Οι συγγραφείς είναι οι πιο ιδιαίτεροι άνθρωποι που έχω γνωρίσει. Όχι μόνο εκείνοι που έχουν γράψει (και εκδόσει) κάποιο βιβλίο μα και αυτοί που είναι αρθρογράφοι, κειμενογράφοι. Γιατί αυτοί που παίζουν με τις λέξεις έχουν την τεράστια ικανότητα του να παίζουν με το μυαλό σου. Κι αν κάποιος το καταφέρει αυτό, έχει κερδίσει πριν καν αρχίσει το παιχνίδι.

Οι άνθρωποι των λέξεων είναι δημιουργικοί. Έχουν μια φαντασία που δεν μπορείς να διανοηθείς και αγαπούν πάρα πολύ αυτό που κάνουν. Το να παίζουν με τις λέξεις. Έτσι, σε περίπτωση που μπεις σε μια σχέση με κάποιον από αυτούς τους συγγραφείς που υπάρχουν στην πόλη σου, πρέπει να είσαι προετοιμασμένη. Κάτι που θα κάνει την ζωή σου τόσο δύσκολη που όταν παίρνεις ανάσα θα μπαίνεις στην διαδικασία να σκέφτεσαι αν αξίζει. Και θα αξίζει. Διπλά.

Γιατί; Πάρε ένα δείγμα λόγων παρακάτω.

Έχουν πάθος. 

“Κάντο με πάθος κι ας είναι λάθος”. Δεν κάνουν τίποτα αν δεν το γουστάρουν πραγματικά. Αγαπούν την στιγμή και το πάθος, αλλιώς βαριούνται. Τίποτα δεν είναι ωραίο αμα το σκέφτεσαι πολύ. Εξ’ άλλου η δουλειά τους λειτουργεί με την έμπνευση της στιγμής ή την κεκτημένη ταχύτητα που πρέπει να έχουν για να ανταπεξέλθουν. Δεν μπορεί κανείς να είναι δημιουργικός αν δεν δρα στιγμιαία. Από την άλλη πλευρά των σχέσεων, το πάθος είναι κάτι που είναι αναγκαίο. Όταν υπάρχει, ξέρεις ότι θα φύγει, οπότε φροντίζεις να κρατήσεις όσο περισσότερο από αυτό μπορείς.

Νιώθουν τα πάντα, πολύ.

Όπως σου είπα ήδη παραπάνω, η δουλειά ενός “γραφιά” είναι εκείνο που τον κρατάει ζωντανό, δημιουργικό. Η δουλειά του είναι η ζωή του και έτσι χρειάζεται να νιώθει τα πάντα, πολύ. Και να τα εκφράζει μέσα από την τέχνη του. Σαν σωστός καλλιτέχνης. Αν η ζωή του χωρίζεται στα δύο, αυτά θα είναι τα δύο άκρα. Τα πάνω και τα κάτω. Γιατί πολύ απλά δεν μπορούν να νιώσουν κάτι ουδέτερο. Δεν βοηθά πουθενά και σίγουρα δε βοηθά στη δουλειά τους. Εξ΄άλλου, τα καλύτερα γραπτά έχουν δημιουργηθεί από τα πιο υπόγεια, σκοτείνα συναισθήματα ενός γραφιά.

Όμως έχουν και ψηλά, γερά τείχη.

Όταν κάποιος είναι δημιουργικός και νιώθει τα πάντα πολύ, νιώθει επίσης, πως πρέπει κάπως να προστατευτεί. Να προστατέψει την καρδιά και την ψυχή του. Γι’ αυτό και έχει μάθει την τέχνη του να υποκρίνεται. Αφού κάπως πρέπει να φανεί εξωστρεφής, χωρίς να είναι, γιατί το μυαλό του είναι πραγματικά το μέρος που θέλει να είναι συνέχεια. Όμως αν έρθεις αρκετά κοντά, θα δεις πως τα τείχη μπορούν να πέσουν και το θέατρο να λήξει. Εσύ θα το αντέξεις; Θα αντέξεις όλη αυτή την ένταση και το πάθος που κρατούν μέσα τους; Τις ανασφάλειες που κρύβουν και όλα αυτά που σκέφτονται;

Σε χρειάζονται περισσότερο απ’ όσο δείχνουν.

Το να είσαι η άγκυρα κάποιου συγγραφέα είναι από τα πιο σημαντικά πράγματα που μπορεί να είσαι στη ζωή του. Το να τον κρατάς μαζί σου, εκεί, στη γη. Έναν άνθρωπο που βρίσκεται συνεχώς στον αέρα. Όχι επειδή τον πιέζεις, μα επειδή σε αφήνει. Γιατί έχει όνειρα μα έχει και ανασφάλειες και όσο δείχνει το έργο του στον κόσμο, φοβάται πως θα ξεφύγει και θα τον απορρίψουν. Χρειάζεται επομένως, κάποιον να τον κρατήσει.

Γενικά, έχουν την αίσθηση.

Οι συγγραφείς και αρθρογράφοι έχουν ένα μεγάλο κακό: απορροφούν την ενέργεια όσων βρίσκονται γύρω τους. Τους ξεζουμίζουν πριν καν προλάβουν να εκφράσουν οι άλλοι εκείνο που νιώθουν. Γιατί ξέρουν ήδη τι τους έχουν κάνει να νιώσουν. Αφού όσο γοητευτική είναι η σκοτεινή πλευρά κάποιου, τόσο θέλουν την φωτείνη του. Και θα την έχουν πριν καν συνειδητοποιήσει ο άνθρωπος που είναι δίπλα τους πως ένιωσε έτσι. Γιατί είναι ωραίο να νιώθει ο άλλος πριν καν νιώσεις εσύ.

Αγαπούν την ειλικρίνεια.

Γιατί στο τέλος της ημέρας, το να βγαίνεις με έναν συγγραφέα περιστρέφεται γύρω από την αυθεντικότητα και την ειλικρίνεια. Το να εκφάραζεσαι αληθινά για τα πάντα και να τον αφήνεις να κάνει το ίδιο. Γιατί κανείς δεν θέλει να είναι κανονικός σε αυτή τη ζωή. Ειδικά οι άνθρωποι των λέξεων. Όσο τρελή, ψυχοπαθής, ανασφαλής κι αν είσαι, καλύτερα αυτό παρά basic.

Και φυσικά, γιατί πολύ απλά, οι λέξεις μαγεύουν.

Ίσως λοιπόν, μέσα απ’ όλα εκείνα που θα νιώσεις, να ταραχτείς, να φοβηθείς και να θελήσεις να φύγεις. Μα θυμήσου πως τελικά, θα γυρίσεις πίσω λέγοντας ότι αξίζει. Γιατί θα μάθεις να νιώθεις τα πάντα, πολύ και αυτό είναι ανεκτίμητο.