Οι δυσκολίες στην ζωή ενός ανθρώπου είναι μετρημένες στα δάχτυλα. Και των δύο χεριών. Μια από αυτές είναι και εκείνα τα δύσκολα δευτερόλεπτα που ενώ έχεις γράψει 29469 μηνύματα στα Notes είσαι έτοιμη/ος να πατήσεις το Send. 

Η γενιά των millennials (λίγο πάνω, καθόλου κάτω) είναι η γενιά που δεν ξεκολλάει από το κινητό της. Που αντί να το σηκώσει να πάρει ένα τηλέφωνο να συνεννοηθεί με την παρέα της για το τι θα κάνουν ένα βράδυ Παρασκευής, προτιμούν να στείλουν είκοσι διαφορετικά μηνύματα και να μην βγάλουν άκρη ποτέ. Που αντί να τηλεφωνήσει στην κοπέλα για να βγουν ένα ραντεβού, θα της το ζητήσει με με ένα μήνυμα γιατί έτσι θα είναι πιο εύκολη η επικοινωνία σας σε πρώτη φάση αλλά και η τυχόν απόρριψη του εν δυνάμει ραντεβού σας. 

Για να καταλάβεις όμως την διάσταση του (σχεδόν) προβλήματος των μηνυμάτων της γενιάς μας, θα σου δείξω πως βασίζομαι σε νούμερα. Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία, ο καθένας από εμάς στέλνει μέσο όρο 109.5 μηνύματα την ημέρα. Πράγμα που δείχνει πόσο πολύ αγαπάμε να κρυβόμαστε πίσω από την οθόνη του κινητού μας ενώ θα μπορούσαμε να κρυβόμαστε ακόμη πιο τίμια, πίσω από το ακουστικό.

Η μαλακία βλακεία σε όλο αυτό είναι πως μερικά πράγματα δεν λέγονται με ένα μήνυμα, ούτε καν από το τηλέφωνο.Μερικά πράγματα χρειάζονται την άμεση επαφή δύο ατόμων, έξω από τον ψηφιακό κόσμο της καρδιάς μας. Εγώ μάζεψα πέντε περιπτώσεις, στις οποίες ίσως θα έπρεπε να σκεφτείς ξανά εκείνα τα λίγα δευτερόλεπτα αφού θα έχεις κάνει το copy/paste για το αν θα πατήσεις το Send.

Η αρκετά μεγάλη συγνωμή Πόσες φορές βρέθηκες να έχεις κάνει την μεγαλύτερη μαλακία βλακεία του αιώνα, σε κάποιο φίλο σου; Πόσες από αυτές τις φορές άνοιξες το κινητό, έγραψες μια μεγάλη συγνώμη, εξήγησες το πως έχουν τα πράγματα και έκλεισες το κινητό σου νιώθοντας καλά με τον εαυτό σου; Και πόσες φορές βρέθηκες εσύ απέναντι από ένα τεράστιο κείμενο/μήνυμα συγνώμης; Γιατί πολύ απλά όλα είναι πιο εύκολα όταν απλώς πατάς το Send. Όμως τα στατιστικά των ανθρώπων γύρω μου δείχνουν πως είναι πολύ καλύτερο για μια σχέση να ζητάς συγνώμη κοιτώντας τον άλλον στα μάτια, μετανιώνοντας πραγματικά για ό,τι και αν έκανες παρά να στείλεις μια ψυχρή απολογία μέσα από μερικές λέξεις και σήματα. Τα συναισθήματα εξάλλου, είναι η κύρια διαφορά με το να μιλάς face to face με κάποιον και να μιλάς στην οθόνη, μέσα από την οποία τα πάντα είναι παρεξηγήσιμα. Η βόμβα Αυτά τα μηνύματα μικρές βόμβες είναι τα αγαπημένα μου. Όμως εγώ δεν είμαι μέτρο σύγκρισης και πολύ εύκολα μπορώ να γίνω κάφρος. Μαθαίνεις λοιπόν, ένα μυστικό και θέλεις να το μοιραστείς. Είναι το αντίστοιχο μυστικό βόμβα. Το γράφεις, το στέλνεις στο whatsapp σε εκείνο το Group που έχεις με τις κολλητές σου και μπορεί να: σταλεί παντού, κάνει τα ο οποιοσδήποτε τα screenshot του και να γίνει ο κακός χαμός. Αλλά να σου πω και κάτι αν είναι να ρίξεις τη βόμβα σου, να την μάθει ο κόσμος, βγες να το φωνάξεις. Γιατί μυστικό δε θα μείνει. Το μήνυμα χωρισμού Το ξέρω πω είναι εμφανές το τεράστιο αυτό λάθος του να χωρίσεις μέσα από ένα μήνυμα αλλά πολλοί φίλοι μου το κάνουν (Shame! η φάση) και το έκαναν απ’ όταν ήταν 15. Τότε που το είχα κάνει και εγώ και το μετάνιωσα (ΑΚΟΥΣ;). Γιατί το να χωρίζεις με λόγους 1,2,3 και να τα στέλνεις έτσι πολύ λογικά, χωρίς καθόλου συναίσθημα (εκτός αν έχει emojis που κλαίνε και καρδούλες), δεν είναι δύσκολο μόνο για εκείνο που το λαμβάνει αλλά και για το πως θα σε θυμάται. Τα πιο ευχάριστα νέα της ζωής σου Κανένα emoji σε αυτή τη φάση. Τα έβαλες όλα στο μήνυμα χωρισμού. Ή μήπως όχι; Μόνο CAPS. Δηλαδή δεν πιστεύω να θεωρείς πως τα μεγαλύτερα νέα σου και ανακοινώσεις μπορούν να επικοινωνηθούν μέσα από μια οθόνη, ε; Ωραία. Ούτε εγώ. Βγες κορίτσι μου να πιεις. Και φυσικά, τα μεθυσμένα μηνύματα Από την αρχή του κειμένου ήθελα να κάνω ξεκάθαρο πως η τελευταία περίπτωση είναι πάντα η πιο σημαντική. Δεν το έκανα, αλλά ήθελα. Όλοι το έχουμε κάνει και θα το κάνουμε ξανά πολλές φορές ακόμη. Είναι οι μεγάλες στιγμές που ζούμε σε αυτή τη μικρή ζωή μας. Πανικός, θολές αναμνήσεις και πάρα πολλά ποτά. Μας λείπει κάποιος ή για κάποιο λόγο (δε θα το πω, αφού καταλαβαινόμαστε) θέλουμε να τον δούμε τώρα. Όχι αύριο, ούτε χτες. Μόνο τώρα. Και πιάνουμε αυτή τη βλακεία στο χέρι μας και αρχίζουμε να πληκτρολογούμε ασυναρτησίες και pathetic μηνύματα στον πρώην μας. Ενώ στην πραγματικότητα, δεν τον θέλουμε καν, ήταν απλώς η εύκολη λύση. Κάποτε. Έτσι λοιπόν, αύριο θα τα κοιτάς και θα σιχτιρίζεις την ώρα και την στιγμή που έκανες την μεγαλύτερη μαλακία της χτεσινής σου βραδιάς. Γι΄αυτό υπάρχουν και οι φίλοι όμως, για να σε απασχολούν με νέα σφηνάκια έτσι ώστε να μην προλάβεις να σκεφτείς τον πρώην σου. Αγαπημένες φιλίες.