Τώρα να σου πω την αλήθεια την ακριβή χρονολογία δεν τη θυμάμαι. Πρέπει όμως να ήμουν περίπου 7-8 χρονών άρα μιλάμε για το τέλος της δεκαετίας του 80 και τις αρχές του 90 όταν όλα τα αγοράκια της ηλικίας μας αρχίσαμε να παρακολουθούμε τα πρώτα μας κινούμενα σχέδια. Βέβαια τότε τα έλεγα «μίκυ μάου».  Για να είμαι ειλικρινής, ο πατέρας μου τα έλεγε έτσι. «Πάλι μίκυ μάου βλέπεις;». Ε monkey see monkey do και εγώ… κόλλησα. «Τι βλέπεις;;» «Μίκυ μάου».

Βέβαια μόνο μίκυ μάου δεν τα έλεγες τότε. Γιατί η αλήθεια είναι ότι τα κινούμενα σχέδια τότε ήταν κουλ. Ήταν πολύ κουλ, μπαντ ασσ και δε συμμαζεύεται. Βλέπεις δεν υπήρχε ο όρος «politically correct» ούτε η σημερινή υπερ-προστατευτικότητα των γονέων (καλώς ή κακώς). Οπότε τα κινούμενα σχέδια του τότε είχαν βγει από τις πιο πολυοργασμικές ονειρώξεις μας, και ας μην ξέραμε τότε καν τι είναι ονείρωξη. Είχαν όπλα, είχαν λέιζερ, σπαθιά, στερεότυπα…

Σε αυτό το κείμενο δε θα αναφερθώ καν στα κλασσικά bugs bunny, road runner (έλα όλοι μπιπ-μπιπ το λέγαμε… road runner… μη χέσω) και σία. Αυτά είναι μια κατηγορία μόνα τους. Επίσης κάτι He-man και She-ra επίσης δεν τα βάζω γιατί, αν και αναγνωρίζω τη συνεισφορά τους, δεν μου άρεσαν και τόσο. Προτίμησα να βάλω τις σειρές που μου επηρέασαν εμενα προσωπικά και δεν είναι top-5 καλύτερων κινουμένων σχεδίων. Δεν πλατειάζω όμως άλλο… ξεκινάω ένα ταξίδι στο μέμορι λέην μου (μας;; ).

1.    Thundercats

Έλα πες αλήθεια, το περίμενες και με το που διάβασες τον τίτλο σου ήρθε στο μυαλό το τραγούδι. Ανθρωπόμορφα αιλουροειδή με σπαθιά, μαστίγια, nunchaku και τανκς από τον πλανήτη της Θαντέρα πολεμούσαν μία μούμια on steroids στη μάχη για την προστασία της Τρίτης Γης. Προκαλώ τον καθένα από εσάς να βρει κάτι που δεν είναι κουλ στην παραπάνω πρόταση!! Ακόμα και το όνομα «Θαντέρα» θα ήθελα να το δώσω στην υποτιθέμενη κόρη μου!

• Η κραυγή του Lion-o (Λάιονο): Thunder-thunder-thunder-THUNDERCATS! HOOOOOOOOOOOOOOOO)
• Τα ονόματα: Λάιονο, Πάνθρο, Τάιγκρα, Τσιτάρα (ααααχχχχ Τσιτάρα), Θαντερτανκ, Ξίφος των Οιωνών, ακόμα και του κακού Μαμ-Ρα ήταν όλα κουλ ρε γαμώτη.
• Τα όπλα και οι δυνάμεις των ηρώων: Απ’όλα είχε ο μπαχτσές, σπαθιά, μαστίγια με τρεις μπάλες στο τέλος που κανείς δεν ήξερε τι ήταν (αχέμ), το κοντάρι της Τσιτάρα που όταν το χάιδευε μεγάλωνε (ΕΛΑ ΠΟΣΟ ΠΙΟ ΠΡΟΦΑΝΕΣ ΠΙΑ!!). Όσο για τις δυνάμεις; Η Τσιτάρα ήταν απίστευτα γρήγορη, ο Πάνθρο υπερβολικά δυνατός, ο Τάιγκρα γινόταν αόρατος (or something) ο Λάιονο… ε αυτός είχε το σπαθί φτάνει.
• Η Τσιτάρα, η πρώτη μου γκόμενα και το πρώτο βυζί που ονειρεύτηκα

Τι με ξενέρωνε Λίγα πράγματα… Ίσως το ότι ποτέ δεν είδαμε την πλήρη δύναμη του σπαθιού. Επίσης ο Λάιονο αν και κουλ σαν όνομα ήταν λίγο κότα και όποτε έβρισκε τα σκούρα φώναζε βοήθεια. Και βέβαια τα δύο μικρά σπαστικά Γουάιλι κατ και Γουάιλι κιτ.  Επίσης ο Σναρφ. Ο οποίος όμως στα κόμικς βρίσκει το βιβλίο που έχει αιχμαλωτιστεί ο Λάιονο και τον ελευθερώνει… και κόβει κώλους ο δικός σου εκεί αν σας ενδιαφέρει βρείτε τα και διαβάστε τα.

Memorable quotes Μάμ-Ρα: Αρχαία πνεύματα του κακού, μεταμορφώστε αυτό το σάπιο σώμα, στον Μαμ-Ρα, τον παντοτινόοοοοοοοοοο! Λάιονο: Thunder-thunder-thunder-THUNDERCATS! HOOOOOOOOOOOOOOOO Λάιονο: Ξίφος των Οιωνών, δώσε μου την υπερφυσική ματιά

Theme song Το τραγούδι ναι μεν είναι πιασάρικο και φτάνει ψηλά στη σκάλα της γαματοσύνης των themes, παρόλα αυτά κατά την άποψή μου ΔΕΝ είναι το κορυφαίο της λίστας.

2.    Silverhawks

Πολλοί μπορεί να μην τα θυμούνται όμως τα «Ασημένια Γεράκια» (πωπωπω ρε σεις το γράφω και ανατριχιάζω τι ονόματα είναι αυτά) ήταν ένα από τα πιο γαμάτα κινούμενα σχέδια έβερ, πράγμα λογικό αν αναλογιστεί κανείς ότι οι δημιουργοί της σειράς είναι αυτοί που «γέννησαν» και τους Thundercats. Ακούστε εδώ: Μισοί από ασήμι (ασήμι μαλάκες μου), μισοί από σάρκα και οστά, τα (πέντε τον αριθμό) Ασημένια Γεράκια πολεμούν τον υπερ-κακό Μόνσταρ που δραπέτευσε από τη φυλακή του και τρομοκρατεί τον γαλαξία του Λίμπο. ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΕ ΑΣΗΜΕΝΙΑ ΦΤΕΡΑ ΠΟΥ ΠΕΤΑΝΕ ΚΑΙ ΠΥΡΟΒΟΛΟΥΝ ΛΕΙΖΕΡ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΩΜΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΥΝ ΤΟΝ ΓΑΛΑΞΙΑ ΤΟΥ ΛΙΜΠΟ! Σας δίνω λίγο χρόνο να το χωνέψετε όλο αυτό.

Τι με πώρωνε

• Το πώς κατέβαζαν τα κράνη τους (βλ. το theme παρακάτω). Δεν ξέρω γιατί αλλά είχε κάτι φοβερά κουλ ο τρόπος που κατέβαζαν τα κράνη τους σα να λένε «Shit just got real».
• Τα ονόματα. Πάλι! Διαβάστε και κλάψτε: Ο αρχηγός τους ο Κουικσίλβερ και ο σύντροφός του ο Τάλιχοκ ένα –πραγματικό- γεράκι που λειτουργούσε σαν κατάσκοπος. Οι δίδυμοι Στίλχαρτ και Στίλγουιλ. Ο Μπλούγκρας, ο οποίος ΚΑΙ κιθάρα έπαιζε ΚΑΙ καουμπόικο καπέλο είχε ΚΑΙ ήταν κυβερνήτης του σκάφους Μιράζ (Miraj). Ο Κόπερκιντ (πάντα πρέπει να υπάρχει ένα σπαστικό μικρό) και τέλος ο διοικητής τους ο Σταργκέιζερ που βρίσκεται στο στρατηγείο Χοκχέιβεν. ΕΙΠΑΤΕ ΚΑΤΙ;;;;
• Τα όπλα τους: Το ξαναείπα. Λέιζερ από τους ώμους ρε παιδιά. Επίσης ο Μπλούγκρας είχε μια κιθάρα που την έπαιζε και έβγαζε νότες από το μπράτσο οι οποίες λειτουργούσαν και αυτές σαν λέιζερ… ναι δε βγάζει νόημα όλο αυτό αλλά έτσι γινόταν.
• Οι κακοί: Αντίθετα από τους Thundercats ήταν ξεχωριστοί και αρκετά ενδιαφέροντες με επικεφαλής φυσικά τον Μόνσταρ  ο οποίος έπαιρνε μια μεταμόρφωση τύπου Μαμ-Ρα και οδηγούσε ένα ιπτάμενο, διαστημικό καλαμάρι με πανοπλία (δεν υπάρχει typo στην παραπάνω πρόταση έτσι όπως τα γράφω είναι).

Τι με ξενέρωνε Ο Κόπερκιντ και το «μάθημα αστρονομίας» στο τέλος. «Ποιος πλανήτης είναι αυτός που μπλα μπλα μπλα;» «Ο Ερμής!» «Μπράβο Κόπερκιντ»… Ψόφα Κόπερκιντ Memorable Quotes Μόνσταρ: «Φεγγαράστρο του Λίμποοοοοο… δώσε μου την οργή… τη δύναμη… τη φοβέρα… ΤΟΥ ΜΟΝΣΤΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΡ» (ποιος τα γράφει αυτά ρε σεις… ΦΕΓΓΑΡΑΣΤΡΟ ΤΟΥ ΛΙΜΠΟ δηλαδή τι ναρκωτικά έπαιρναν;;)

Theme song Το δεύτερο αγαπημένο μου theme song. Των Thundercats είναι τρίτο…

3.    Σερίφης του Διαστήματος

Λοιπόν, περνάμε σε κάτι πιο… σοφτ σε σύγκριση με τα προηγούμενα. Ο Σερίφης του Διαστήματος και οι Αστρομαχητές (Saber Rider and the Star Sheriffs) ήταν από εκείνα τα κινούμενα σχέδια με τα ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΡΟΜΠΟΤ που καθιέρωσαν οι Ιάπωνες φίλοι μας (Μαζίγκα 7 anyone;;). Ομάδα νεαρών εμ… πιλότων να πω; Στρατιωτών να πω; Προστατεύουν την ανθρωπότητα στο μακρινό μέλλον η οποία έχει επεκταθεί σε κάθε άκρη του γαλαξία. Ουσιαστικά το όπλο τους είναι το Ραμροντ, ένα τεράστιο διαστημόπλοιο τα οποίο μεταμορφώνεται σε ένα αντίστοιχα τεράστιο ρομπότ και πολεμάει τα εξίσου τεράστια ρομπότ-κακούς των «Εισβολέων από τη ζώνη του Ατμού».

Τι με πώρωνε

• Οι μάχες του Ράμροντ στο τέλος. Έλα ας είμαστε ειλικρινείς τώρα, όλοι αυτό περιμέναμε… τη μάχη κα…την τελειωτική κίνηση του Ράμροντ. Σαν ένα είδος Fatality και ενώ είχε σαπακιάσει στις μπούφλες το αντίπαλο ρομπότ, το Ράμροντ (μήπως «Ο» Ραμροντ;; τέλος πάντων) έβγαζε από το στήθος του καμιά 20αριά κάνες και αποτελείωνε με έναν καταρράκτη λέιζερ τον αντίπαλο.
• Το τραγούδι των τίτλων. Nuff said, βλέπε στο τέλος.

Τι με ξενέρωνε

• Η Απρίλια, μία από τους στρατιώτες-πολεμιστές-γουατέβερ που ο μπαμπάς της είναι ο Διοικητής του Ιππικού. Ξενέρωτη γκόμενα ρε παιδί μου μια Barbie που τη χώσανε μάλλον για να προσελκύσουν και τα κοριτσάκια.
• Οι χαρακτήρες. Το ότι δε θυμάμαι κανένα όνομα πλην της Απρίλιας (και αυτό για τους λάθος λόγους) σημαίνει από μόνο του ότι οι χαρακτήρες ήταν αδιάφοροι. Σημειωτέων, για το άρθρο δεν έχω συμβουλευτεί Wikipedia για υποθέσεις/ονόματα γιατί θέλω να αποτυπώσω ακριβώς το αίσθημα που μου έχουν αφήσει οι σειρές. Αυτό που θυμάμαι όμως είναι ότι ο αρχηγός (ο Σερίφης δλδ) δεν είχε όνομα. Και να είχε θα ήταν αδιάφορο. Γιάννης να πούμε… ή Τάκης…

Memorable Quotes Απρίλια: Το Ράμροντ τώρα θα αναλάβει τον έλεγχο πλοήγησης Ράμροντ: Σε άκουσα Απρίλια (fuck yeah το Ρομπότ ακούει) το Ράμροντ αναλαμβάνει τον έλεγχο! Φάση πρόκληση (ή πρόκριση; Ξέρω γω κάτι τέτοιο πάνε χρόνια)!

Theme song Το καλύτερο που έχει περάσει έβερ κατά την άποψή μου. Απίστευτο riff, απίστευτο σόλο, ποζεριά δίχως αύριο. ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΗΧΟ ΜΑΣΤΙΓΙΟΥ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΝ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ!

Σημείωση: Το συγκεκριμένο κινούμενο σχέδιο ήταν από εκείνα που είχαν την κακή τύχη να πέσουν πάνω στην περίοδο της πρόχειρης μετάφρασης… αξίζει να δείτε ελληνικά επεισόδια μόνο και μόνο για τη μεταγλώττιση.

4.    Voltron Ίσως το καλύτερο κινούμενο σχέδιο με τεράστια ρομπότ. Ο μύθος του Voltron είναι τόσο μεγάλος και μακρύς (ντόινγκ) που 30 περίπου χρόνια μετά ανακοινώθηκε πως θα γίνει ένα remake του από την Dreamworks Animations. 5 ρομποτικά λιοντάρια (το κάθε ένα με «οδηγό» έναν άνθρωπο βέβαια) ενώνονται για να φτιάξουν ένα τεράστιο ρομπότ και να προστατέψουν… ε κάτι προστάτευε και αυτός, κάποιον πλανήτη, κάποιον γαλαξία κάτι. Εκεί που θέλω να εστιάσω είναι, για μία ακόμα φορά, στο ρομπότ: Τεράστιο ρομπότ δημιουργείται από την ένωση 5 ρομποτικών λιονταριών!!!!! Α! και έχει και σπαθί!

Τι με πώρωνε

• Μην τα ξαναλέμε παιδιά. Λιοντάρια. Ρομπότ. Μεγαλύτερο ρομπότ. Δηλαδή τι άλλο να ζητήσει ένα αγοράκι στην προεφηβεία; Αν είχε και νίντζα θα ήταν το τέλειο!
• Tο σπαθί και ο τρόπος που εμφανιζόταν. Ο Voltron ένωνε τα χέρια του και όταν τα άνοιγε πάλι εμφανιζόταν το σπαθί του.
• Ο τρόπος που σχηματιζόταν ο Voltron. Αν στον «Σερίφη του διαστήματος» περιμέναμε το τέλος για να δούμε πώς αποτελειώνουν τον «κακό» στο Voltron περιμέναμε πώς και πώς την ώρα που θα σχηματιστεί το ρομπότ.

Τι με ξενέρωνε

• Το ότι ποτέ σαν πιτσιρικάς δεν είδα ολόκληρη τη σειρά. Για να τη δω όλη έπρεπε να τη νοικιάσω από το Video Club. Και η μαμά μου δεν με άφηνε να νοικιάζω ταινίες που δεν ήθελε να δει και η αδερφή μου. Και η αδερφή μου ήθελε Κάντι-Κάντι. Έτσι ξέρω ότι ο Άλμπερτ έπεσε από το άλογο αλλά δεν ξέρω αν ο Voltron σηκώθηκε από εκείνο τον πλανήτη με τη μεγάλη βαρύτητα!

Memorable Quotes Αρχηγός λιονταριών που-δε-θυμαμαι-ονομα: «Σχηματίστε τα πόδια, σχηματίστε τα χέρια και το σώμα… και εγώ θα είμαι ο εγκέφαλος!»

Theme Song Από τα πιο χαρακτηριστικά τραγούδια! Τααααα τα τα ταααααα τα τα τααααααααααα!

5.    Καμπαμαρού Ναι οκ το περιμένατε το ξέρω. Το «Καμπαμαρού», που γνωρίζω ότι δεν είναι αυτός ο κανονικός του τίτλος αλλά κάτι σε «Ινγκα Νίντζα κε νο κούνι Καμπαμαρού», ήταν το κινούμενο σχέδιο που μας έκανε όλους να θέλουμε να είμαστε νίντζες όταν ήμασταν μικροί. Ο μαυρομάλλης νεαρός που έτρωγε μακαρονάδα, τηγανιτή καραβίδα, είχε όλα τα χαρακτηριστικά του νίντζα αλλά και την αφέλεια ενός «κανονικού» (ο θεός να το κάνει) παιδιού, ήταν το κινούμενο σχέδιο που όλοι είχαμε δει και λίγοι καταλαβαίναμε. Ο Σιτζούνε, η Μάι, ο Χαγιάτε, ο Παππούς είναι λέξεις – κλειδιά που ανοίγουν πόρτες στο υποσυνείδητό μας όμως.

Τι με πώρωνε

• Όταν ο Καμπαμαρού έδειχνε τις «πραγματικές» νιντζα-ικανότητές του. Ο τύπος κουβαλούσε στις πλάτες του σα γαϊδούρι τον εξοπλισμό ενός ολόκληρου σχολείου, έτρεχε μαραθώνιο για πλάκα, ήταν αθόρυβος, εξαφανιζόταν και εμφανιζόταν σαν… ε… σαν νίντζα…
• Το ξύλο. Εντάξει δεν ήταν και άφθονο αλλά διάολε το έβλεπες και πόναγες! Είπαμε δεν είχε politically correct τότε. Ο παππούς βάραγε με βέργα τον Χαγιάτε και τον Καμπαμαρού. DOMESTIC VIOLENCE ΛΕΜΕ!
• ΜΑΚΑΡΟΝΑΔΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ

Τι με ξενέρωνε

• Το φινάλε. Το έχεις δει; Το έχεις καταλάβει; Σου άρεσε;
• Η μεταγλώττιση η οποία τότε με ξενέρωνε λίγο, αλλά τώρα είναι ένα θαυμάσιο χάλι!
• Τα επεισόδια που δεν έβγαζαν νόημα. Το φινάλε ας πούμε στο οποίο εμφανίζεται η δημιουργός (από τις πιο γουατ δε φακ στιγμές) και εκείνο το επεισόδιο που οι δύο gay αδερφοί του Σιτζούνε ντύνουν τον Καμπαμαρού γυναίκα και του αρέσει και δε-μας-κατρουράς-ρε-Πάριε… πολύ σάκε μυρίζει η δουλειά…

Memorable Quotes Μάι. Ή Μάη: «Ο Σιτζούνε ήταν ένα όμορφο και φιλάσθενο αγόρι» Καμπαμαρού: «Καταραμένε Χαγιάτε!» Καμπαμαρού: «Χάρηκα που πέθανε ο παππούς!» Καμπαμαρού: «Μακαρονάδα! Και είναι όλη δική μου!»

Theme song Εντάξει… έπος το τραγούδι. Ιαπωνο-αγγλικός στίχος… (ξεχωρίζει ένα love-love love me too ή κάτι τέτοιο)

Disclaimer Τα όποια λάθη έχει το κείμενο σε αναφορές ονομάτων, υπόθεσης, κ.λπ δεν αναγνωρίζονται. Έτσι τα θυμάμαι άρα έτσι έγιναν. Στο δικό σου παράλληλο σύμπαν φίλε αναγνώστη αντιρρησία μπορεί να ισχύουν αλλιώς.