Ο Τσέκο απολαμβάνει μια εύπορη ζωή ανάμεσα στους περιοίκους του σε μια μικρή πόλη της νότιας Ιταλίας. Είναι από τους λίγους που έχουν μια εγγυημένη θέση στο δημόσιο. Όταν μια νέα ρεφορμιστική κυβέρνηση ορκίζεται να κάνει περικοπές στη γραφειοκρατία, ο Τσέκο αναγκάζεται να αναλαμβάνει όλο και χειρότερα πόστα για να διατηρήσει τον μισθό του, τα προνόμια και τη δια βίου εργασία. 

Η ταινία αυτή σε σκηνοθεσία Gennaro Nunziante και με πρωταγωνιστή τον ταλαντούχο Ιταλό κωμικό Checco Zalone αλλά και πολλούς άλλους καταξιωμένους ηθοποιούς του Ιταλικού καλλιτεχνικού στερεώματος (Sonia Bergamasco, Eleonora Giovanardi, Lino Banfi etc), έκανε πρεμιέρα στο τοπικό σινεμά της πόλης μου πριν λίγες μέρες.

Εκεί ήταν που συνειδητοποίησα την μεγαλοφυΐα του Ιταλικού σινεμά και πόσο μάλλον της αυθεντικής Ιταλικής κωμωδίας. Η ταινία με Ιταλικό τίτλο Quo Vado, στα ελληνικά Που πάω Θεέ μου, διδάσκει τόσο στο ακροατήριο όσο και στους ειδήμονες του είδους τι σημαίνει ιταλικό χιούμορ. Είναι μια ταινία διαχρονικού περιεχομένου, η οποία ενώ πραγματεύεται κάτι πολύ αληθινό αλλά και υπαρκτό στις μέρες μας αλλά και όχι μόνο – την βολεμένη ζωή, την ‘θεσούλα’ με τον καλό μισθό αλλά και την κρατική ‘διευκόλυνση’ του μέσου- μας φτάνει στα όρια του γέλιου περνώντας το μήνυμα μου θέλει χωρίς να βαραίνει την ψυχολογία του θεατή.

Είναι η ταινία που θα δεις με τον φίλο σου, την παρέα σου, ακόμη και με τα παιδιά σου για τους διδάξεις ένα σημαντικό μάθημα για την ζωή και την αξία της εργασίας, χωρίς να πρέπει να δουν κάποιο ντοκιμαντέρ ή κάτι που να επιβαρύνει την ψυχολογία τους. Είναι η ταινία του φθινοπώρου.

Αστείρευτο γέλιο, πολύ ταλέντο και ουσιαστικό μήνυμα μετατρέπονται σε ένα απολαυστικό δίωρο φιλμ, ακόμη και για τον πιο δύσκολο θεατή.