έννοια και κάθε ορισμός, επαναδιατυπώνονται με μεγαλύτερη ακρίβεια στο βιβλίο του καθενός σχετικά με το είναι για εκείνον κόσμος.

Ίσως να μην υπάρχει καμία απολύτως διαφορά ανάμεσα στη διαδικασία της σκέψης, που στη συνέχεια εξελίσσεται σε επιλογή λέξεων και σύνταξης μιας πρότασης, για την άμεση επικοινωνία μεταξύ δύο ανθρώπων, από ότι η επιλογή ενός ρούχου και ο συνδιασμός του με το υπόλοιπο σύνολο, για μια αντίστοιχη έμμεση επικοινωνία. Ίσως μόδα τελικά να μην είναι τόσο τα ρούχα, αλλά κάθε φιλοσοφία, κάθε mantra και κάθε αντίληψη που ο καθένας μας φέρει κατά καιρούς.

Αυτό που ίσως εν τέλει αξίζει να μας προβληματίσει ,είναι οι λόγοι που δεν μας επιτρέπουν να θέλουμε με λαχτάρα να χαρτογραφήσουμε ολόκληρο το καλειδοσκόπιο των δυνατοτήτων που εμπεριέχονται μέσα μας. Εκεί ίσως βρίσκεται και η καλύτερη εκδοχή της ίδιας της μόδας..