Όταν ήμουν στο δημοτικό μερικές φορές εκεί που έπαιζα με τις φίλες έφευγα μακριά (ώντας χαρούμενη που είχα αυτή την επιλογή) και καθόμουν για λίγο μόνη μου. Μακριά από τα υπόλοιπα παιδιά, τις τσιρίδες και τον θόρυβο. ‘Ημουν ήρεμη, κάνωντας άλλα πράγματα, όπως κοιτάζωντας τα δέντρα ή σκεφτόμενη πόσο πιο γρήγορα θα πάω σπίτι μου από τον πίσω δρόμο (απαγορευμένος δρόμος καθότι εκεί υπήρχαν τρόλ, σατανιστές και μάγισσες. Φυσικά και όχι ήταν ΑΠΛΑ ο πίσω δρόμος) όπου βρισκόταν το πάρκο, χωρίς να το καταλάβει η μάνα μου. Mετά πήγαινα και έπαιζα ποδόσφαιρο με τα αγόρια. Το θέμα ήταν ότι ήθελα συχνά να μένω μόνη μου, αλλά να έχω και τους φίλους μου.

Μια χαρά περνούσα, όταν με έγραψαν σε ιδιωτικό σχολείο και για να επιβιώσω (όσοι έχετε αλλάξει σχολείο ξέρετε τι σημαίνει αυτό- είναι σαν τις φυλακές και δεν είμαι υπερβολική) έπρεπε να γίνω εξωστρεφές παιδάκι. Έτσι πήγαινα σε κάποιο κοριτσάκι που το’κοβα λίγο πιό φιλικό και το ρωτούσα: “θέλεις να γίνουμε φίλες;” Κάτι που ήταν μια τεράστια αποτυχία (μαμά) γιατί ΔΕΝ ήμουν καθόλου πειστική και γιατί ήμουν ένα εσωστρεφές άτομο που απλά κάποιες φορές ήθελε την ησυχία του. Αλλά στο ιδιωτικό, να σου τα projects και δώστου και οι συνεργασίες με συμμαθητές που δεν γούσταρες καθόλου. Why?Just whyyyy?

Το γνωρίζετε ότι το 1/3 του πληθυσμού σχεδόν είναι εσωστρεφείς; Δηλαδή άτομα που νίωθουν πιο ζωντανοί και δημιουργικοί σε ήρεμα περιβάλλοντα; H σύγχρονη κουλτούρα όμως ενθαρρύνει περισσότερο τους εξωστρεφείς. Πάρτε τα σχολεία καλή ώρα, όπου τώρα πια τα θρανία είναι έτσι γυρισμένα που είσαι φάτσα με φάτσα με το συμμαθητή σου (θές δεν θές). Οι δάσκαλοι αν είσαι λίγο ντροπαλός και συνεσταλμένος σε αντιμετωπίζουν σαν προβληματικό, παρόλο που είσαι ο καλύτερος μαθητής! Επίσης, τα γραφεία στον εργασιακό χώρο είναι ανοιχτά, (no privacy) πρέπει να ακούς τις φωνές των συναδέλφων σου που μιλάνε στο τηλέφωνο ή φλερτάρουν με τον προιστάμενο και παει λέγωντας.

Παντού ισχύει ένα σύστημα αξιών στο οποίο απαιτείται από τον εσωστρεφή να δημιουργήσει και να παράγει σε έναν περίεργο κοινωνικό περίγυρο. Δεν προτείνω να καταργήσουμε φυσικά την συνεργασία, αλλά να δώσουμε περισσότερο χώρο στους ανθρώπους που λειτουργούν καλύτερα αυτόνομα και όχι να τους στιγματίζουμε. Ειδικά τα παιδιά.

Σύμφωνα με μια έρευνα, οι άνθρωποι με τις καλύτερες ηγετικές ικανότητες είναι εκέινοι που αφήνουν τους εργαζόμενους να λειτουργούν αυτόνομα και να εφαρμόζουν τις ιδέες τους, ενώ κάποιος πιο εξωστρεφής λόγω του ενθουσιασμού του συνήθως βάζει την στάμπα του, μη αφήνωντας τις ιδέες των άλλων να βγούν στην επιφάνεια.

‘Ελεανορ Ρούσβελτ, Ρόζα Πάρκς, Γκάντι είναι κάποιοι από τις πιο ηγετικές φυσιογνωμίες του κόσμου που ήταν εσωστρεφείς και περιέγραφαν τον εαυτό τους σαν ήσυχο και ντροπαλό. Παρόλο που δεν το κυνήγησαν και κάθε κύτταρο του σώματος τους έλεγε όχι στην δημοσιότητα, ήταν στο προσκήνιο, επειδή απλά δεν μπορούσαν να είναι κάτι άλλο. Για να μην μιλήσω και για εκείνους τους τύπους όπως Βούδα, Χριστό που αποτραβιόντουσαν στην ερημιά κάθε τρείς και λίγο.

Αυτό που με πολλά λόγια προσπαθώ να πω είναι: Viva la Revolution Introverts! Όχι.. αυτό που προσπαθώ να πώ είναι ότι, καλή είναι και η συνεργασία και η ανταλλαγή απόψεων και ιδεών, εσείς οι εξωστρεφείς είστε πολύ καλοί σε αυτό συνεχίστε το! Εσείς οι εσωστρεφείς όμως, μην αισθάνεστε σαν εξωγήινοι κι αφήστε την μοναξιά σας να είναι το συστατικό της δημιουργικότητάς σας!

Κατά τον Κάρλ Γιούνγκ κάποιοι είμαστε λίγο και από τα δύο, οπότε μην αγχωθείτε τώρα και ψάχνετε να βρέιτε σε ποιά κατηγορία ανήκετε.