Σχεδόν σε καθημερινή βάση ο καθένας από εμάς καλείται να ζητήσει συγγνώμη για το παραμικρό συμβάν. Είτε γιατί σκόνταψε πάνω σε κάποιον και από ευγένεια ζήτησε συγγνώμη, είτε γιατί ξεστόμισε μία απρεπή λέξη και προκειμένου να μην του βάλουν πιπέρι στο στόμα ζήτησε συγγνώμη, ή γιατί αποφάσισε να ξεκινήσει διατροφή και περνώντας από το ράφι με τις σοκολάτες στο σούπερ μάρκετ αποφάσισε να του ζητήσει ταπεινά συγγνώμη. Τι πραγματικά, όμως, σημαίνει και συμβαίνει με τη λέξη συγγνώμη; Πράγματι το να ζητήσει κανείς συγγνώμη –ακόμη κι αν δεν την εννοεί- μπορεί να κάνει τον εκάστοτε απολογητή να νιώσει καλύτερα, γιατί έτσι νομίζει πως έλαβε κάποια μορφή εξιλέωσης. Όμως, το ενδιαφέρον στην όλη υπόθεση είναι ότι μπορεί κάλλιστα κάποιος να νιώσει όμορφα και άνετα με τον εαυτό του στις περιπτώσεις που δε χρειάζεται καν να αρθρώσει αυτή τη λέξη. ΄

Έτσι, λοιπόν, δε χρειάζεται να ζητήσεις συγγνώμη:

Για συναισθήματα που εξέφρασες. Το να εκφράζεις τα εσώψυχά σου τις περισσότερες φορές μπορεί να προκαλέσει άγχος στον άνθρωπο που έχεις απέναντί σου, αφού αποτελεί κάποιο είδος δέσμευσης από την πλευρά του. Μπορεί, όμως, και να σου βγει σε καλό, γιατί θα νιώσεις επιτόπου μία ευφορία, αφού θα πεις την αλήθεια και μόνο την αλήθεια. Αν δεν του αρέσεις, ας πάει αλλού.

Για συναισθήματα που δεν εξέφρασες. Επίσης, δεν είναι καθόλου μεμπτό το να αποφασίσεις να κρατήσεις κάποιες σκέψεις αποκλειστικά για τον εαυτό σου. Το θέμα είναι να αισθάνεσαι αυτά που θες, τη στιγμή που θες και να τα λες όποτε εσύ θες.

Για τη βόλτα που δεν πήγες. Είναι σίγουρο πως τώρα που ο καιρός πήρε τα πάνω του –εκτός αν μένεις μόνιμα στη Θεσσαλονίκη που ο Βαρδάρης καραδοκεί-, οι προτάσεις για εξόδους τόσο στην πόλη όσο και σε παραθαλάσσιες περιοχές δίνουν και παίρνουν, αλλά εσύ αποφασίζεις να μείνεις σπίτι αγκαλιά με τον καναπέ σου, τις πυτζάμες σου και τα ατημέλητα μαλλιά σου.

Για τη συμπεριφορά σου. Τις περισσότερες φορές λειτουργείς με βάση αυτά που αισθάνεσαι οπότε σταμάτα να χάνεις το δίκιο σου με το να ζητάς συγγνώμη για τα λόγια και τις πράξεις σου, ειδικά όταν ξέρεις ότι πραγματικά τις εννοούσες.

Για τα κιλά που πήρες. Καλώς ή κακώς ζεις στην εποχή των κοιλιακών-φέτες, της βρώμης και της κρεατίνης. Ζεις, όμως, και στην εποχή των burgers, των πιτσόγυρων (βλ. Βόλος) και των παγωτών-πυραύλων. Όπως καταλαβαίνεις είναι αναπόφευκτο να καταφέρεις να χάσεις έστω και αυτά τα δύο κιλά που σε ταλαιπωρούν από πέρυσι το καλοκαίρι, γιατί πολύ απλά αποφάσισες να ζήσεις τη ζωή σου δίχως στερήσεις και υπεκφυγές. Άλλωστε, ποιος θέλει να είναι ρίψασπις;!

Για τον εαυτό σου και από τον εαυτό σου. Οι άνθρωποι που σε περιτριγυρίζουν οφείλουν να γνωρίζουν και τα ελαττώματα και τα προτερήματά σου και εσύ από την πλευρά σου οφείλεις να σέβεσαι τον εαυτό σου και να μην απολογείσαι για τις πράξεις σου, ιδιαίτερα όταν δεν αρέσουν ή δε συμφωνούν με τις πράξεις των άλλων. Κανείς και κυρίως εσύ δεν πρέπει να ντρέπεσαι για σενα.

Για τα «όχι» που ξεστόμισες. Αν ανήκεις στην κατηγορία των ανθρώπων που λένε συνέχεια «ναι» για να μη χαλάσουν το χατίρι κανενός, ήρθε η ώρα να κλείσεις την πόρτα στο κλαμπ των «ναινέδων» και να εισέλθεις στο κλαμπ των «οχιανών». Μην επιτρέπεις σε κανέναν να σου δημιουργήσει ενοχές για πράγματα που δε μπόρεσες να κάνεις, αντιθέτως πρέπει να ενεργείς όταν πραγματικά το θες εσύ και όχι οι άλλοι γύρω σου.

Κάνοντας τις επιλογές σου και αποφασίζοντας πότε θα ζητάς συγγνώμη και πότε όχι από κάποιον γρήγορα θα διαπιστώσεις τη δυναμική του χαρακτήρα σου. Θα καταφέρεις να βάλεις στη ζωή σου αυτή τη λεπτή γραμμή που λέγεται «όρια» και θα αποκτήσεις καλύτερη αυτοεκτίμηση και αυτοέλεγχο.