Μετά από ένα σαββατοκύριακο γεμάτο εξόδους, ατελείωτες συζητήσεις με φίλους και ό,τι αυτό συμπεριλαμβάνει έκανα για ακόμη μια φορά την ανασκόπηση της ζωής. Της ζωής των άλλων μα και της δικής μου. Γιατί αν δεν ήμουν αυτό που είμαι (μη ρωτήσεις, δεν μπορώ να εξηγήσω), θα ήμουν ψυχολόγος. Η ψυχολόγος των φίλων μου εκείνων που βγαίνουν έξω για έναν γκόμενο.

Στο ίδιο καλάθι με εκείνες τις φίλες μου βάζω και τις άλλες που αν δεν υπάρχει ερωτικό ενδιαφέρον μέσα σε ένα μπαρ, ή θα φροντίσουν να βρουν ή θα βαρεθούν και θα σηκωθούν να φύγουν. Και σε ρωτάω τώρα εγώ αγαπημένε, είναι δυνατόν γυναίκες και άντρες να βγαίνουν για έναν γκόμενο (ή μια γκόμενα αντίστοιχα); 

Αγανακτισμένη λοιπόν, και αφού έφερα στο μυαλό μου τα μαγαζιά στα οποία έτρεχα για το κάθε αγόρι που είχα ή μου άρεσε, έρχομαι εδώ να βάλω τέλος σε αυτό το παραμύθι. Αφορμή ήταν η Α. που σε μια πρόσφατη συζήτηση που είχαμε γύρισε και μου είπε “Εγώ αν δεν έχω κάτι να μου κρατήσει το ενδιαφέρον δεν μπορώ να κάτσω σε ένα μπαρ όλο το βράδυ”. Έτσι, πέρασαν σαν ταινία από το μυαλό μου όλες οι φορές που κάποια άλλη φίλη μου έλεγε στην παρέα να πάμε σε ένα μαγαζί που θα ήταν εκείνος που ήθελαν. Στην συνέχεια, πέρασαν από το μυαλό μου όλες οι φορές που πήγα εγώ κάπου να βρω το αγόρι που ήθελα μα και εκείνες που γύρισα σπίτι απογοητευμένη γιατί ενώ ήθελα να βρω κάποιον, τον οποίο δεν έβρισκα. Ε ναι λοιπόν, το λέω και δεν ντρέπομαι και καθόλου γιατί να σας πω κάτι; Όλες ίδιες είμαστε και αν εσύ πιστεύεις πως δεν είσαι, σε παρακαλώ πολύ να το κοιτάξεις. Ή μάλλον θυμήσου.

Παρ’ όλα αυτά, όσο και αν έχω τρέξει στην ζωή μου για κάποιο από τα αγόρια μου, ποτέ δεν έφτασα σε σημείο να βγαίνω με σκοπό να βρω το άλλο μου μισό. Είναι τραγικό. Το αγόρι το βρίσκεις εκεί που κάθεσαι αμέριμνη, χαρούμενη, χαμογελαστή και απολαμβάνεις το ποτό σου ενώ έχεις βγει έξω με την φόρμα και τα μαλλιά αχτένιστα. Πάντα έτσι γίνεται, είναι νόμος. Δεν έχεις γεννηθεί για να είσαι γυναίκα κυνηγός, ούτε για να ψάχνεις θήραμα σε κάθε μπαρ που πας. Σκοπός είναι να μην χρειάζεσαι κάποιον για να περάσεις καλά, μα να σου αρκεί η παρέα σου. Να σου αρκούν οι δύο χωρισμένες και κλαμμένες φίλες σου, μαζί με την μία που δεν βρίσκει πουθενά το άλλο της μισό και πέφτει πάνω σε ψυχάκια (ωπ, μήπως είναι αυτοί οι τύποι που την ολοκληρώνουν;) και την τελευταία που είναι μονίμως σε σχέση. Γιατί αυτές έχεις. Και θα τις έχεις ακόμη και όταν χρειαστείς τον πιο κατάλληλο wingman. Μα όχι σήμερα.

Καταλήγοντας στο συμπέρασμα του ότι είναι τουλάχιστον κωμικοτραγικό το να βγαίνουν γυναίκες με σκοπό να βρουν στα μάτια ενός άντρα στο μπαρ την επόμενη σχέση σου, θέλω να τονίσω το πόσο αυτό φαίνεται στους γύρω. Γυναίκες και άντρες, καταλαβαίνουν την “λύσσα” που επικρατεί στο κλίμα (και όχι την αυτοπεποίθηση) του να βγω και να καταλήξω και σε κάποιο άλλο σπίτι απόψε. Είναι κρίμα να βγαίνεις για έναν γκόμενο. Να βγαίνεις γενικά, εκεί που θα είναι, μόνο για να έχεις κάτι να ασχοληθείς. Να μην βγαίνεις αν εκεί που θα πας δεν υπάρχει προοπτική για κάποιο ταίρι, και να μην περνάς και μόνη σου καλά (που είσαι ρε Δέσποινα σοφή;). Είναι κρίμα να εξαρτάσαι από το αντίθετο φύλο και να μην αντέχεις λεπτό εκτός μιας σχέσης. Είναι κρίμα και προβληματικό.

Πάρε λοιπόν μια ανάσα, μια απόφαση και μια φίλη σου και βγες για ποτό. Αν σε φλερτάρουν και γαμώ. Αν πάλι όχι, μη σηκωθείς να φύγεις. Μίλα της, λογικά κάτι κοινό θα έχετε. Εκτός αν βγήκατε για τον δικό της εν δυνάμει γκόμενο. Τότε σίγουρα θα έχετε να πείτε όλα τα παραπάνω.