Φτάνοντας αυτή η ιερή στιγμή να εγκαταλείψεις το φοιτητικό σου σπίτι και να εγκατασταθείς πια πάλι πίσω στο οικογενειακό σου σπίτι σίγουρα δεν είναι και η πιο ευχάριστη δοκιμασία. Όχι γιατί σε έδιωξε ο ιδιοκτήτης, επειδή έβαζες μουσική στη διαπασών ή οι υπόλοιποι ένοικοι επειδή αποφάσισες να αλλάξεις τη θέση των επίπλων για να έχεις περισσότερο χώρο για τα μαθήματα yoga που θυμήθηκες να κάνεις στις 12 τα μεσάνυχτα με τις φίλες σου, αλλά επειδή η φοιτητική σου ζωή τέλειωσε. Κάπου εδώ κάνω μία παύση. Το ότι θα φύγεις από το φοιτητικό σου σπίτι δε σημαίνει απαραίτητα πως τελείωσαν όλα, αφού ξέρεις ότι ένα πτυχίο εκκρεμεί στον ορίζοντα. Δες το σαν προθέρμανση πριν την κυρίως γυμναστική ή σαν ορεκτικό πριν το κυρίως γεύμα. Δεν το θες, αλλά πρέπει να το γευτείς για να μην είναι δύσκολη η μετάβαση αργότερα.

Ένα από τα πρώτα πράγματα που αποκομίζει ο μέσος φοιτητής μένοντας μόνος του είναι φυσικά η ανεξαρτησία. Είναι η στιγμή που θα πάρεις την κατάσταση στα χέρια σου. Εσύ θα φροντίζεις για την καθαριότητα του σπιτιού, εσύ θα μαγειρεύεις (εκτός αν ανήκεις στην κατηγορία του φοιτητή που έχει στη ζωή του την κλασική Ελληνίδα μάνα με τα ταπεράκια της), εσύ θα συμμαζεύεις τα αποτσίγαρα των φίλων σου και τα πεταμένα ποτήρια αναψυκτικών από το προχθεσινό πάρτυ που έκανες και εσύ οπωσδήποτε θα πληρώνεις τους λογαριασμούς. Με τα λεφτά των γονιών σου. Εκτός αν προνόησες και βρήκες μία δουλειά. Και μπράβο σου γι’ αυτό.

Πιο καλή η μοναξιά.

Ένα ακόμη δεδομένο που στην πορεία θα γίνει και ζητούμενο είναι να μη συγκατοικήσεις ποτέ. Το να συγκατοικήσεις βέβαια δε συνεπάγεται πως θα μειωθούν τα επίπεδα ανεξαρτησίας σου, αλλά να είσαι σίγουρος πως θα αυξηθούν τα επίπεδα των νεύρων σου. Και αυτό είναι ακόμη πιο δεδομένο. Δεδομένου ότι, λοιπόν, σε ένα σπίτι θα υπάρχουν δύο διαφορετικές προσωπικότητες είναι φυσικό και επόμενο να υπάρξουν και διαφορές. Μικρές μεν, αλλά καταλυτικές. Για το ποιος να πετάξει τα σκουπίδια, ποιος να μαγειρέψει, να πάει σουπερ μάρκετ, να φιλοξενήσει το έτερον ήμισυ ή κάποιον φίλο.

Έχεις κοινωνικοποιηθεί.

Καθώς περνούν τα φοιτητικά σου χρόνια περνούν και από τα χέρια σου αμέτρητες γνωριμίες, μύρια «να κανονίσουμε για καφέ» και άπειρα ραντεβού με ανθρώπους που δεν ήξερες και πιθανότατα να μην γνώριζες αν δεν ήσουν ποτέ φοιτητής. Από κει και έπειτα είναι πάλι στο χέρι σου να κρατήσεις εκείνες τις γνωριμίες, από τις οποίες αποκόμισες πράγματα, έγινες καλύτερος άνθρωπος και έμαθες να περνάς όμορφα με τη συντροφιά τους. Και σίγουρα έβαλες ατές τις γνωριμίες στο σπίτι σου. Ήπιατε τον πρώτο σας καφέ στο μπαλκόνι, είδατε την πρώτη σας ταινία, παραγγείλατε τα πρώτα σας σουβλάκια και πίτσες και κλάψατε στον τελευταίο αποχαιρετισμό. Μόλις βρεις αυτό το κλάμα χαρμολύπης και αυτόν τον άνθρωπο να ξέρεις πως δεν είναι το τέλος της φοιτητικής σου ζωής, αλλά το ξεκίνημα μίας δυνατής φιλίας.

Στη φοιτητική σου ζωή, τέλος, συνειδητοποιείς πως δεν ήταν τέλεια, μιας και πάντα θα υπάρχουν και οι λύπες (κοινώς οι στιγμές που δεν είχες λεφτά να βγεις έξω, γιατί τα έφαγες στα delivery, γιατί προφανώς δεν έχεις στη ζωή σου την κλασική Ελληνίδα μάνα), όμως, ήταν όμορφη. Διανύεις τη δεκαετία των 20. Μαθαίνεις να ελέγχεις εσύ τη ζωή σου και να γίνεσαι κύριος του εαυτού σου. Ταυτόχρονα συνειδητοποιείς πως στο πρώτο σου διαμέρισμα δεν είσαι σε θέση να αποκτήσεις ό,τι άφησες στο σπίτι των γονιών σου. Ξέρεις, όμως, πως θα κάνεις το καλύτερο που μπορείς να το φτάσεις σε αυτό το σημείο. Ας πούμε θα αφήσεις στην άκρη τα delivery για να γλιτώσεις χρήματα και να καταφέρεις να βγεις και να πιεις μέχρι τελικής πτώσης. Γιατί μια φοιτητική ζωή πρέπει να είναι γεμάτη όμορφες στιγμές με φίλους και τις συζητήσεις που κάνατε μεθυσμένοι.

Κλείνοντας την πόρτα του σπιτιού σου και αυτό το άρθρο οφείλεις να θυμίσεις στον εαυτό σου πως όλα τα καλά κάποτε τελειώνουν και πως όλα για κάποιο λόγο γίνονται. Οκ, όλα αυτά μπορεί να φαίνονται γλυκανάλατα, αλλά όταν μία πόρτα κλείνει μία άλλη πάντα ανοίγει όπως λέει και η αοιδός. Πηγαίνοντας πίσω στο σπίτι των γονιών σου παίρνεις όλες τις αξίες που αποκόμισες μένοντας μόνος/η σου και αφήνεις στο παλιό σου σπίτι κάτι για τον επόμενο. Ένα μαξιλάρι, ένα τάπερ ή έναν κατάλογο delivery.