Τα animation έχουν μπει για τα καλά στην ζωή μας και εδώ και χρόνια έχουν πετάξει από πάνω τους τον τίτλο των παιδικών φιλμ και χτυπάνε καθαρά το ενήλικο κοινό, με αρκετά από αυτά να καλύπτουν επάξια το κοινό της κωμωδίας. Φετινή απόδειξη όλων αυτών αποτελεί το Zootopia ή Ζωούπουλη, που έσπασε τα ταμεία όντας η πρώτη ταινία σε τζίρο μέχρι στιγμής για το 2016, αφήνοντας στις άλλες θέσεις μεγαθήρια όπως το Batman vs Superman και Deadpool.

Το συγκεκριμένο animation δεν οφείλει την απήχηση του μόνο στον πετυχημένο σχεδιασμό και το χιουμοριστικό σενάριο, αλλά παρουσιάζει με έντεχνο τρόπο την ανθρώπινη διάσταση των ζώων και αντίστροφα, αλλά και κριτικάροντας το ρατσισμό και τα στερεότυπα που κουβαλάμε όλοι μας όταν γνωρίζουμε κάποιον για πρώτη φορά.

Πάμε λοιπόν να κάνουμε μια ανάγνωση των νοημάτων αυτών της ταινίας χωρίς να κάνουμε spoilers σε όσους δεν την έχουν δει ακόμα.

O Βασιλιάς της αγέλης

Το λιοντάρι πάντα έχει αρχηγικό ρόλο, και έτσι συμβαίνει στην Zootopia, όπου είναι ο δήμαρχος της πόλης. Μπορεί να μην είναι πρωταγωνιστής, αλλά όσο εμφανίζεται στην οθόνη μας δείχνει μαζεμένα τα στοιχεία που οι περισσότεροι πολιτικοί έχουν σήμερα ανά τον πλανήτη. Κορδώνεται μπροστά στις κάμερες, βγάζει παθιασμένους λόγους γεμάτους σιγουριά, αλλά στην ουσία μένει σε αυτές τις επικοινωνιακές κινήσεις με την πραγματική διακυβέρνηση να μένει στο πρόβατο γραμματέα του.

Η μικρή προβατίνα γραμματέας του όμως, έχει τα στοιχεία του αφελή και ευκολόπιστου ψηφοφόρου ( όπως χαρακτηριστικά αναφέρει: Νομίζω ότι ο δήμαρχος ξεγέλασε λίγο εμάς τα πρόβατα για να εκλεγεί), αλλά σκύβει το κεφάλι κάνοντας την δουλειά της σωστά δεχόμενη υποβαθμίσεις, δίχως να δείχνει διάθεση να «ξυπνήσει». Βέβαια, η ταινία φροντίζει να μας αποδείξει ότι τα σιγανά ποταμάκια πρέπει να φοβάσαι, αλλά σταματάμε εδώ για να το διαπιστώσετε μόνοι σας στην οθόνη.

Πάμε τώρα στον πρωταγωνιστικό χαρακτήρα του μικρού κουνελιού, της Τζούντι Χοπς που από μικρή ονειρεύεται να γίνει αστυνομικός και να αλλάξει τον κόσμο. Όλοι την ειρωνεύονται και την χλευάζουν, αφού τα κουνελάκια είναι μόνο για την καλλιέργεια και κατανάλωση καρότων και όχι για σοβαρές και επικίνδυνες δουλειές. Ακόμα και οι γονείς της την αποτρέπουν από το να γίνει αστυνομικός στην μεγάλη πόλη, αλλά εκείνη μας αποδεικνύει ότι όταν θες να πετύχεις το όνειρο σου, ο μόνος που σου βάζει σοβαρά εμπόδια είναι ο ίδιος σου ο εαυτός, οπότε τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο.

Στην αρχή της αστυνομικής της καριέρας λοιπόν, και στην πρώτη της υπόθεση συναντά μια αλεπού, τον Νικ Γουάιλντ, που επαγγέλλεται όπως δηλώνει απατεώνας και κουβαλά την ρετσινιά του πονηρού, εξαιτίας του είδους του. Ξεκάθαρα η ταινία μας δείχνει σε πολλά σημεία ότι τα στερεότυπα μιας κοινωνίας, πολλές φορές στιγματίζουν τα άτομα, ανάλογα με χαρακτηριστικά όπως η καταγωγή και η φυλή, και ενώ εκείνα θέλουν να τα καταρρίψουν αναγκάζονται να ακολουθήσουν τον κοινό δρόμο.

Η Zootopia δεν είναι μια ξεκαρδιστική κωμωδία, όμως καταφέρνει να είναι ταυτόχρονα ένα καλοδουλεμένο animation που συνδυάζει το χιούμορ με τα κοινωνικά μηνύματα που θέλει να περάσει, και ας μην ξεχνάμε ότι καταφέρνει να αγγίξει το ευαίσθητο παιδικό κοινό, αποκτώντας έτσι και έναν διδακτικό σκοπό. Οπότε, μαζευτείτε οικογενειακά, φιλικά, αρπάξτε τα ποπ κορν και δώστε της μια ευκαιρία.

Ιωάννης Γκρέκος