Που πήγε ο ρομαντισμός και γιατί κανείς δεν του ζητάει να γυρίσει πίσω;

Όταν ήμουν 15, έλιωνα στις ρομαντικές κομεντί. Αυτές που το αγόρι ερωτεύεται το κορίτσι(που είναι και λίγο μπάζο στην αρχή) και μετά από μερικά εφτράπελα βρίσκει την αγάπη ο ένας στα μάτια του άλλου. Όμως εγώ στα 15, έλιωνα και στις ταινίες τρόμου. Βλέπεις τις διαφορές; Γιατί εγώ, σχεδόν μια δεκαετία μετά, βλέπω μόνο ομοιότητες σε αυτές τις δύο κατηγορίες. Αφού εκείνες οι ρομαντικές κομεντί κατέληξαν σε ταινία τρόμου με το άρχισες να ψάχνεις τον έρωτα στην ζωή σου. Γιατί η μαμά σου σε ρωτάει πότε θα βρεις κάποιον να παντρευτείς, η αδερφή σου πότε θα κάνεις σχέση και ο σκύλος σου αν υπάρχει κάτι άλλο  εκτός από σκυλοτροφή που μπορεί να φάει. Μάντεψε ποιος παίρνει απάντηση.

Θυμάσαι λοιπόν, τους έρωτες στο Λύκειο δίπλα από τα ντουλαπάκια; Τι εννοείς δεν είχατε ντουλαπάκια; Εμείς δεν είχαμε έρωτες. Γιατί πάντα θα σου άρεσε το αγόρι που πήγαινε σε κάποιο άλλο σχολείο και δεν θα το έβλεπες ποτέ να σε φιλήσει στον διάδρομο. Που αν σε φιλούσε στο διάδρομο θα είχαν πέσει πάνω σας 128362 καθηγητές να σας φάνε. Ή αλλιώς να φάτε εσείς μια μονοήμερη αποβολή όλη δική σας.

Όσο μεγαλώνω συνειδητοποιώ πως οι ιδέες που είχα στο κεφάλι μου για τον ρομαντισμό και τον έρωτα δεν έχουν καμία σχεσή με αυτό που πραγματικά είναι. Γιατί αυτό που πίστευα είναι σενάρια ταινιών που στο imdb έχουν κάτω από 6,5. Κοινώς, ο έρωτας στα μάτια μου τώρα είναι η άβολη αποτυχία του να πιστεύω σε σενάρια επιστημονικής φαντασίας. Είναι το ότι ξέρω πως και εσύ πίστευες σ΄αυτά. Είτε έβλεπες το Grease, είτε το Mean Girls.

Γιατί ποτέ κανείς δεν ήρθε στο παράθυρό μου ακάλεστος να πετάξει πετραδάκια. Αφενός γιατί έμενα 45 χλμ μακριά απ’ όλα τα αγόρια που μου άρεσαν και αφετέρου γιατί κανείς από αυτούς δεν θα έκανε τέτοιο ρεζιλίκι ακόμη κι αν μέναμε ένα σπίτι απόσταση. Και η βλακεία σε όλο αυτό, είναι ότι πάντα ήθελα κάποιος απ’ όλους αυτούς τους έρωτες που έζησα πιο πολύ στο κεφάλι μου και λίγο και στην πραγματικότητα, να έρθει κάτω από το σπίτι μου και να παίξει το “In Your Eyes” στην δια πασών με ένα κασετόφωνο στους ώμους. Προς το παρόν όμως, παίρνω μόνο ηχογραφήσεις. Που αν είμαι τυχερή θα είναι Smiths και αν όχι, θα είναι κάτι σε Οικονομόπουλο. Άτιμη ζωή, πως τα φερες.

Γιατί ποτέ κανείς δεν μου τραγούδησε στις κερκίδες του γηπέδου όπως ο Patrick Verona στo 10 things I hate about you. Εδώ δυσκολευόταν να μου στείλει στο BBM, ΠΟΙΕΣ ΚΕΡΚΙΔΕΣ ΜΟΥ ΛΕΣ ΕΣΥ; Άσε που το σχολείο του δεν είχε γήπεδο ποδοσφαίρου, οπότε καταλαβαίνεις ότι αυτό που περίμενα ήταν αδύνατο με όλη την έννοια της λέξης. Όλη.

Γιατί ποτέ κανείς δεν τσακώθηκε για μένα. Όπως θα περίμενα να γίνει σε κάποιο γήπεδο του σχολείου μου. Όπως θα ήθελα και ταυτόχρονα δεν θα ήθελα καθόλου να γίνει. Ε, και δεν έγινε. Θέλεις γιατί κανείς ποτέ δεν μάθαινε τι γινόταν στη ζωή μου; Θέλεις γιατί φρόντιζα να μην μένουν και βγαίνουν κοντά; Θέλεις γιατί πάντα ήταν ένας και μετά ερχόταν ο άλλος; Όπως και να χει, ποτέ κανείς δεν τσακώνεται για σένα με μπουνιές και ξύλο. Εκτός αν είναι μεθυσμένος. Και ξενερώνεις.

Γιατί ποτέ κανείς δεν μου ζήτησε να πάμε στην χοροεσπερίδα μας μαζί. Ίσως γιατί ήμασταν μικρά και η χοροεσπερίδα ήταν το πρώτο μέρος που βγήκαμε κανονικά και είχε αλκοόλ. Ή αλλιώς βότκα και χυμούς. Και πάντα, μα πάντα, ήταν η ευκαιρία να δεις το αγόρι και να σου μιλήσει ή να φιληθείτε. Όχι να πάτε μαζί. Που είμαστε, στο ’60; Που μακάρι να ήμασταν στο ’60, μεταξύ μας.

Μέχρι που “μεγάλωσα” και κατάλαβα πως οι έρωτες δεν κρύβονται σε διαδρόμους, κερκίδες, τσακωμούς και χοροεσπερίδες. Οι έρωτες κρύβονται σε μπαρ, συνεργασίες, πανεπιστήμια, καφέδες, πάρτυ, γάμους και συναυλίες. Κοινώς, παντού. Σε ό,τι κι αν κάνεις, όπου κι αν πας. Μόνο που μερικές φορές δεν τον βλέπεις και φεύγεις. Γιατί δεν μπορούσες να κάτσεις όταν ήθελες. Γιατί τώρα δεν θέλεις και γιατί το παιδάκι με τα βέλη έχει ήδη προχωρήσει στο να βρει το επόμενο θύμα του. Και εσύ στέκεσαι και κοιτάζεις αριστερά, δεξία, μπροστά και πίσω. Και επειδή αυτό που βλέπεις μπροστά σε τρομάζει, προτιμάς να κοιτάζεις πίσω. Ώσπου θα δεις τον επόμενο έρωτά σου κοιτάζοντας πίσω και τότε θα συνειδητοποιήσεις πως όσο κι αν σε τρομάζει το μπροστά, είναι ο μόνος τρόπος ώστε να καταφέρεις να μην χάνεις την ζωή σου και στη συνέχεια, τον έρωτα.